Post: #227

Będzie spektakularnym sukcesem, jeśli uda mi się zakończyć publikację przed świętami, ale będę się bardzo starał. Mam jeszcze miesiąc i trochę na 30 pozycji, cztery piątki i top 10. Może się udać!


#35. "Lost Ones" by Lauryn Hill (1998)
(#15) The Miseducation of Lauryn Hill
Kolejny z manifestów Ms. Hill. Bo ja manifestować lubię i manifestować się powinno, jeśli coś jest niesprawiedliwe. "Lost Ones" to emocjonalny wulkan energii i prawdziwy liryczny majstersztyk; hip-hop na najwyższym poziomie. To zresztą jeden z niewielu utworów z pierwszego albumu, które Lauryn konsekwentnie wykonuje niemalże na każdym koncercie przez cały przebieg jej kariery. Utwór jest o tym jak pieniądze zmieniają ludzi, jak dla własnej korzyści jesteśmy w stanie poświęcić wszystko, co do tej pory było dla nas niezmiernie ważne - "You might win some, but you just lost one". To zbyt prawdziwe, żeby móc temu zaprzeczyć. Trzeci raz w puli, tym razem nieco niżej, ale nadal jeden z najważniejszych dla mnie utworów.


#34. "Karuzela z madonnami" Ewa Demarczyk (1967)
(—) Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego
Cóż mogę napisać? Arcydzieło polskiej piosenki. Demarczyk, Konieczny, Białoszewski przyczynili się do powstania wokalno-muzyczno-literackiego majstersztyku. Polska muzyka już nigdy więcej nie brzmiała tak doniośle!

Inne utwory Ewy Demarczyk:
#169. (—) "Wiersze wojenne" (1967)
#330. (—) "Taki pejzaż" (1967)


#33. "The Only Living Boy in New York" by Simon & Garfunkel (1970)
(—) Bridge Over Troubled Water
Jak się okazało Bridge Over Troubled Water to skarbnica przebojów. Każda ze znajdujących się na albumie piosenek brzmi jak rasowy hit, a przy tym wszystkie są do bólu proste i prawdziwie emocjonalne, co dodatkowo stanowi o ich sile. Z "The Only Living Boy in New York" jest nie inaczej. Piosenka na szare, dżdżyste, miejskie poranki. No i te harmonie w drugiej połowie utworu!


#32. "I Want You" by Marvin Gaye (1976)
(#82) I Want You
Rok temu znacznie niżej, ale w międzyczasie album I Want You zdążył wyrosnąć na moją ulubioną płytę Marvina, a później zostać wyprzedzonym przez wcześniej noszące ten tytuł What's Going On. Tytułowa kompozycja idealnie oddaje klimat płyty. Bardzo mglisty, lekki, pościelowy soul, pełen wielowarstwowych, rozmytych delikatnych wokaliz, niesionych przez płynące melodie, osadzone z kolei w wyraźnym, ale niezaburzającym tej harmonii groove'ującym beacie. "I Want You" to muzyka uwodząca i do uwodzenia. Innych zastosowań: nie stwierdzono.


#31. "Lay Lady Lay" by Bob Dylan (1969)
(—) Nashville Skyline
A jeszcze nie tak dawno pisałem, że "Lay Lady Lay" może być, ale Dylan miał sporo lepszych utworów. Pudło. Później Nashville Skyline spadło na mnie jak grom z jasnego nieba i wszystko zmieniło się o 180 stopni. Dylan jest wyjątkowo cichy i wyjątkowo countrujący w porównaniu do innych krążków, ale to przemiana jak najbardziej pozytywna, w obu aspektach. Numer sunie gładko, gdyby nie to, że mowa o muzyce, można by rzecz - bezszelestnie wręcz. Piosenka wyjątkowo bez pazura, ale z dużą nutą dziwacznej melancholii.