Post: #206

saferłel napisał(a):

aaktt napisał(a):No, a samego "The Way You Look Tonight" nie muszę chyba nikomu przedstawiać...

Pierwszy raz w życiu słyszę ten numer. Może wersja Sinatry więcej mi powie o tym utworze

EDT: jest nawet lepsza, ale sam utwór nadal pachnie świeżo zerwaną folią.

Ale to jest ciekawe, że zawsze jak tak napiszę, to zaraz znajdzie się ktoś, kto nie zna, a jak przedstawiam coś tak po prostu i myślę, że to wcale nie takie oczywiste, to nagle wszyscy to znają

Cytat:

aaktt napisał(a):#59. "Dancing in the Street" by Martha & the Vandellas (1965)

No całkiem taneczne, chociaż motown nigdy nie inspirowało mnie do tańca. Boom typowej muzyki tanecznej zbyt wyraźne piętno na mnie odcisnął pod tym względem. Ale co tam! Ważne, że takie dźwięki mi się podobają. Zresztą już nie nie od dzisiaj jestem miłośnikiem projektu Ronettes, tylko nigdy nie mogę posłuchać w pełni ich albumu

A mi jakoś nigdy muzyka taneczna nie kolidowała z takimi rytmami. A Ronettes koniecznie sprawdź!

Cytat:

aaktt napisał(a):#58. "Son of a Preacher Man" by Dusty Springfield (1968)

Liczyłem na coś mniej oczywistego, mówiąc szczerze. Dusty Springfield wygląda na konkretną wokalistkę, ale akurat ''Son of a Preacher Man'' to jedyny numer z jej ''zlotego okresu'', który znałem. I nadal sobie go cenię

Nie wiedziałem, że w ogóle Dusty będzie u mnie czymś oczywistym czy że w ogóle będzie, jakiś czas temu

Cytat:

aaktt napisał(a):#56. "Magnificat" by Arvo Pärt (1989)

Mam pewien uraz do tak ospałej muzyki chóralnej. Gdy robi to Enigma, jest jeszcze jakiś bicik, głębszy koncept, średniowieczny groove... Tutaj wszystko jest nagie, pierwotne. I tak zastanawiam się czy gdyby wstawić zamiast ''Magnificat'' jakiś ''kościelny singiel'', to zauważyłbym różnice. Z drugiej strony rozumiem fascynacje samym zjawiskiem, szczególnie kiedy jest ono totalną odskocznią od codziennej szarości muzyki popularnej (czyli przeciwstawiając ten termin ''Magnificat - każdej innej).

A ja właśnie nie lubię średniowiecznego groove'u bicików i innych współczesnych fajerwerków niszczących takie piękne kompozycje. Szczególnie w latach 90tych niektórzy mieli poważny problem z robieniem legalnego kiczu z naprawdę fajnej muzyki patrz. Era, Gregorian, Enigma (cho Enigma na trochę innym polu, zdaję sobie z tego sprawę) i całe stada innych. Taka muzyka powinna pozostać w tradycyjnej formie, bo tylko wtedy niczego nie traci.