Post: #204

#60. "The Way You Look Tonight" by Fred Astaire (1936)
(—) "The Way You Look Tonight"/"Pick Yourself Up" 7"
Jeden z bodajże trzech utworów w topie, które pojawiają się w dwóch różnych wykonaniach. To drugie to wersja Franka Sinatry z roku 1964 na #210. Tamta wersja chyba bardziej oczywista i uproszczona. Tutaj mamy do czynienia z czymś bardziej delikatnym i jazzującym w takim pierwotnym znaczeniu. Wersja Franka jest podniosłą, orkiestrową serenadą, a Fred tworzy zdecydowanie bardziej intymny, wieczorowy klimat. Jest w tym coś bardziej ujmującego, choć oba wykonania uważam za rewelacyjne. No, a samego "The Way You Look Tonight" nie muszę chyba nikomu przedstawiać...

Inne wersje "The Way You Look Tonight":
#210. (—) by Frank Sinatra (1964)


#59. "Dancing in the Street" by Martha & the Vandellas (1965)
(—) Dance Party
Jeśli tańczyć, to tylko z Marthą Reeves i jej Vandellami! Tak, wiem, wcześniej pisałem o Janet w tym samym sensie, ale jak widać przebojowe "Dancing in the Street" wyprzedziło ją o kilkadziesiąt pozycji, wydaje mi się, że także pod tym względem. Jest szaleństwo, jest soul, jest impreza!


#58. "Son of a Preacher Man" by Dusty Springfield (1968)
(—) Dusty in Memphis
Najlepszy przykład na to, że biali też mogą z powodzeniem śpiewać soul. Co prawda countrujący, ale jednak soul, z pełnią swoich osobliwości. Dusty resztą była do tego Brytyjką, a "Son of a Preacher Man" poradził sobie na tyle dobrze, że trafił do pierwszej dziesiątki amerykańskiej listy pop, a po usłyszeniu go swoją wersję nagrała sama Aretha Franklin. Piszę takie rzeczy, bo nie zawsze mam przygotowaną jakąś specjalną historię na temat danego utworu. Nie jestem pewien dlaczego umieściłem go w topie, ale wiem, że nie zmieniłbym tego wyboru. Piosenka jest bardzo delikatna, a mimo tego daje przysłowiowego kopa. Przywodzi na myśl stare "dobre" czasy, w których nie było mi dane żyć.


#57. "You Still Belive in Me" by The Beach Boys (1966)
(—) Pet Sounds
Niesamowite przeoczenie poprzedniego roku. Ale moja czołówka Pet Sounds jest tak ścisła i tak bliska zestawieniu wszech czasów, że niepodobno, żebym się w niej nie pogubił. "You Still Believe in Me" to kolejna metafizyczna kompozycja (nie ballada) Briana Wilsona, kolejny utwór, który wielokrotnie przeszywał mnie na wskroś słuchając. Kolejne niepodważalne arcydzieło muzyki rozrywkowej (oczywiście w bliskiej współpracy z echami klasyki, bo inaczej jest nadzwyczaj trudno.


#56. "Magnificat" by Arvo Pärt (1989)
(—) Da Pacem
Jeśli ktoś był ciekaw jedynej estońskiej i jedynej pozycji po łacinie w topie, to oto rozwiązanie obu tych zagadek - "Magnificat". Kantyk, pieśń sakralna ku czci Maryi oparta na tekstach ze Starego Testamentu. Wielokrotnie interpretowany przez największych kompozytorów w historii, w tym Arvo Pärta, estońskiego wirtuoza muzyki chóralnej i minimalistycznej. W 2006 roku została nagrana przez Estonian Philharmonic Chamber Choir pod batutą Paula Hilliera. Wbija w fotel. Absolutny muzyczny cud.