Post: #195

saferłel napisał(a):W końcu znalazłem kilka chwil (wczoraj wieczorem i dzisiaj po szkole), żeby wrócić do topu, na którego pobieżne rozpracowanie nie mogłem sobie pozwolić w ostatnich dniach.

Ja też ostatnio jakoś nie mogłem się zebrać, żeby poświęcić więcej czasu forum i napisać coś sensownego, chociażby pod Twoją listą

Cytat:75 - Myślałem, że Cash siedzi raczej w mniej ''wiejskich'' klimatach. Raczej coś na kształt Younga albo Drake'a. Ten numer nie podoba mi się. Sprawdzę za to Dylana, bo on jest jednak najlepszy w takich klimatach.

Cash zawsze był country i co prawda w zależności od czasu, piosenki, płyty, współpracowników, to jego country różnie wyglądało, ale raczej to nie były rzeczy około Younga czy Drake'a Już bliżej było mu do Dylana

Cytat:Ciągnęło ich w stronę ELO Oczywiście na plus.

Tak, ELO w ogóle w pewnym okresie brzmieli jak synth popowa wersja Beach Boysów

Cytat:72 - I proszę, wywołałem tego Dylana przy okazji komentowania Casha. O to chodzi. Takie granie bardzo do mnie trafia. Mam nadzieję, że za rok już nie zapomnisz, że ta kompozycja pojawiła się w tej edycji. To mus!

No tak Cash chyba nigdy nie brzmiał, choć mogłem coś pominąć w pamięci albo po prostu czegoś nie znać, ale raczej nie No i mam nadzieję, że za rok nie zapomnę Wczoraj w ogóle znalazłem w topie jeszcze jeden numer Dylana, o którym myślałem, że zapomniałem, ale jednak nie... tzn. zapomniałem, że nie zapomniałem

Cytat:70 - The Rolling Stones słuchałem tak dawno, że pewne kawałki odkrywam jakby na nowo....Ten jednak mam dosyć mocno zakorzeniony w swojej głowie, również dzięki temu zestawieniu. To błysk, który każe mi sądzić, że ponowne odkurzenie dyskografii dinozaurów rocka może być bardzo przyjemne.....jej, ile ja tam słyszę Oasis z pierwszej płyty. Kapitalne.

No właśnie ja ostatnio trochę słuchałem Stonesów i przy okazji przeglądałem Twoje archiwum ocen ich płyt na RYMie i zdziwiłem się, że tak dawno ich słuchałeś Myślę, że teraz niektóre rzeczy mógłbyś odebrać zupełnie inaczej i bardziej na plus

Cytat:80 - Jak lata 90., to wiadomo, że i tak nic mnie nie zaskoczy. Trudno. Tutaj przynajmniej mam do czynienia z nagraniem z najwyższej półki, kawałkiem bliskim również mojej osobie.
Zawsze podziwiałem ten ''dudniący, oceaniczny riff''. Kolejna rzecz z mojego TWC?

No proszę, nie wiedziałem, że jesteś tak entuzjastycznie nastawiony do tego nagrani

Cytat:76 - Atmosfera zadymionego klubu, posępni panowie przy barowej ladzie, Ray Charles przy fortepianie....obrazki same tworzą się w wyobraźni Lepsza wersja niż w przypadku Williego Nelsona. Innych nie znam. Gdybym chciał poznać, straciłbym pół życia Ta mi wystarczy.

Willie Nelson zdążył scoverować już chyba wszystkie amerykańskie standardy i chociaż jest dobrym rzemieślnikiem, to niestety tylko tyle. Nie słuchałem jeszcze jego klasycznego, własnego materiału sprzed lat i myślę, że tamte nagrania są dużo ciekawsze A Raya ciężko pobić w tym kawałku

Dzięki wielkie za ten gigantyczny komentarz Trochę się go przestraszyłem na początku, ale in plus