Post: #154

#100. "Some of Them Are Old" by Brian Eno (1974)
(—) Here Come the Warm Jets
Brian Eno to najpewniej jedna z najbardziej błyskotliwych postaci brytyjskiej muzyki. Po odejściu od Roxy Music, skoncentrował się na tworzeniu art rocka, z czasem przybierającego coraz bardziej eksperymentalne formy. Here Come the Warm Jets to dobra płyta (jego pierwsza solowa zresztą), ale nie jestem z nią w najlepszych stosunkach. Poza dwoma utworami kończącymi jej drugą stronę: tytułowym instrumentalem "Here Come the Warm Jets" i właśnie "Some of Them Are Old", które od pierwszego odsłuchu zapadło mi w pamięć. Bogactwo warstw wokalno-instrumentalnych i ich przedziwne połączenia, które przewijają się przez całą kompozycję, czyniąc z niej momentami coś na kształt modernistycznego chorału. Rzecz absolutna.


#99. "Serenade" by Steve Miller Band (1976)
(—) Fly Like an Eagle
Steve Miller Band kojarzyłem od dzieciństwa z utworu "Abracadabra", który nadal zresztą bardzo lubię, ale zawsze myślałem o nich w kategoriach zespołu, który niekoniecznie może mnie dotyczyć i który pewnie nagrywał raczej nieciekawą muzykę, a przydarzył mu się przebój. Tymczasem okazało się, że nie mogłem bardziej się pomylić. Fly Like an Eagle jest naprawdę niezłym albumem, a i inne płyty zrobiły na mnie bardzo dobre wrażenie. To muzyka niezbyt trudna, pop/rock, utrzymany w klimacie lat 70tych, ale bardzo urokliwy i urzekający w swojej prostocie. "Serenade" to był bardzo naturalny wybór, kawałek w zasadzie chodził za mną od kiedy tylko usłyszałem ten album.

Inne utwory Steve Miller Band:
#223. (—) "Fly Like an Eagle" (1976)
#348. (—) "Abracadabra" (1982)


#98. "Initials B.B." pour Serge Gainsbourg (1968)
(—) Initials B.B.
Tę lokatę część być może kojarzy dzięki typowanej nie tak dawno na forum płycie Initials B.B.. Wspaniała, baroque popowa instrumentalizacja - trąbki, smyczki, klawisze, wszystko się ładnie układa i co by nie mówić, tworzy nastrój utworu. Ale mówione chanson Gainsbourga zawsze musiało podpierać się dobrą muzyką, a bez niej stanowiłoby co najwyżej ciekawostkę na drodze nauki języka francuskiego. Piosenka wedle podań i wierzeń jest o Brigitte Bardot, ale sam nigdy tego nie weryfikowałem, choć zachwyciła mnie na tyle, żeby trafić do mojego tegorocznego topu wszech czasów na pozycję #98.

Inne utwory Serge'a Gainsbourga:
#129. (—) "Elisa" (1969)


#97. "Whispering" by Paul Whiteman & His Orchestra (1920)
(—) "Whispering" / "The Japanese Sandman 10"
W zeszłym roku na tapecie była "Valencia", a "Whispering" dosłownie otarło się o top 100. Tym razem role niejako się odwróciły. Dlaczego? Otóż, w jakimś programie telewizyjnym, bodajże o Wisławie Szymborskiej, usłyszałem znaną mi melodię, jazzującą, z dawnych lat, bardzo przyjemną. Program się skończył, a ja przez pół dnia chodziłem i nuciłem ją pod nosem, wertując przy okazji wszelkie prawdopodobne nagrania. To było właśnie "Whispering". To niesamowite jak takie odnalezienie na nowo znajomej melodii potrafi zbliżyć do piosenki. Upiorna melodia!

Inne utwory Paula Whitemana i jego Orkiestry:
#157. (#52) "Valencia" (1926)


#96. "That'll Be the Day" by Buddy Holly (1957)
(—) The "Chirping" Crickets
Faktem jest, że nie potrafiłbym słuchać rock & rolla na okrągło, ale są momenty, że potrzebuję i chłonę taką muzykę. Wiele z tych piosenek, szczególnie chyba tych od Buddy'ego (wszystkie trzy, które znalazły się w topie), to utwory, które najczęściej nucę, kiedy nie słucham muzyki. Teksty są proste, a przemyślane, podobnie melodie, na tyle przebojowe, że można zrobić z nimi wszystko, a one nadal będą wybrzmiewały! Powrót do czasów, kiedy wszystko było prostsze, a rozmaite problemy przesłaniało niekończące się szaleństwo w rytmie rock & rolla!

Inne utwory Buddy'ego Holy'ego:
#384. (—) "Not Fade Away" (1957)
#399. (—) "Rave On" (1958)