Post: #105

155 - O w mordę, co za wah-wah. Jestem pod wrażeniem tej kompozycji. Świetne, po prostu. 20 lat później moje ulubione zespoły przekładały te same idee na inną, acz wciąż tak samo pokręconą psychodeliczną nutę w różnych tonacjach muzyki.

154 - Hmmm, po roku nadal brzmi atrakcyjnie Muszę przesłuchać płytę. W końcu tyle mogę zrobić. Na dyskografię na pewno się nie rzucę.

153 - To też jest bardzo ok. Niestety przez te kilka miesięcy nie zgłębiłem swojej wiedzy na jego temat. Wydaje mi się, że to dosyć niebanalny artysta.

152 - Szkoda, że znów spada. Masz rację My lubimy Lauryn Hill, więc troszeczkę to w niesmak. Czekamy godnych następców...ale i samej Lauryn, bo przewiduję mimo wszystko jakiś awans albo nowość. Jakże mogłoby być inaczej.
Czekamy też na płytę. Podobno niedługo, ale czy Lauryn Hill nie stała się już żeńskim wcieleniem Roberta Smitha ?

151 - Przede wszystkim współczuję Ci, jeśli miałeś do czynienia nie ze ścieżką, ale z filmem Ja bym raczej nie miał ochoty wchodzenia w OST, aczkolwiek dla fana czarnych brzmień musi być to zapewne atrakcyjna rzecz, co sam podkreślasz. A Etta? Cóż, saksofon, fortepian...muzyka zachodu.