Post: #254

#28. "Steady Ground" by Aaliyah & Static Major (2005)
(—) (+) (unreleased, leaked in 2005)
Już rok temu w ostatniej chwili zmieniłem swoją decyzję o wstawieniu do topu "Try Again", zamiast "Steady Ground", co ostatecznie okazało się błędem, bo o ile "Try Again" było faktycznie moim numerem #1, kiedy miałem 12 lat, przez ten czas zbyt wiele się zmieniło, zbyt wiele wspaniałych rzeczy słyszałem, zbyt wiele przeżyłem, żeby nadal hołdować przeszłości. Tym bardziej, że "Try Again" nie przywołuje żadnych wspomnień, ani uczuć. Słuchając go, wiem tylko, że było. "Steady Ground" natomiast jest jednym z najbardziej poruszającym utworem Aaliyah, dotychczas niestety niewydanym oficjalnie. Utwór jest bardzo delikatny i subtelny, ale nie bezpłciowy czy naiwny. Tekst jest z pewnością jednym z lepszych, jakie przewinęły się przez utwory Liyah. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem, ale od pierwszego przesłuchania dostrzegłem, że ma w sobie to magiczne "coś".


#27. "What's Going On" by Marvin Gaye (1971)
(—) (+) "What's Going On"
Tytułowy utwór z rewelacyjnego "What's Going On" Marvina Gaye'a. Prawdopodobnie jedna z jego najbardziej znanych kompozycji. Rok temu o włos nie znalazł się w top 50. Teraz mam szansę naprawić ten błąd, bo utwór jest wspaniały. Nie tylko muzycznie, ale przede wszystkim lirycznie. To arcydzieło pod każdym względem, dzieło soulowego geniusza, owoc prawdopodobnie najbardziej płodnej dekady w historii muzyki rozrywkowej. A po prawie trzydziestu latach nadal pytanie tytułowe wydaje się być bardzo adekwatne i aktualne.


#26. "Always on Your Side" by Sheryl Crow & Sting (2005)
(#2) (-) "Wildflower"
"Always on Your Side", które jak pisałem, muzycznie nie jest innowacyjne, straciło przez rok sporo na znaczeniu i istocie. Trochę się już przeterminowało i postanowiłem z ciężkim sercem, że zostawię je za sobą - nie tak zupełnie, bo tak się nie da, ale odsunę na dalszy plan, by zrobić miejsce dla czegoś, co byłoby bardziej skoncentrowane na przyszłości, niż na tym co już było. "Always on Your Side" rozdrapuje rany. Robi to w niezwykle piękny sposób, ale to nie znaczy, że mniej boli. W tym roku w wersji ze Stingiem, bo po kilku latach doszedłem do tego, że jego obecność jednak więcej daje niż zabiera.