Post: #21

Miszon napisał(a):Może chwytać jak mamy doła, a jak mamy wesoły nastrój to nas drażnić, albo już tak nie chwytać.

No to ja tak nie mam.

neo01 napisał(a):Dla mnie to jest po prostu tak, jakiego kawałka lubię słuchać gdy mam obniżony nastrój.

U mnie chęć słuchania konkretnych utworów nie zależy od nastroju (czasami natomiast nie mam ochoty na żadną muzykę), nie zależy też chyba od niczego innego. Grzałki słucha mi się dobrze zarówno zimą jak i latem, smętów rano i wieczorem, kolęd w zasadzie nigdy, ale jeżeli już jakaś mi podejdzie to może być też na Wielkanoc. Aha, przyjmuję określenie grzałka i smęt (a także na przykład mroczny czy wesoły utwór) według przyjętych konwencji, bo ja tego tak nie odczuwam.

Post: #22

a więc zadecydowałem, utwór który jest idealne na "dół jak stół" to:

Radiohead - Pyramid Song
Wrzucam arcyciekawą wersję, spowolnioną o 800% :

Post: #23

kajman napisał(a):czasami natomiast nie mam ochoty na żadną muzykę

Tak w sumie bywa ze mną - w chwilach, kiedy nastrój mam naprawdę fatalny (co mi się czasem zdarza), każda muzyka staje się trudnym do zniesienia hałasem, tak więc wygląda na to, że nie dam rady nic tu dzisiaj wkleić...

Post: #24

wwas napisał(a):kiedy nastrój mam naprawdę fatalny

U mnie to częściej efekt zmęczenia. Bo fatalny nastrój to mam tak raz na kilka lat. Swoją drogą jak dawno temu przeczytałam książkę poświęconą pewnemu testowi psychologicznemu to wyszło mi, że moje wyniki wskazują, że jestem totalnym curiosum.Wyniki nawet lekko zbliżone do moich nie istnieją.

Post: #25

Ja tą Dolly tak w sumie wrzuciłem, bo wrzuciłem, ale jest tego znacznie więcej. Pamiętam jak Chris Cornell raz mnie wyciągnął z głębokiej deprechy, wykrzykując za mnie cały ból. Przez to jego śmierć tak mocno mnie dotknęła i w sumie... wiele nauczyła.