Post: #121

Cholercia, muszę przyśpieszyć, bo się do tego pierwszego maja nie wyrobię

51. 02. Nirvana – PENNYROYAL TEA (-19)
52. 02. Hoobastank – THE REASON (-17)
53. 03. Bon Jovi – LIVING IN SIN (-5)
54. 02. The Doors – BREAK ON THROUGH (TO THE OTHER SIDE) (-16)
55. 02. Soundgarden – THE DAY I TRIED TO LIVE (-14)

Strefa spadków, choć niewielkich. Z The Day I Tried To Live historia jest prosta - słuchałem po raz pierwszy płyty Superunknown i ten numer spodobał mi się na tyle, że po zakończeniu odtwarzania puściłem go sobie jeszcze raz. Właściwie każde moje wysłuchanie tego albumu mogłoby się tak kończyć, bo uwielbiam do tej piosenki wracać.

Break On Through było wykorzystane w czołówce jednego z programów na Vh1, ale choć piosenka wpadała w ucho, to nie interesowało mnie kto to zrobił. Później odkryłem, że to The Doors i w pełnej krasie utwór ten smakuje po prostu świetnie. Szybki, przebojowy, zachęcający do wstania z miejsca i poruszania się trochę, tak dla zdrowia. Do dziś ciężko mi uwierzyć, że powstał w 1967 roku. On również wyprzedził swoje czasy.

Living In Sin to bardzo udany utwór, definicja power ballady. Dynamiczny, głośny refren, niezły tekst, świetna solówka i przepiękne wręcz outro. Zazwyczaj nie lubię wyciszeń, ale gdy końcowy fragment brzmi tak, jak tutaj, to lepiej go nie kończyć, a udawać, że trwa w nieskończoność.

Zastanawia mnie dlaczego The Reason tak zniknęło z polskich mediów (słyszał to ktoś ostatnio w jakimś radiu?), bo wyświetlenia na tubie pokazują, że ludzie nie zapomnieli o tej piosence. Bo też jak o niej zapomnieć? Przepis na hit został tutaj użyty z największą dokładnością, a romantyczny nastrój zawsze na czasie.

Gdy zabrałem się za dokładne poznanie się z Nirvaną, nie sądziłem, że czeka na mnie jeszcze jeden taki pocisk. Pennyroyal Tea jakoś wcześniej mnie omijał, więc gdy słuchając po raz pierwszy In Utero natknąłem się na ten utwór, wiedziałem, że będę do niego wracał częściej, niż do pozostałych. Rok temu była to najwyżej notowana Nirvana. W tym roku czeka nas jeszcze jedna.

Post: #122

46. 02. Calogero & Passi – FACE A LA MER (+4)
47. 02. Seal – LOVE’S DIVINE (0)
48. 02. Foo Fighters – SOMETHING FROM NOTHING (-26)
49. 02. Linkin Park – LEAVE OUT ALL THE REST (+43)
50. 02. Kult – POLSKA (-17)

Słynne trąby Kultu, jedna z najlepszych linii basowych w historii i ponadczasowy tekst, którego nie chcemy śpiewać, a cały czas śpiewamy. Piosenka, która miała porwać miliony i zrobiła to jak żadna inna.

To, co Linkin Park robiło najlepiej to ballady takie, jak Leave Out All The Rest. Podniosłe, poprockowe dźwięki układające się w ładną melodię i refren, który sam się śpiewa. Choć był to spory przebój, to dziwi mnie, że nie większy.

Od Something From Nothing rozpoczęła się moja fascynacja zespołem Foo Fighters. Utwór niemalże napisany pode mnie. Wszystko mi tutaj pasuje, riff, wokal, perkusja, tekst, rosnące napięcie i ultraszybkie zakończenie. W tym roku spadek, bo najwyraźniej uznałem, że tak nowy utwór nie może być za wysoko, ale nie zdziwię się, jeśli za kilka lat doczłapie się nawet na podium. Jeden z najważniejszych utworów w moim życiu.

Love's Divine od zawsze uważam za jedną z najlepszych ballad w historii. Mega wzruszająca piosenka z prostym, aczkolwiek trafiającym w samo sedno przekazem i genialnym wokalem Seala. Muzycznie raczej banalnie, melodyjka na fortepianie i proste mechanizmy jakimi rządzi się wiele innych utworów, ale wszystko to wykonane tak, jak trzeba.

Face A La Mer to jeden z tych "moich" numerów, czyli tytuł, który raczej nie pojawi się w żadnym innym TWC. Zasłyszane w dzieciństwie na MCM, wpadło do ucha tak mocno, że chyba przez dwa lata to sobie nuciłem w głowie niemal codziennie. Później na kilka lat zapomniałem o jego istnieniu, lecz gdy mając już pod ręką dostęp do internetu sobie o nim przypomniałem to... cóż, zostałem z nim na zawsze. Piosenka udowadnia, że po pierwsze - język francuski idealnie nadaje się do rapu, a po drugie - hip hop wiele, ale to bardzo wiele zyskuje, gdy łączy swoje siły z rockiem. Tutaj taka kooperacja wyszła po prostu perfekcyjnie.

Post: #123

EVENo napisał(a):Piosenka, która miała porwać miliony i zrobiła to jak żadna inna.

A mi się wydawało, że to pozytywne rzeczy powinny porywać, a już w ogóle nie taki wykoślawiony i tendencyjny obraz.

Post: #124

(07.04.2020 04:30 PM)EVENo napisał(a):  56. 02. A-ha – FOREVER NOT YOURS (+7)
57. 02. Titiyo – COME ALONG (+11)
58. 02. Foo Fighters – EVERLONG (+74)
59. 02. Queen – BOHEMIAN RHAPSODY (-16)
60. 02. Slipknot – SNUFF (+7)

(05.04.2020 07:19 PM)EVENo napisał(a):  61. 02. Jimi Hendrix – HEY JOE (-32)
62. 02. The Verve – LOVE IS NOISE (+113)
63. 02. T.Love – KOSMOS (+13)
64. 02. Toto – AFRICA (+173)
65. 02. The Clash – ROCK THE CASBAH (+153)

Poza "Snuff", którego nie lubię, i poza "Kosmosem", którego nie kojarzę, to naprawdę super dziesiątka. "Love Is Noise", "Forever Not Yours", "Bohemian Rhapsody", "Everlong" były w top 100 w pierwszych 3 edycjach mojego topu WC, "Africa" to 3. miejsce w moim rankingu 1982 a "Come Along" zawsze wraca do mnie jak myślę o dawnych fajnych przebojach (chyba też niedaleko ). Hendrixa kocham wszystko, co wydał za życia, choć wolę stronę B tego samego singla, czyli "Stone Free".

Post: #125

Prawda jest też taka, że kilka utworów podanych przez Artura jest być może nawet za nisko.
Myślę, że do popularności utworu Kultu mógł się przyczynić przede wszystkim refren oraz tytuł. Obok takich utworów nie można przejść obojętnie

Post: #126

Kuba1201 napisał(a):Myślę, że do popularności utworu Kultu mógł się przyczynić przede wszystkim refren oraz tytuł.

Przyznam się, że musiałem sprawdzić w googlach, jak leci refren. Zdecydowanie lepiej pamiętam zwrotki (ale może to dlatego, że budzą mój zdecydowany sprzeciw).

Post: #127

kajman napisał(a):A mi się wydawało, że to pozytywne rzeczy powinny porywać, a już w ogóle nie taki wykoślawiony i tendencyjny obraz.

Na pewno porywa ludzi do skakania i zabawy na koncertach. Dusze myślę że też porywa (a na pewno robiła to przez lata).

Post: #128

A ja z dwóch koncertów Kultu, na których byłem, nie pamiętam kompletnie nic (inna sprawa, że ten drugi to słuchałem w takich warunkach, że żal mówić.

Post: #129

41. 02. Kult – DZIEWCZYNA BEZ ZĘBA NA PRZEDZIE (+11)
42. 02. James Brown – GET IT UP (I FEEL LIKE BEING A) SEX MACHINE (0)
43. 02. Soundgarden – PRETTY NOOSE (-27)
44. 02. Pearl Jam – ONCE (-5)
45. 02. Oasis – I HOPE, I THINK, I KNOW (-22)

I Hope, I Think, I Know to totalny rozdzieracz gardła, słów refrenu nie jestem w stanie nie śpiewać zwyczajnie za głośno. Oprócz tego jest to Oasis w pigułce - masywne gitary, ładna melodia, riff i solówka na swoim miejscu. Wszystko, co najlepsze w ich muzyce, tylko dodatkowo zgrabnie wypielęgnowane.

Once to mega otwarcie debiutu Pearl Jam. Piosenka, której słucha się jak w jakimś amoku. Czy to wskutek środków odurzających? A może zagubienia umysłu? Nie wiem, ale sprawia mi dziwną przyjemność miotanie się razem z każdym słowem i każdą nutą tej piosenki.

Pozostajemy w temacie grunge'u, ale tym razem to zwykle brudne i niedokładne Soundgarden z piosenką tak przebojową, że aż jestem w stanie poczuć dziwny wstyd słuchając jej. No bo jak na standardy zespołu to wręcz pop! No dobra, przesadzam, przecież w Pretty Noose też jest wiele brudu i to nie tylko muzycznego. Nie zmienia to jednak faktu, że mom zdaniem to idealny materiał na hit, którym ten utwór niestety nigdy nie został.

Kiedy jakaś piosenka sama odtwarza się w głowie przez cały dzień, to pod koniec tego dnia pewnie masz jej dość. Mi "GERAPPA" grała w głowie przez chyba dwa lata non stop i w ogóle nie miałem tego dość. W pewnym momencie uznałem, że na coś choruję i ta choroba prawdopodobnie nazywa się GERAPPA. Jest to o tyle zabawne, że śpiewałem to sobie, choć w ogóle tego sobie nie puszczałem. Nawet nie widziałem kto to gra! To była po prostu GERAPPA i już. Dziś jednak z pełnym przekonaniem mogę powiedzieć, że ten utwór jest zdecydowanie za długi, choć wciąż jest w nim za mało GERAPPY. Powinna w nim być sama GERAPPA 100%, wtedy na pewno byłby wyżej.

Docieramy do piosenki idealnej. Takiej, o której nie mogę powiedzieć niczego złego. Takiej, w której muzyka i tekst współpracują ze sobą tak genialnie, że tylko razem opowiadają pełną historię. Na początku i na końcu piosenki grane jest przecież dokładnie to samo, a jak inaczej to brzmi! Cudo, po prostu cudo.

Post: #130

Tutaj zdecydowanie najbardziej podoba mi się Kult. I cenię go też najwyżej.

Post: #131

36. 02. Deep Purple – HIGHWAY STAR (-17)
37. 02. Red Box – FOR AMERICA (-9)
38. 02. Jon Bon Jovi – SANTA FE (+61)
39. 02. Blenders – CIĄGNIK (-21)
40. 02. Nirvana – ABOUT A GIRL (+41)

Zawsze się waham, która Nirvana jest moja ulubiona, ta mocna, czy ta łagodna. W tym roku wygrała ta łagodna i chyba bardziej ona do mnie pasuje. Ona, w sensie ta piosenka. Nie ta dziewczyna, o której ona jest. Ta piosenka.

Ciągnik to fanatyzm na pełnym gazie. Najpierw beztroskie śpiewanie tego na podwórku z kolegami, później przyszła druga fala fascynacji tym numerem pod koniec gimnazjum. Dosyć przypadkowo, w Mieście Muzyki (dzisiejsze RMF ON) była stacja "20 lat RMF FM" i ku mojemu totalnemu zaskoczeniu puścili właśnie Blendersów. Czar wrócił niemal tak samo, jak wróciło Frugo. A w liceum faktycznie zbierałem na ciągnik, ale było to marzenie dosyć trudne do wykonania.

Była chwila luzu, ale zmieniamy ton na poważny. Santa Fe to niesamowicie udana piosenka i Jon Bon Jovi w najlepszej formie wokalnej. Przecudowna kompozycja, będąca kilka klas wyżej od pozostałych piosenek z solowego dorobku JBJ. I nie tylko ja tak uważam, bo na forum zespołu praktycznie każdy stawia ten utwór na pierwszym miejscu (w najgorszym wypadku na drugim).

Było liceum i znajomy, który w tamtych latach mógłby się tu zadomowić (robił własną listę przebojów) powiedział mi, że przypomniał mu się, zupełnie bez powodu, taki utwór. To jeden z tych przypadków, w których szukałem jakieś piosenki, a nawet o tym nie widziałem. Sam nawet nie wiem skąd to wcześniej znałem, ale gdy usłyszałem to wtedy, coś dziwnego, trudnego do opisania we mnie uderzyło. Tak, jak wspomniałem, For America było utworem, którego potrzebowałem, a nawet o tym nie wiedziałem. Uświadomiłem to sobie dopiero po jego wysłuchaniu. Dziś śpiewam ten numer z uśmiechem na ustach, bo nie wyobrażam sobie, aby ta piosenka mogła komuś nie poprawiać humoru.

Jak być może kiedyś już wspominałem, Deep Purple zacząłem poznawać stosunkowo późno, bo dopiero w 2016 roku. Zacząłem tradycyjnie od kompilacji największych przebojów. Te, które znałem lubiłem, te które poznawałem całkiem mi się podobały. Ale gdy nadeszła pora na Highway Star, nic już nie było takie samo. Mówiłem już wcześniej, że niektóre dania warto zostawić na potem, aby rozkoszować się ich smakiem, gdy wszystko inne już się znudzi. No to dla mnie to właśnie było takie danie.

Post: #132

(10.04.2020 04:30 PM)EVENo napisał(a):  48. 02. Foo Fighters – SOMETHING FROM NOTHING (-26)

Cieszę się, że Dio z utworem Holy Diver również znalazł miejsce w Twoim topie.

Post: #133

dannar napisał(a):Cieszę się, że Dio z utworem Holy Diver również znalazł miejsce w Twoim topie.

Oj tam, oj tam Wszystkie fajne riffy zostały już wymyślone, teraz można je tylko odtwarzać

Post: #134

Znowu znalazłem rodzynka (nota bene 40 lat temu w powszechnym używaniu był ten specjał w rodzaju żeńskim) i jest nim Red Box.

Post: #135

Podejrzewałem, że kajman się tu zjawi wyróżniając Red Box. A to jest jedna z zagadek która od zawsze mnie nurtowała, gdy pierwszy raz o tym przeczytałem - jakim prawem Ci się to podoba? Przecież ten kawałek potencjalnie aż kipi tym co zwykle uważasz za nieakceptowalne w muzyce.

P.S. Osobiście oczywiście bardzo lubię, ale to nie o tym miało być.

Post: #136

meni napisał(a):Przecież ten kawałek potencjalnie aż kipi tym co zwykle uważasz za nieakceptowalne w muzyce.

Czyli czym?

Post: #137

Kiczowaty klawisz, banalna rytmika, typowo popowa melodyka, konstrukcja ustawiona pod refren i jeszcze to "jorlej jorlej".

Źle się czuje pisząc takie rzeczy, bo brzmię jakbym krytykował ten numer.

Post: #138

meni napisał(a):Kiczowaty klawisz, banalna rytmika, typowo popowa melodyka, konstrukcja ustawiona pod refren i jeszcze to "jorlej jorlej".

Pisząc to ślizgasz się po powierzchni. Rozbijasz na elementy coś, co jest całością. Połączenie tego wszystkiego daje urzekającą całość i w niej tkwi moc utworu.

Post: #139

Faktycznie, refren trochę trąci kiczem delikatnie mówiąc

Post: #140

Już od jakiegoś czasu powtarzam sobie, że niezbadane są wyroki kajmanowskie i już nic mnie w tej kwestii nie dziwi