Post: #35

Ja tradycyjnie komentarze rozbijam na dwie części. I jak zwykle zaczynam od tego, po czym spodziewam się najmniej (żeby mieć to z głowy i przygotować się na deser). Tym razem musiałem wybrać między wykonawcami, po których nie spodziewałem się niczego sensownego, a tymi, których nazwy nic mi nie mówiły i postanowiłem zacząć od tych pierwszych. Z dwóch pierwszych wybór był przypadkowy.
TBK kojarzyło mi się źle, a czym nowsze były ich nagrania to było coraz gorzej. Na tej płycie to się potwierdziły. Słabe utwory, schematyczne granie, a jak bym chciał zrobić antypropagandę rocka to ta płyta byłaby idealna.
21P też kojarzyłem z jak najgorszej strony. A tutaj początek był zaskakująco dobry. Niestety kolejne dwa utwory sprowadziły mnie na ziemię. Potem jeszcze jeden przyzwoity utwór spowodował, że nie wyszło zero.
Mark to kolejny wykonawca, po którym raczej niczego sensownego się nie spodziewałem. Było o tyle lepiej niż w poprzednich przypadkach, że totalnie niestrawnych utworów było znacznie mniej.
Darja Kazimira - to brzmiało jako zapowiedź czegoś całkiem niestrawnego. Tymczasem już pierwszy utwór miło mnie zaskoczył, a że okazał się najsłabszym na płycie to miałem bardzo wielką miłą niespodziankę. Potencjalni słuchacze - też się na nią przygotujcie, bo mamy tutaj sporą dawkę awangardowego (w moim odczuciu) folku, który trochę kojarzył z tymi mniej rozrywkowymi nagraniami Żywiołaka. Pozakręcane kawałki opierają się przede wszystkim na wokalu (chociaż instrumentów i to także nietypowych jest sporo). No i do tego wszystkiego specyficzny klimat.
Danny to raper jakich wielu i przedstawił to, co wielu innych raperów czyli pogawędki na marniutkim podkładzie.
Abney chyba nie mógł się zdecydować, w jakim kierunku iść. Mamy pogranicze disco, klimaty w stylu Rammsteinu i Gogol Bordello, czasami jakieś ambitne próby. Słuchać się tego dało, momentami było nawet prawie przyjemnie.
No i podczas pisania przesłuchałem prawie w całości (teraz już nie prawie) kolejną płytę, pierwszą z tych, po których spodziewałem się wiele dobrego. Niestety to już nie ta sama Claire, którą uwielbiałem na Touchpaper. Płyta brzmi jakby była zlepkiem odrzutów (i to nie z tych najlepszych płyt). Różnorodność gatunkowa i klimatyczna jest tutaj ogromna, pojawia się niestety także mało strawne country. Po uśrednieniu wyszła to przeciętna płyta.