Post: #59

W tym roku skorzystam z systemu Michała i podzielę open'erowe wrażenia, wspomnienia i impresje na cztery odcinki, nierówne, niepełne, ale takie życie

środa, 2 lipca

Wkraczając już szósty raz na Babie Doły czułem się już jak u siebie. Wiadomo gdzie Main, gdzie Tent, gdzie strefa bufetowa, tylko trzeba było wyczaić HANS'a i Beat Stage i logistycznie będę ustawiony. Więc do rzeczy. Nie ukrywam że planowałem spędzić większość tego dnia (tej nocy) przy Tencie. Przed 19:00 zająłem odpowiednie miejsce w namiocie oczekując Fair Weather Friends. Nieszczęście zaczynających polega na tym że obojętnie jakby się nie starali to trudno im w pełni ruszyć publikę. Tak było przynajmniej ze mną, powoli i też nie wiem czy w pełni kupiłem czar koncertowy wokalisty. Niby jest zwierzę, ale łupów jakoś mało. Poczekam, dam im szansę w przyszłości. Dopiero w pewnym momencie koncertu przypomniałem sobie, że przecież chłopcy z Czeladzi pojawili się już na mojej liście z tym kawałkiem:





Przystawka zaliczona, pozostawałem nienasycony, ale o 20:45 miało wkroczyć danie główne, czyli Metronomy. Publika w tym czasie wypełniła namiot, zagrzewając artystów do wystąpienia. Wreszcie to nastąpiło. Pojawili się wśród chmur, a koncertem potwierdzili że znajdują się już na firmamencie muzyki popowej. Z radością przywitałem "Everything Goes My Way", "The Look" czy moje ulubione "She Wants". Nowe "Love Letters" i "I'm Aquarius" utrzymały poziom. Wrażenie, jakie zespół przez cały występ robił na audytorium nie pozostało bez interakcji i zabawa była jak najbardziej udana. Mały minus za trochę niespełnione oczekiwania jakie miałem wobec koncertowych wersji "Corinne" i "Reservoir". Lepiej ich się słucha z płyty. Koncert nie mniej jednak udany. Przekonajcie się zresztą sami jak są kochani "na żywo":





Wałęsając się po festiwalowym terenie doszły do mnie dźwięki "Fever" The Black Keys, którzy podobno mieli półminutowe przerwy między utworami. Nie wiem i nie dowiem się jakbym zareagował na takie "doznania". Mignęła kolejna godzina i trzeba było na Haim. Oczywiście się spóźniłem ale za to całkiem pozytywnie przywitało mnie ostre brzmienie okraszone mocnymi bębnami. Udało się dopchać bliżej i moją uwagę zwróciła od razu pewność, z jaką siostry poruszały się na scenie. Po okazaniu ukrywanego rockowego charakteru nie dały nam jednak odejść bez "Falling" i "Don't Save Me" w uszach. Koncert skończył się może ciut za szybko, ale wrażeń jak na pierwszy dzień wystarczyło. Udając się w drogę powrotną doszły do uszu Foster'owe "Houdini", "Coming Of Age" i ...już byłem poza lotniskiem...