Ennio Morricone GABRIEL'S OBOE 1986 OST: The Mission
w BTW od: 2009 (wcześniej nie uwzględniałem, jako muzyka filmowa)
(kawałek kończy się po ok.2:30, ale polecam posłuchać do końca, bo dzieją się takie rzeczy że ciary na całym ciele. Dyryguje sam Mistrz)
Ennio Morricone to prawdziwy gigant muzyki filmowej, gdyby nie moje samoograniczenie odnośnie niechętnego wpuszczania do BTW jazzu i filmowej, miałby w nim jeszcze ze 3-4 numery i to dobrze by odzwierciedlało jego ogromny dorobek (ponad 500 filmów). I jak to zwykle bywa w przypadku gigantów filmu - kompletnie olewany przez Akademię Oscarową przy nagrodach: zaledwie 5 nominacji i jedynie nagroda za całokształt. A dlaczego za muzykę do "Misji" nie dostał - nie sposób pojąć. Absolutnie jedna z najwspanialszych ścieżek dźwiękowych w historii. Morricone idealnie napisał muzykę brzmiącą faktycznie jak raj na ziemi, jakim dla Indian miały być zorganizowane przez jezuitów misje w Paragwaju, wielokrotnie słuchając tej ścieżki dźwiękowej można się poczuć jak w niebie i trudno opanować ciarki wzruszenia, a ten fragment jest jedną z takich kulminacji, taką współczesną "Arią na strunie G" J.S.Bacha. Pamiętam jakie ogromne wrażenie wywarł ten kawałek usłyszany zupełnie przypadkiem, w kościele-sanktuarium w Czarnej, kiedy zawitała tam jakaś przyjezdna grupa oazowa i któryś z jej uczestników posiadał obój i w czasie wieczornego apelu i czuwania zagrał ten numer. Akurat byłem tam nieco przypadkiem, wracając od kolegi wieczorkiem, zajrzałem do kościoła na apel i, być może dlatego że nieprzygotowany że coś takiego usłyszę, po prostu w pewnym momencie mnie zamurowało. Całą drogę powrotną do domu (idzie się połowę jej przez las, to kilka km) byłem jak w transie. Kawałek ten wielokrotnie zresztą wywoływał we mnie takie uczucie.
Mój kontakt z tym filmem przebiegał dość nietypowo, gdyż najpierw tata kupił kasetę z muzyką i tylko ją znałem. Mniej więcej kojarzyłem fabułę, bo mi mówił ogólnie o czym jest, ale nie znałem szczegółów i słuchając jej i widząc tytuły poszczególnych utworów, wyobrażałem sobie często ten film, szczególnie lubiłem puszczać ją sobie wieczorem przed snem, kiedy leżąc mogłem jej słuchać nie pochłonięty żadnymi innymi bodźcami, skupiając się jedynie na muzyce i wyobraźni. Potem, kiedy obejrzałem film, dopiero w 1995 roku kiedy TVP2 pokazała go w cyklu "100 filmów na 100-lecie kina", okazało się że część tych wyobrażeń była bardzo podobna do właściwej akcji, a część z kolei zupełnie się z nią nie zgadzała (na przykład wydawało mi się, że postać na krzyżu spadająca z wodospadu, to jeden z zakonników, chyba Jeremy Irons, przykuty do niego przez Indian, którzy ostatecznie odrzucili jego nauki z powodu ataku białych na ich wioski). Pierwsze kilka obejrzeń filmu bardzo mnie pod koniec denerwowało, w tym sensie że zawsze akcja rozwijała się nie tak, jak chciałem. Potem aż z tego powodu unikałem jego oglądania, a teraz nie robię tego, żeby się nim nie znudzić. Ale myslę raz na 5-8 lat będę sobie oglądał, bo to wspaniały obraz. A końcówka jest jaka jest z powodu historii na której się opiera, temat redukcji paragwajskich jest bardzo ciekawy, nawet go nam krótko ksiądz na religii w liceum streścił, lecz nie będę go tutaj rozwijał, lecz napiszę tylko, że religia jednak zwykle przegrywa z polityką i ekonomią.
Utwór znajduje się na płycie w dwóch wersjach: na sam obój, oraz wraz z orkiestrą. Dodatkowo jego motyw przewija się także w kilku innych fragmentach (co słychać także w końcówce wideo, które wrzuciłem).
Ciekawostka: wokalistka Sarah Brightman uprosiła Ennio, aby mogła napisać słowa do tego tematu. Zgodził się i tak powstała piosenka "Nella Fantasia".
Ciekawostka 2: nie bez przyczyny w filmie pokazano, że Guarani zostają "obłaskawieni" za pomocą muzyki. Faktycznie, plemię to przejawiało wysokie nią zainteresowanie i bardzo duże zdolności w tej materii.
Ciekawostka 3: w 1995 film znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne.
Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.3 (1982-1990)
