Post: #1

Warto by w tym roku chociaż zacząć kolejną część Topu, co prawda w wakacje nie nadrobiłem braków tak jak chciałem (bo jakoś nie chce mi się włączać kompa w domu, w związku z tym nie zrobiłem także paru innych rzeczy planowanych), ale jednak dobrze byłoby skończyć w końcu część zagraniczną w jakiejś określonej przyszłości, a przed 40-ką się może już nie udać wyrobić...

W tej części będzie 107 utworów (na ten moment) z lat 2001-2008.

Ponieważ ostatnio konkurs nie spotkał się ze zbyt szerokim zainteresowaniem (3 osoby postanowiły sobie postrzelać), to raczej konkursu nie będzie. No chyba, że nagle znajdzie się grono chętnych do takiej zabawy.

Post: #2

Ja czekam jakby co

Post: #3

jak by co

Post: #4

Na prezentację czy na konkurs?
Swoją drogą: AKT jako jeden z nielicznych brał udział w poprzednim strzelaniu, może w nagrodę wybrać mi jakąś płytę abym jej posłuchał i ocenił.

Post: #5

Nie jestem pewien, na ile ta strona jest legitna, ale tu twierdzą inaczej:
https://jaksiepisze.pl/jak-by-co-czy-jakby-co/

Nie znalazłem odpowiedzi w Poradni PWN, ale jest sporo przykładów z literatury w Korpusie dla "jakby co" (57):
https://sjp.pwn.pl/korpus/szukaj/jakby%20co.html

Analogicznie "jak by co" ma tylko 10 wyników i w zasadzie wyłącznie polegających na stylizacjach językowych:
https://sjp.pwn.pl/korpus/szukaj/jak%20by%20co.html

Ogólnie pisownia rozdzielna/łączna jak by i jakby to trudna sprawa

Post: #6

Ja stawiam na jakby co.

Jakby co, to pamiętam też o nagrodzie neo01 za Hey, tylko mi się to przesunęło .
Jeśli dyskografia nie jest zbyt obszerna, to nawet może mógłbym się szarpnąć na topowanie całego Beach Boys jako nagroda dla AKTa .

Post: #7

Miszon napisał(a):Jeśli dyskografia nie jest zbyt obszerna, to nawet może mógłbym się szarpnąć na topowanie całego Beach Boys jako nagroda dla AKTa Icon_smile2 .

Hahaha <3 jest dość obszerna, obawiam się ale to bardzo miły gest! sam bym się wreszcie zmobilizował, by ich poukładać, jak należy!

Post: #8

Łojezu, 31 płyt i jeszcze pewnie sporo singli gdzieś poza nimi.
To ja jednak podziękuję .

Post: #9

Swoją drogą, wydaje mi się, że ta część BTW może być najciekawsza i najmniej oczywista. 2001-2005 właściwie nie słuchałem Listy, raczej minimaxu, Trójkowego Expressu, Antyradia, a od 2006 miałem internet i zaczął się szerszy dostęp do muzyki i zachłyśnięcie tym, co trwało mniej więcej do 2010/11.

Post: #10

Wydaje się, że będzie to najciekawsza i najmniej oczywista część BTW. Ale to moje mniemanie, mogę się mylić. Zaczynamy chyba mało przebojowo:

Radiohead PYRAMID SONG 2001 Amnesiac


Statystyki:
UK - 5
LPP3 - 2x12m.
US - nie było (singlem było "I Might Be Wrong")

I na drugą nóżkę:
Radiohead KNIVES OUT 2001 Amnesiac
Przyznam, że to ciekawy i dość rzadki przypadek, kiedy w zestawie BTW znajduje się utwór, który wtedy kiedy był grany jako aktualny singiel był na mojej koszmarliście (gdyby istniało wtedy takie pojęcie), po prostu go nie znosiłem. Dla mnie to były jakieś jęki i nuda. Po latach okazało się, że ten gitarowy motyw ma fajny drive, który ładnie niesie cały numer, nadając mu nie tyle posmaku znudzenia, co nerwowości i utajonej agresji. Najwyraźniej wcześniej zwracałem uwagę na sam wokal, a gitary nie słuchałem. Zaś wokal na tym tle wprowadza raczej ciekawy klimat, owszem ponownie oniryczny, ale nie męczący i nie nudzący.
Dobry przykład zmiany postrzegania muzyki.

Ciekawostka: intencją zespołu, podobno udanie zrealizowaną, było napisanie piosenki w stylu The Smiths. Czy się udało, musieliby się wypowiedzieć znawcy Kowalskich .

Ciekawostka 2: nagranie tej piosenki zajęło w sumie, licząc od pierwszych dźwięków do zamknięcia miksu, aż... 373 dni (sic!).

Statystyki:
UK - 13
LPP3 - 21
US - brak

Post: #11

Noir Desir & Manu Chao LE VENT NOUS PORTERA 2001 des Visages des Figures

Tutaj należą się podziękowania AKT-owi. Otóż rzecz jasna numer znałem i lubiłem, ale w sumie nigdy się nie zastanawiałem ani kto to śpiewa, ani jaki ma tytuł. Ale lubienie narastało, aż w końcu przekroczyło próg BTW i w tym momencie pojawił się tzw. zonk, ponieważ nie wiedziałem cóż to właściwie jest. W pewnym momencie przypomniało mi się, że to Noir Desir, ale pobieżne spojrzenie na ich piosenki na youtube upewniło mnie, że żaden z tych popularnych tytułów nie jest tym, czego szukam. Zapytałem w końcu na forum, tu albo po sąsiedzku, cóż to może być za kawałek francuski, chyba Noir Desir, z którego pamiętam coś w stylu"lewą nu pohteva". I otrzymałem odpowiedź . Żeby było śmieszniej, rzecz jasna ten tytuł wyświetlał mi się gdzieś w czołówce podpowiedzi, ale odrzucałem go z miejsca, bo nie był podobny do tego, czego szukałem. Ot, moje zdolności rozumienia francuskiego .

Statystyki:
LPP3 - 2x9m. (zdziwionym, dlaczego nie kojarzyłem tytułu kawałka z pierwszej 10-ki wyjaśniam, że wtedy nie słuchałem LPP3)
US, UK - brak (ale całkiem ładnie na kontynencie, najlepiej we Włoszech, gdzie 4x1m.)

Post: #12

Hahaha! Nie pamiętam tej historii <3 Aż sobie włączę ten wietrzyk

Post: #13

Depeche Mode FREELOVE 2001 Exciter
Depeche Mode GOODNIGHT LOVERS 2001 Exciter
O płycie Exciter pisałem (a nawet mówiłem, bo trafiła na listę omawianych przeze mnie płyt w audycji "Płyty 10-lecia" w Radio Orbit) tu i ówdzie na tyle dużo, że mi się nie chce już dłużej rozpisywać .
W skrócie: wcześniej miałem Depeche Mode za mało ciekawy zespół "dyskotekowy" (nagrania z lat 80-tych), względnie zmulaczy (płyta "Ultra"). A tu nagle usłyszałem "Dream On" i mnie zaciekawiło, potem kolejne single z "Excitera", potem całą płytę i się zachwyciłem! Przede wszystkim świetne były te różne "efekty na szumach w wysokich częstotliwościach" (jak to określił kolega, którego pytałem, "co to kurde jest?", smaczki brzmieniowe w tle, niesamowity klimat krążka jako całości. Świetnie mi się to komponowało z czytanym wówczas "Neuromancerem" Williama Gibsona: wyszła z tego cyberpunkowa ścieżka dźwiękowa, cyberromans.
Krążek rozpoczął mój ulubiony okres w twórczości zespołu, który trwał przez kolejne 2 płyty.
Oczywiście, zabawne jest to, że płyta jest uznawana przez fanów zespołu za jedną z najsłabszych, o ile nie najsłabszą w karierze, ale mnie to nie przeszkadza, ja się odnalazłem w tej muzyce i dzięki temu polubiłem zespół.

Statystyki:

Freelove:
LPP3 - 2x1m.
UK - 19
US - brak (ale #1 Hot Dance Club Play)

Goodnight Lovers
LPP3 - 15
UK - brak, ale ze względów regulaminowych (singiel zawierał jeszcze 3 piosenki, a można max. jeszcze 2), gdyby nie to, byłby #1
US - brak

Post: #14

to była głośna płyta wtedy!
nawet ja jako dzieciak dałem się porwać -- z ówczesnych singli najbardziej lubiłem "Freelove"

swoją drogą sprawdziłem na wiki info a propos "Lovers" i tam piszą:

Cytat:The single did not qualify for the UK Singles Chart because it contained three songs in addition to the single itself, one more than UK singles rules allow. It did however qualify for the Budget Albums Chart and went straight to Number One before falling rapidly

czyli trafił na pierwsze miejsce jakiejś pobocznej listy płyt (niespełniających kryterium cenowego, by trafić do głównego zestawienia), co nie jest równe temu, że byłby numerem jeden na liście singli

Post: #15

No tak, ten zapis jest jakiś głupi, ja to rozumiem że jakby go wydali "normalnie" to mógłby wygrać, a tak to wrzucili go na jakiejś dziwne zestawienie.

Post: #16

(18.09.2019 11:56 AM)AKT! napisał(a):  Nie jestem pewien, na ile ta strona jest legitna, ale tu twierdzą inaczej:
https://jaksiepisze.pl/jak-by-co-czy-jakby-co/

Ja jednak odwołam się do forum poradni PWN - jest wszystko ładnie wyjaśnione, polecam szczególnie ostatni akapit:
https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Jakby-...16822.html
Tu jeszcze przykłady: https://sjp.pwn.pl/so/jak-by;4445026.html
Nikt nie powiedział, że to łatwy temat, szczególnie patrząc na olbrzymią dominującą niepoprawność zapisu, którą opisałeś. Warto jednak mieć świadomość

Miszon napisał(a):Jakby co, to pamiętam też o nagrodzie neo01 za Hey, tylko mi się to przesunęło.

Cieszę się, że pamiętasz, choć sam już nie jestem pewien co to było Jak by co, to czekam z niecierpliwością

Post: #17

Gotan Project SANTA MARIA (DEL BUEN AYRE) 2001 La Revancha del Tango
I znowu przedstawiciel płyty, o której mówiłem w Płytach 10-lecia. I jedna z droższych płyt, jakie kupiłem, kosztowała 64,99. Pamiętam, że kupiłem ją nieco przed tym, jak nagle Gotan Project zaczął być popularny w naszym kraju. Co rzecz jasna napawało mnie potem dumą, że polubiłem zespół wcześniej niż "masy" .
Na okładce widniał napis "Tango meet electro... in Paris" i w sumie jest to idealny opis całego projektu, który był połączeniem sił muzyków z Francji i Argentyny, a na płycie mamy klimaty Astora Piazzoli w lekko "uelektrycznionej", czy też nujazzowej aranżacji.

Statystyki:
LPP3 - 22
UK, US - nie było

Post: #18

Starsailor ALCOHOLIC 2001 Love Is Here
Starsailor LULLABY 2001 Love Is Here
Starsailor LOVE IS HERE 2001 Love Is Here

Aż trójka, wiem że dużo, ale miałem pokusę aby zaproponować nawet nieco inne kawałki, koniec końców mocno się namęczyłem żeby tylko 3 wybrać, bo właściwie jeszcze ze 2 wyglądały na "musowe" numery. Ogólnie uważam że to piękna płyta, pamiętam że pożyczyłem ją koledze z którym muzykowałem, jakoś w 2003/04, on mi potem zapuścił "Alkoholic" czy "Fever" i mówi mi, że chciałby abym zagrał na pianinie coś takiego jak oni tu grają i w ogóle, żebyśmy zagrali coś w tym stylu. A ja mu na to: no właśnie! To jest dokładnie to, co chciałem abyśmy grali kilka lat temu! (w 1999/2000) Dlaczego mnie wtedy nie słuchaliście! (niestety, wówczas tzw. różnice artystyczne spowodowały rozpad zespołu. Oraz, nie ukrywajmy, po prostu wejście w dorosłość i rzadszy kontakt).
Na początku wieku takie właśnie granie podobało mi się najbardziej w sensie nie tyle co słuchania, tylko grania: na swój użytek nazywałem to "akustyczny rock", z dużą dozą romantyzmu i ballad.
W tej trójce mamy mocno fortepianowy i gorzki "Alcoholic", lekką i radosną "Lullaby" gdzie proporcje między klawiszami a gitarami są wyważone po pół, a także bardzo wolny, najbardziej "miłosny", w ogóle bez fortepianu (zamiast tego jakieś organy) "Love is here" (które notabene poznałem i zachwyciłem się nim w podsumowaniu płytowym roku 2001 w Trójkowym Expressie).

Potem jak trochę czytałem o płycie (kolejna z rzędu, o której mówiłem w Płytach 10-lecia), to się dowiedziałem, że właściwie to najlepsze rzeczy to te numery, które zespół miał przygotowane na demie, które trafiło do wytwórni, te dopisane już przy nagrywaniu albumu (oczywiście wszystko nagrano od początku aby miało spójność brzmienia i lepszą jakość) już im nie dorównywały. Niestety, podobnie było z kolejnymi krążkami od gwiezdnego żeglarza, co kolejny był gorszy, aż w końcu zespół się rozpadł. Także taki trochę zespół jednej płyty (aczkolwiek "Silence is easy" było w porządku. Ale no właśnie, tylko w porządku, magia uleciała). Szkoda.

Statystyki:

Alcoholic:
LPP3 - 4x5m.
UK - 10

Lullaby:
UK - 36
US, LPP3 - nie było

"Love is here" nie było singlem

Post: #19

Tool SCHISM 2002 Lateralus
Twórczość TOOLa należy zawsze rozpatrywać wielowarstwowo, tworzą wieloznaczne, intermedialne (czy raczej: interart'owe, nie wiem jak się nazywa twórczość łącząca różne dziedziny sztuki) dzieła, które w dodatku po prostu świetnie się słucha nawet nie rozumiejąc i nie próbując dotrzeć do tych dodatkowych warstw i znaczeń. W dodatku ta twórczość bardzo dobrze się sprzedaje, choć nie jest przecież łatwa. Oto analiza utworu jeśli chodzi o metrum:

Cytat:Utwór zaczyna się w metrum 5/4 przez jeden takt, po których następuje 21 taktów w 6/4 (lub inaczej naprzemiennie 5/8 i 7/8). Po tym mamy zmianę na jeden takt na 3/8, trzy na 13/8 i jeden takt na 10/8 (można uznać również, iż jest to metrum 13/8, lecz zagrane z przedtaktem 3/8 i przycięte w ostatnim takcie). Następna zwrotka przynosi osiem taktów na 6/4 (lub inaczej 5/8 i 7/8), po której następuje zmiana na 13/8 jak powyżej.

W następnej części występują cztery takty na 6/4, po których następuje jeden takt 11/8. Po tym mamy kolejną ośmiotaktową zwrotkę w metrum 6/4 z podobną zmianą jak poprzednio (tj. na 13/8), lecz ze zmianą w ostatnim takcie, gdzie zamiast 10/8 występuje takt na 11/8, który wprowadza czterotaktowy riff na 7/4, po których następuje dwanaście powtórzeń pary taktów: jeden na 12/8, a drugi na 15/8. Następnie grane są trzy takty na 4/4, jeden na 2/4, po czym cztery znów na 4/4. Po nich dwa takty na 9/8 poprzedzają jeden takt na 10/8, to zostaje powtórzone, po czym takt na 9/8 i takt na 13/8. To prowadzi do czterokrotnego powtórzenia zestawu taktów 9/8 oraz 5/8, następnie jeden takt na 9/8 i jeden na 6/8. Następnie (już w części kończącej utwór) mamy osiem taktów na 6/4, po czym osiem taktów na 4/4, które kończą utwór. Podsumowując, utwór zmienia metrum 47 razy.

Zasadniczo: , co tu się w ogóle dzieje!

Dodajmy jeszcze jedno z ukrytych znaczeń: Grycek swego czasu prezentował w Radio Orbit analizę utworu "Lateralus" pod względem matematycznym. Otóż ktoś doszedł do wniosku, że kompozycja, a konkretniej sposób śpiewania sylab, jest muzycznym przedstawieniem... ciągu Fibonacciego! Jak można takie coś wymyślić komponując muzykę - nie mam pojęcia, ale nic dziwnego, że mają tak długie przerwy między płytami (a biorąc pod uwagę, że te przerwy są coraz dłuższe, to następna płyta chyba za 20 lat). Tutaj link do podobnej analizy: http://www.porcys.com/forum/3986/

Tak swoją drogą, to ja po raz pierwszy usłyszałem o zespole w kąciku "Wielka płyta" w Wyborczej, gdzie poza chwaleniem płyty opisywano ją jako ciekawy przypadek, gdzie niełatwa i niszowa muzyka potrafi zdetronizować na listach sprzedaży wykonawców komercyjnych, dzięki temu że wykonawca posiada oddanych i zdyscyplinowanych fanów, którzy ruszą do sklepów od razu po premierze płyty, co stało się także w Polsce, gdzie krążek zadebiutował na pierwszym miejscu list sprzedaży (oczywiście był tam tylko tydzień, bo znaczna liczba osób, które chciała płytę kupić, kupiła właśnie wtedy. Choć gwoli sprawiedliwości zespół stał się wtedy u nas szerzej popularny i krążek trochę jeszcze po liście pohasał).

a tutaj ciekawa analiza muzyczna kompozycji, w kąciku "What makes this song great?"


Statystyki:
LPP3 - 2x23m.
US - 67
UK - brak

Post: #20

Jeszcze raz coś z kręgu progresywnego, tym razem bardziej tradycyjnie, nie metalowo. A nawet orkiestrowo:

Yes GIVE LOVE EACH DAY 2001 Magnification


Już pisałem chyba 2 razy o tym, że są płyty z orkiestrą, które są zrobione na odwal się, a są takie, które są wzorcami, jak to należy robić. "Magnification" są właśnie jednym z najlepszych przykładów tego drugiego. Przy czym należy tu dodać, że nie jest to płyta koncertowa, tylko studyjna, co mogło wpłynąć na czas potrzebny do przygotowania krążka, spokojniejszą w pracę, możliwość dopieszczenia aranżu itp. (niektóre z płyt z orkiestrą powstawały w ten sposób, że zespół i orkiestra pracowali osobno, tylko odbyli wspólnie kilka prób, a potem huzia jedziemy z materiałem na żywo).

Z tym utworem wiążę się zabawna sprawa: otóż przez lata nie wiedziałem, jaki to ma tytuł. Słyszałem to kilka razy w Markomanii, a też gdzieś jeszcze, jakoś nie usłyszałem nigdy tytułu, moja robocza jego "wizja" to było np. "In lurgage day", "In garbage day" coś jeszcze innego . Dopiero jak drwycior zagrał u siebie w Na Mojej Orbicie, zapytałem go, jak się do cholery nazywa ten numer, odpowiedział i dopiero wtedy usłyszałem wyraźnie jak to Anderson śpiewa .

Piosenka niby jest progresywna, ale też niesamowicie lekka, bardzo melodyjna, ma taki andersonowski klimat jego nagrań solowych, gdzie jest raczej popowo, niż mocno progresywnie, muzyka nie jest przekombinowana, jak to często bywa przypadku Yes, po prostu jednym słowem można powiedzieć, że ładna .

Statystyki:
US, UK, LPP3 - brak (W Trójce było tylko "Don't Go", które było singlem z płyty, doszło do #37)