Post: #75

Wróćmy do Stinga:

Sting BRING ON THE NIGHT / WHEN THE WORLD IS RUNNING DOWN (live) 1986 Bring on the Night
w BTW od: 2010

(najlepsze solo na klawiszu znam z koncertu z Tokio z 1988, ale tam nie ma solówki na chórek , dlatego wrzucam nagranie które jest w BTW)

Po wydaniu debiutanckiej płyty solowej Sting wyruszył na światowe tournee z tym samym składem. Wydano potem z niego płytę zawierającą fragmenty koncertów z Paryża, Rzymu i Arnhem, która przyniosła mu Grammy i doszła do 16 miejsca sprzedaży w UK, mimo braku singli.

To jedno z niewielu wykonań koncertowych w BTW, występ w Paryżu, zbitka dwóch kawałków z czasów kariery The Police (których notabene chyba nawet nie znam w wersjach pierwotnych i może nawet poznać nie chcę). Absolutna rewelacja! Energia wprost roznosi muzyków, a pozytywne wibracje i tony chemii między nimi rozpalają każdy dźwięk i przepływają natychmiast na słuchacza, wręcz nie sposób siedzieć bezczynnie słuchając tego numeru!

Dwa najbardziej niesamowite fragmenty tego nagrania to przede wszystkim absolutnie fantastyczne, bardzo długie solo Kenny'ego Kirklanda, gdzie człowiek ma wrażenie jakby sam zaraz potrafił tak zagrać bo od samego słuchania przybywa umiejętności pianistycznych, oraz "solówka na chórek", czyli fajna zabawa na piski między Stingiem a paniami. Kiedy pierwszy raz usłyszałem ten kawałek u Kydryńskiego, właśnie tak sobie go opisałem: "Brim of the night (fantastic solo by Kenny Kirkland)". Nie sądziłem wówczas, że to jest nagranie z "normalnej" płyty, sądziłem że to kolejny z Marcinowych bootlegów (aczkolwiek jakość podejrzanie dobra mi się wydała), które są kompletnie nie do dostania gdziekolwiek. A tu okazało się, że to jednak zwykły krążek live.

Ciekawostka: Janice Pendarvis, która jest jedną z pań w chórku, jest jedną z bohaterek filmu dokumentalnego "20 feet from stardom" z 2013, który chyba nawet nie dawno widziałem u nas w TV ("O krok od sławy"?) opowiadającego o życiu ludzi z chórków sławnych wykonawców i szukającego odpowiedzi na to, dlaczego jedni są gwiazdami, a o innych nikt nie pamięta, choć przecież razem występują na scenie.