Post: #11

Zaczynamy tak, że od razu mamy utwór instrumentalny i jednocześnie spoza kręgu 2 krajów angielskojęzycznych:

Jean-Michel Jarre SOUVENIRE DE CHINE 1982 singiel / Concerts in China
w BTW od: ok. 2008-9 (jakoś wcześniej nie ceniłem tego numeru tak jak innych J-M)

Prawdopodobnie po raz pierwszy widziałem to wideo i zrobiło na mnie wrażenie. Jakoś inaczej zabrzmiał ten numer, bardzo nostalgicznie, faktycznie jak pocztówka z dalekiej podróży w miejsca do których człowiek już nie wróci. A obrazki szerokich ulic, po których poruszają się tylko rowery, robią duże wrażenie. Szczególnie w kontekście tego, jak Chiny zmieniły się przez te 30 lat (prawdziwy, wielki sukces komunizmu chciałoby się rzec).

Rzecz napisana specjalnie z okazji trasy koncertowej artysty po ChrL jesienią 1981 roku. Nie wiem do końca, czy to prawda, ale jeszcze jakoś ok. 1994 roku czytałem, że jedynymi zachodnimi wykonawcami muzyki popularnej, którzy dostali powodzenie na trasę po tym kraju, byli do tego momentu Jean-Michel Jarre i Roxette (i ktoś jeszcze?), ale rzecz jasna to Francuz był pierwszy. Koncertów było 5 (w Pekinie i Szanghaju) i oprócz tego numeru na podwójnej płycie koncertowej z nimi znalazły się też inne rzeczy związane z trasą (już na żywo, a nie studyjne jak Souvenir), jak chociażby klimatyczna i nieco horrorzaste Night in Shanghai, zagrane na tradycyjnych instrumentach chińskich Fishing Junks at Sunset, czy przebojowy Orient Express. Za granicą raczej ten ostatni, ale w Polsce to Souvenir był największym przebojem, jednym z większych tego wykonawcy w latach 80-tych.

Zresztą, Polska była jednym z krajów, gdzie Jarre był najbardziej popularny. Na przełomie dekad, kiedy CD u nas zaczęły być nieco bardziej dostępne i już nie tak horrendalnie drogie (ale i tak min. 7 razy droższe od kaset o ile pamiętam), płyta z koncertami z Chin była jednym z dwóch największych przebojów. To na tych kosmicznych, elektronicznych dźwiękach, ludzie najbardziej lubili sprawdzać swoje kupione najczęściej za granicą odtwarzacze, oczywiście największy boom był tuż po otwarciu granic pod koniec 1989 roku (nie pamiętam w tej chwili, jakie były te 2 pozostałe najpopularniejsze płytki, ale może jak dojdziemy do 1989, to mi się przypomni ). Ja odtwarzacza CD jeszcze długo nie miałem, ale jakoś na początku 1991 dostałem kasety z tymi koncertami. I jak wielu wokół wówczas, przeżywałem wtedy fascynację muzyką Francuza. Ale o tym może później.
Moja ulubiona wersja to ta z koncertu w Houston. Szczególnie dzięki perkusji.

Ciekawostka:
Pierwszy koncert był dość nietypowy: po pierwsze, aby dostarczyć odpowiednią ilość prądu, oficjele zadecydowali o wyłączeniu go w kilku dzielnicach miasta (normalnie elektrownia by nie wyrobiła), po drugie ok. 22, kiedy odchodziły ostatnie miejskie autobusy, większość publiczności opuściła koncert i dokończony był przy bardzo niskiej frekwencji. Po trzeciej, choć Jarre chciał aby koncerty były darmowe i aby zwiększyć frekwencję poprosił o rozdanie biletów dzieciom, zadecydowano że jednak będą płatne (cena na dzisiejsze standardy powalająca: od 0,20 do 0,50£). Po czwarte: publika praktycznie w ogóle nie reagowała na muzykę, nie wiem czy wystraszona czy może, czy też zaskoczona i oszołomiona muzyką tak odmienną od tego, co zwykle mogła usłyszeć, potęgowaną przez niezwykłe efekty świetlne. Na kolejnym koncercie Jean-Michel postanowił coś z tym zrobić i mocno zachęcał ludzi do reagowania, oklasków w trakcie i między numerami, schodził do publiczności i w ten sposób to początkowe zaskoczenie i zamknięcie zostało przełamane. Choć i tak koncerty pekińskie, może ze względu na większe trudności z dostaniem się na nie (tylko "wybrańcy" mogli to uczynić), były mniej udane od szanghajskich i z mniejszą frekwencją (odpowiednio 18 i 20 tys., a te drugie ok. 60 każdy).

Statystyki:
LP3 - 5