MUSE - FOLLOW ME

Do „Madness” przekonywałem się długo, bo chociaż jako piosenka nawet mi się podoba, to jednak nie na takie Muse czekam. Jeżeli się do czegoś przyzwyczaisz to potem ciężko się od tego odzwyczaić. Ja na przykład przyzwyczaiłem się do tego pierwszego okresu działalności zespołu i nie do końca byłem zachwycony „Supermassive Black Hole” na przykład, ale parę fajnych momentów na „Black Holes and Revelations” jest. Na ostatniej zaś płycie zespołu zdecydowanie najbardziej lubię tytułowe „Resistance”. Z pewnością z perspektywy czasu mój stosunek do niektórych utworów się zmienił i zmieni się chyba jeszcze nie raz, bo patrząc na dorobek Muse, widać dokładnie jak świadomy jest to zespół, jak dokładnie dba o rozwój i szuka nowych wyzwań. Takie zaś działania zawsze niosą za sobą ryzyko, ale lepsze to niż całe życie grać, w kółko to samo jak Iron Maiden (nie krytykuje ich twórczości, ale stwierdzam fakt spójności stylistycznej na przestrzeni lat) na przykład.
Z dzisiejszą nowością „Follow Me” w odróżnieniu od „Madness” jest tak, że ja tu słyszę klasyczne Muse i to podoba mi się najbardziej. Od razu wpadają skojarzenia z „Bliss” czy „Time Is Running Out”. Krótko mówiąc takie Muse lubię najbardziej. „Follow Me” idealnie też zgrywa się z pomysłem produkcyjnym albumu i bez wątpienia jest jednym z najlepszych jego punktów.
I jeszcze o niedoszłym singlu „Panic Station”. Dlaczego to nie jest drugi singiel ja się pytam? Ok. „Follw Me” super, ale „Panic Station” to jest killer. Nie mogę się od niego uwolnić, od kiedy usłyszałem go pierwszy raz w SNL. Cały czas mnie prześladuje, w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

PAUL BANKS - YOUNG AGAIN

„Cause I am young, again
Thanks a lot.”

Rewelacja takiego Banks’a się nie spodziewałem, bo po ostatnim albumie Interpol nie mogę się jeszcze otrząsnąć. To znaczy nie wiem, dlaczego imienna „Interpol” zupełnie do mnie nie trafia. Z drugiej jednak strony może mam za duże wymagania, bo przecież też nie mogą w kółko grać tego samego, a na przykład ostatni krakowski koncert Interpol był rewelacyjny. To znaczy nawet bez Carlos’a Dengler’a super zagrali. I teraz właśnie trochę niespodziewanie Paul Banks nagrywa solowy album i brzmi on tak dobrze, to znaczy nie tylko brzmi ma też świetne kompozycje i teksty, że w zasadzie mógłby być kolejną płytą nowojorczyków. W „Young Again” Banks śpiewa, że wielkie, dzięki, ale nie chce być znów młodym. I ten swego rodzaju bunt przeciwko ogólnemu stwierdzeniu, że każdy chciałby być znów piękny i młody strasznie mi się podoba. Ta piosenka to zupełne przeciwieństwo „C'mon C'mon” The Von Bondies pod względem spojrzenia na młodość. Może nie każdy miął ją taką różową. Cała płyta Paul’a jest świetna i widzę, że zbiera dobre recenzję, dlatego boję się, że możemy się już nie doczekać nowego albumu Interpol, ale tak czy inaczej dobrze znowu słyszeć lidera wybitnej i legendarnej już kapeli w takiej formie.