Post: #16

Był czas, że Afro Kolektyw mocno mnie złapał. I cieszyłem się, że tak było. Ale potem (po gorszym pod względem artystycznym czasie) zespół się rozpadł. Na szczęście lider nie próżnuje. Choć akurat płyta Surowej Kara Za Grzechy to wznowienie, jedynie uzupełnione kilkoma nowymi nagraniami. Ale ja tego wcześniej nie znałem, więc dla mnie to wszystko nowe piosenki.

15. 69. 1984 [+24] - Surowa Kara Za Grzechy

Płyta Anity Lipnickiej to jedna z milszych niespodzianek poprzedniego roku (choć, dla formalności, wyszła jeszcze w 2017). Pojedyncze piosenki wchodziły na różne listy, ale też jest bardzo dobra do słuchania jako całość. Mam w związku z tym nadzieję, że to nie koniec tej kooperacji.

14. 71. Miód i dym - Anita Lipnicka & The Hats

Standardowa droga płyta na liście to debiut, po bliższym zapoznaniu się z materiałem przebicie się do dziesiątki, po kilku tygodniach sięgnięcie swej najwyższej pozycji, próba trwania w tych okolicach jak najdłużej i spokojne spuszczanie z tonu. Ale są w tej dwudziestce dwie płyty, których droga była zdecydowanie inna! Pierwsza z płyt to ostatni Judas Priest. Zespół o wyrobionej przez lata marce (choć akurat u mnie bez sukcesów) wydał dobrą płytę. Dobrą, bo naprawdę mi się spodobała i aż przez 14 tygodni była w drugiej dziesiątce. No ale wypadła. Ale jeszcze powalczyła i na kolejne 4 tygodnie z powrotem weszła do drugiej dziesiątki. No ale wypadła. Ale jeszcze powalczyła i wróciła do drugiej dziesiątki. I co nagle potem się stało?! Nie mam pojęcia, ale w 2 tygodnie znalazła się na 2. miejscu, potem weszła na szczyt, a w sumie przez 12 tygodni punktowała w pierwszej dziesiątce! Niezbadane są drogi naszych muzycznych gustów...

13. 77. Firepower - Judas Priest

A tu już z kolei zupełnie standardowa droga - wejście do drugiej dziesiątki, potem kolejne 4 tygodnie w niej, przebicie się do pierwszej i po trzech kolejnych tygodniach szczyt listy. A zespół zupełnie mi wcześniej nieznany. Całkowicie mnie jednak zauroczyło połączenie delikatnych dźwięków z nieraz wręcz demonicznym wokalem. Niby nie pasuje do siebie, prawda? A tutaj, paradoksalnie, idealnie się ze sobą łączy. Przynajmniej jak dla mnie.

12. 83. Ordinary Corrupt Human Love - Deafheaven