Post: #27

16 - Morrissey - In the Future When All's Well (2006)
''In The Future When All's Well'' poznałem dzięki LP3. Czwarty singiel z ''Ringleader of Tormentors'' dotarł na listę z pewnych opóźnieniem, tak więc w okolicach listopada-grudnia była to całkiem świeża i wydawałoby się nowa pozycja w dyskografii Mozera. Z notowania na notowanie ten prostolinijny, pop/rockowy utwór nabierał rumieńców i zyskiwał sobie we mnie gorącego zwolennika. Nie wykazałem jednak odpowiedniej determinacji, żeby zaopatrzyć się w plik i kilka informacji na temat artysty. Pamiętam, że słysząc przez odbiornik ''Morrissey'' pomyślałem, że musi to być podstarzały rockman, który zaczynał przygodę z najpiękniejszą ze sztuk kiedyś w latach 70. Nie chciało mi się męczyć innych na forum Trójki, żeby wytłumaczyli mi historie tego pana. Myśli samoistnie kierowały mnie w stronę jakiejś hard/art-rockowej kapeli, pewnie ze względu na Morrisona, frontmana The Doors
Dodam, że ex-lider The Smith ostatecznie rozpoczął swoją karierę na DLP rok później za sprawą singla ''That's How People Grow Up'', ale to ''In The Future When All's Well'' pozostanie tym pierwszym, pamiętnym nagraniem, jakie świadomie poznałem od tego fantastycznego faceta.


15 - Madonna - Jump (2005)
Przed premierą ''Confessions On a Dancefloor'' byłem niezmiernie ciekawy z jakiej strony pokaże się artystka, która uznawana jest wszem i wobec za ikonę muzyki pop. Nigdy specjalnie nie przykładem się do dokładnego analizowania jej twórczości, lecz z pomocą zwykle przychodziły mi playlisty Radia Zet czy RMF FM (takich wtedy jeszcze słuchałem), gdzie miałem (nie)przyjemność obcowania z jej licznymi hitami. Wątek albumu pozwolę sobie pominąć, ponieważ to temat na oddzielną debatę.
A co z ''Jump''? Kompletnie nie kojarzę jego obecności na płycie. Utwór zaczął dla mnie istnieć dopiero w momencie wyemitowania w telewizji wielkomiejskiego teledysku. Wtedy też zauważyłem, że zbudowany jest w dużej mierze na samplu z ''West End Girls''. Posiadał jednocześnie prawie identyczną rytmikę, tak więc moja reakcja była oczywiście pozytywna
Niestety, kiedy zostałem namówiony do zapostowania listy i w grudniu kompilowałem naprędce notowanie numer jeden, ''Jump'' nie znalazł się nawet w propozycjach. Zamieszanie powstałe wokół DLP kompletnie zbiło mnie w tej kwestii z tropu. W jednej chwili otrzymałem klucz do świata muzyki. Dołączyłem na mycharts i przez tydzień poznałem więcej kawałków niż zdarzało mi się to w ciągu miesiąca. ''Jump'' gdzieś wyparował. Chciałoby się rzecz, że wyskoczył gdzieś na moment.


14 - The National - Apartment Story (2007)
Mój pierwszy kontakt z The National miał miejsce w 2007 roku. Wyśledziłem ich prawdopodobnie poprzez Rate Your Music w zakładce z nowościami płytowymi. Nazwa nic mi nie mówiła, ale postanowiłem ich sprawdzić ze względu na wyraźne zainteresowanie wielu osób premierą longplaya ''Boxer''. Na pierwszy ogień poszedł singiel numer dwa - ''Apartment Story''. Jestem w stanie zaryzykować tezę, że ujrzałem go kiedyś na liście u Jacka (Yacy), dzięki czemu trafił on do poczekalni, automatycznie stając się i moim wyborem z ciągle nieprzesłuchanej płyty. Próba polubienia zakończyła się jednak fiaskiem. Najzwyczajniej w świecie znudziłem się już w połowie piosenki. Z pewnością nie był to najweselszy utwór w songografii z roku 2007, ale poziom ponuractwa i smęcenia sięgał krytycznej granicy. Prawdopodobnie nie skupiłem się wystarczająco, żeby docenić jego kunszt. Podobnie potraktowałem całego ''Boxera''. Dałem trzy na pięć gwiazdek. W taki oto sposób nie pokochałem The National na tyle wcześnie, na ile było to w ogóle możliwe. Ale co się odwlecze...hehehe.


13 - Girls Aloud - Call The Shots (2007)
Dzisiaj ''Call The Shots'' brałbym w ciemno. W końcu to Girls Aloud. Girlsband, ale za to jaki! Totalna rewolucja w swojej lidze, nie tylko znośna do słuchania, ale sprawiająca przyjemność. Nawet Spice Girls, protoplastki samej idei formowania girlsbandów, nie miały takiej siły przebicia.
Pierwsze oznaki nieprzeciętnego talentu Girls Aloud pojawiły się wraz z singlem ''Something Kinda Oooh''. Prawdziwy powershot z płytki ''Greatest Hits'' opanował moją listę na kilka tygodni na początku 2007 roku. Ludzie patrzyli na to z niedowierzaniem i zdziwieniem. Sam czułem, że to przełomowa pozycja, ponieważ generalnie nie byłem i wciąż nie jestem entuzjastą podobnych kapel. Dzisiaj śmiało mogę powiedzieć, że ten niewielki impuls skłonił mnie w dalszych latach do powolnego oswajania się z ich muzyką i zaowocował mini-kultem, jakim obdarzyłem te przesympatyczne dziewczyny.
Zanim jednak do tego doszło, nie miałem wystarczającej pewności czy ''Call The Shots'', ''Can't Speak French'' albo ''The Promise'' rzeczywiście pasują do mojej listy. Posłuchałem bardziej rozumu niż serca. Teraz bardzo tego żałuję.