Post: #292

thestranglers napisał(a):Bliskiego Wschodu

miałeś pewnie na myśli Daleki?
Filipiny były jednym z pierwszych takich egzotycznych krajów (nie liczę Wietnamu, bo to niemal nasi ). Potem długo nic, a potem, jakoś tuż przed pandemią, pojawiła się cała seria obywateli tamtych krajów: Singapur, Malezja, Indonezja, Kambodża - wszystko może w półtora miesiąca.
Podobnie było z Ameryką Południową: długo była tylko Brazylia, a potem, jakoś w 2017, pojawiła się cała seria reszty krajów, mam wrażenie że to jakiś Erasmus czy coś takiego się otworzył na tamten region, bo wszyscy byli w studenckim wieku. Prawo serii zadziałało też w przypadku środkowoazjatyckich b. rep. ZSRR - długo tylko Kazachstan (i to Polacy, bo mieli Karty Polaka), a ze 2-3 lata temu w kilka miesięcy cała reszta.

Zasadniczo na mapie widać globalizację, a konkretniej te regiony świata, które są najsłabiej skomunikowane z naszym regionem.

Dziwią Finlandia, Dania i tereny b. Jugosławii. Tutaj wyjaśnienie: miałem 2 Finów, ale jeden miał paszport Rosji, a drugi Estonii, zdarzyli się też Serbowie (nawet pracownicy ambasady) oraz Albańczycy, ale w obu przypadkach nie zajmowałem się nimi osobiście, tylko kolega, a takich przypadków nie liczę (z bardziej egzotycznych krajów, koledzy mieli kontakt też z np. Burkiną Faso, tym drugiem Kongiem, czy jakimś krajem karaibskim, którego nawet nie znali i musieli wygooglać, gdzie jest, a potem zapomnieli nazwę).
Część osób technicznie rzecz biorąc nie okazywała paszportu, tylko np. kartę pobytu, albo dokumenty podróży wydawane uchodźcom (jedyny przedstawiciel Rep.Śr.Afr. i wszyscy trzej czy czterej Somalijczycy). Był nawet Tajwańczyk, który miał kartę pobytu, a ponieważ Polska oficjalnie nie uznaje Republiki Chińskiej, to miał na niej napisane "mieszkaniec Tajwanu" (no bo nie mogło być że obywatel, ani że Rep. Chińskiej).
Ze słabo niewidocznych na mapie krajów: Sanmaryjki (dwie naraz), Maltańczyk, wspomnieni Singapurczycy.