Post: #41

kajman napisał(a):skład top 50 chyba już znam (bo nie sądzę, żeby coś z wyższymi notami zabrzmiało mi na tyle gorzej, żeby się nie załapać)

Znalazły się dwie takie płyty, a do tego wydawało mi się, że pewien wykonawca nagrał wszystkie swoje płyty w 90-tych, ale okazało się, że jedną już w tym stuleciu i musiałem ją usunąć z zestawu (a byłaby pewnie koło 30 miejsca - przynajmniej wstępnie, bo ta, która teoretycznie miała być sporo niżej, już jest pewna miejsca w najlepszej trzydziestce). W związku z tym wypadkiem wszystkie dotychczasowe płyty są miejsce wyżej, ale nie chce mi się poprawiać. No to dzisiaj dochodzimy do 52, a jutro największy pechowiec i trzy płyty, które dzięki tym roszadom do top 50 się załapały).
55. Red Hot Chili Peppers - Blood Sugar Sex Magic
Była jedną z tych płyt z najniższą z ocen, które dopuściłem do walki. I drugie przesłuchanie wypadło fatalnie. To najgorsza płyta z wszystkich 56 (teoretycznie nie wszystko jeszcze słuchałem, ale te, które pozostały to już kompletnie inny poziom - może polecą w dół, ale tak nisko to szans nie ma). Większość utworów brzmi tak samo; rozumiem, mieli taki styl, ale jednak trochę urozmaicenia by się przydało. Kilka utworów na plus, ale tylko Under zabrzmiał mi świetnie.
54. Sting - Brand New Day
Jedna z tych płyt, które z not wydawały się pewniakami do top 50, ale dogłębne przesłuchanie wyprowadziło mnie z błędu. Owszem, kilka utworów zabrzmiało bardzo dobrze (na czele z Pustynią), ale przy kilku miałem problemy z przetrwaniem ich do końca.
53. Jeff Buckley - Grace
Wydawał się dosyć mocnym kandydatem do punktowanych miejsc, ale nie pewniakiem. Zawiódł utwór tytułowy i jeszcze jeden czy dwa, a pozostałe nie były aż tak mocne, żeby płytę wyciągnąć do top 50.
52. Spiritualized - Ladies And Gentlemen We Are Floating In Space
Przy pierwszym przesłuchaniu nie słuchałem płyt w całości i ta dziwna muzyka jakoś dobrze mi wchodziła, ale w całości jednak (przynajmniej momentami) była trochę męcząca. Może to też wpływ tego, że jest wymagająca i trudna w odbiorze co przy przesłuchaniu kilkunastu płyt jednego dnia (które jednak może trochę zmęczyć) i nie odbierałem jej dostatecznie dobrze.

Post: #42

(08.08.2023 10:37 PM)kajman napisał(a):  To najgorsza płyta z wszystkich 56

to dlaczego jest aż na 55?

Post: #43

Bo jeszcze mój mózg nie przestawił się na to, że coś usunąłem z powodu złej daty.
A ta wyrzucona na pewno byłaby wyżej.

Post: #44

czyli zdanie jest prawdziwe, bo ta usunięta była lepsza od Redhotów?

Post: #45

Nim się przestawiłem to było prawdziwe.

Post: #46

kajman napisał(a):Większość utworów brzmi tak samo

o, to mój problem z rhcp też

52 i 53 są na mojej dłuższej liście do ponownych odsłuchów -- top 50 raczej poza zasięgiem, więc nie wiem, czy do nich dotrę

Post: #47

54 długo rozważałem, czy nie wrzucić do puli, ale ostatecznie nawet nie odsłuchałem. Chyba nie chciałem budzić ponownie niespełnienia, jakie mi dała ta płyta.

Poza tym będzie z tej grupy coś.

Post: #48

AKT! napisał(a):to mój problem z rhcp też

Z Californication już tak nie miałem. Odbieram ją jako bardzo urozmaiconą.

AKT! napisał(a):top 50 raczej poza zasięgiem

Czyli tak jak u mnie.

Miszon napisał(a):Poza tym będzie z tej grupy coś.

Chyba nawet wiem co.
No i wchodzimy na punktowane miejsca, a przed nimi największy pechowiec. Gdyby był jedno miejsce wyżej to znacznie by mu poprawiło pewnie i tak wysoką pozycję w podsumowaniu.
51. Pearl Jam - Ten
Dla mnie numer 1 w dorobku zespołu. Przy czym nie przekonują mnie uważane chyba przez znaczną część fanów za najlepsze utwory zespołu (tylko Black zabrzmiał mi dobrze). To, że jest tak blisko top 50 zawdzięcza trójce Ocean, Deep, Release przy czym to drugie zabrzmiało mi słabiej (a to mój nr 1 zespołu) a z kolei Release wyjątkowo dobrze.
50. Radiohead - The Bends
Jedyna płyta zespołu, którą brałem pod uwagę, zresztą to moja ulubiona. Niezwykle równa, tak że trudno wybrać utwór, który najlepiej mi zabrzmiał. Najsłabiej z kolei chyba otwieracz. Ta równość sprawiła z jednej strony, że płyta dostała się do top 50, ale z drugiej brak kilerów sprawił, że nie jest wyżej.
49. Björk - Post
Przed przesłuchaniami nigdy bym nie wpadł, że z dwóch płyt wokalistki (debiutu w ogóle nie brałem pod uwagę) ta wcześniejsza zajdzie wyżej. Ale zabrzmiała mi jednak lepiej, kilka utworów zabrzmiało świetnie (z czego najlepiej jedyny tutaj cover), no ale jest to jednak zbyt nierówny album żeby być wyżej.
48. Mr Z'oob - Czego się gapisz
Być może ta płyta powinna być nieco wyżej, ale słuchałem jej ze świadomością że nie chciałbym, żeby do top 50 się nie załapała (nota bene przez 2/3 płyty nie byłoby szansy, ale końcówka była mocna). Po prostu niezbyt lubię płyty, w których część repertuaru stanowią stare utwory nagrane na nowo (szczególnie że tutaj w przypadku dwóch największych hitów są to gorsze wersje). Tak więc porównanie z płytami które były powyżej automatycznie wypadało gorzej dla MZ. Teraz kiedy dwie płyty wypadły znacznie słabiej (i z top 50) album wszedł na punktowane miejsce nie chce mi się dochodzić ile płyt by wyprzedził.

Post: #49

A tu chyba nie mogę zdradzić niespodzianki .
Największe zaskoczenie pan z UB - nie kojarzyłem, żeby byli jakoś istotni artystycznie w latach '90.

Post: #50

Miszon napisał(a):Największe zaskoczenie pan z UB - nie kojarzyłem, żeby byli jakoś istotni artystycznie w latach '90.

Czy istotni to kwestia dyskusji, ale wydali płytę, kolejną w następnej dekadzie (i mieli z niej utwór na LP3), koncertowali chyba całkiem porządnie, bo na dwóch koncertach byłem.

Post: #51

Teraz już płyty, które szybko zapewniły sobie top 50, ale zbyt wysoko się nie przebiły.
47. Dead Can Dance - Into The Labyrinth
Z 4AD zawsze DCD było moim faworytem. Ta klimatyczna muzyka, piękne kompozycje okraszone kapitalnym wokalem zawsze mi się podobały. Od pierwszego ich usłyszenia do ostatniej płyty mnie przekonywali, na jednej płycie mniej, na drugiej więcej. To jedna z ulubionych płyt od nich (no ale wśród tych ulubionych są też z innych dekad, chyba najwięcej w poprzedniej, ale paradoxalnie tam mogę się nie załapać do top 50, bo konkurencja jest znacznie silniejsza).
46. Edyta Bartosiewicz - Dziecko
Sen nie dał rady (Szok to dla mnie cienizna i nie brałem pod uwagę), ale Dziecko to dla mnie najlepsza płyta Edyty. Szkoda tylko że Nie znamy się i Boogie tak odstają na minus od reszty płyty bo bez nich byłaby znacznie wyżej. Poza nimi to zbiór dobrych utworów, wśród których najsilniejszym blaskiem lśni utwór tytułowy.
45. Metallica - ReLoad
Pisałem w innym miejscu, że płyta ma szansę na top 50. I bez trudu się udało. To zbiór bardzo dobrych i dobrze wykonanych utworów UII. No ale straty przez niego spowodowane odrobiło najlepsze na płycie Carpe Diem.
44. The Sins Of Thy Beloved - Lake Of Sorrow
Wspominałem, że coś jeszcze w klimatach WT i NW będzie. Wprawdzie to nie do końca to samo, ale jak widać taka muzyka też mi się podoba. Jednak nie spodziewałem się, że poradzi sobie lepiej niż tamci wykonawcy. No ale już przy wstępnym przesłuchaniu zabrzmiała świetnie. Przy drugim nieco słabiej, ale i tak bez trudu wystarczyło na punktowane miejsce.

Post: #52

O, DCD, w ogóle ich nie rozważałem, a może trzeba było.

Post: #53

43. Tori Amos - Under The Pink
Do Tori podchodziłem nieco w ciemno, bo kojarzyła mi się dobrze, a żadnej płyty z poprzedniego stulecia nie znałem. Jednak jak nie teraz to kiedy, skoro artystka mi podchodzi i spodziewałem się, że płyta ma szansę się załapać. Po wstępnym przesłuchania uzyskała ocenę ledwo pozwalającą jej na walkę w finale, ale tutaj już spisała się znacznie lepiej. Równa płyta, na której najlepiej słuchało mi się Baker, Baker, ale kilka innych utworów też zabrzmiało bardzo dobrze.
42. Beverley Craven - Beverley Craven
Przyznam się, że byłem zaskoczony, że Yacy nie wpadł na to, że ta płyta wyląduje u mnie w top 50. To jak najbardziej moje klimaty, a do tego dobrze wykonane utwory i trudno mi w tej chwili stwierdzić, który oceniłbym najwyżej.
41. Nick Cave & The Bad Seeds - Let Love In
Wprawdzie Ballady przepadły, ale Nick ma swojego przedstawiciela w top 50. Czołówka na obu płytach jest porównywalna, ale ta nie ma takich wpadek, jakie przytrafiły się na tamtej. Poziom jest wyrównany, chociaż może nieco rozczarował Loverman (ale tylko dlatego, że zdecydowanie lepiej brzmi mi wersja Metallicy).
40. Idiot Flesh - Tales Of Instant Knowledge And Sure Death
Trzy płyty zespołu brałem pod uwagę i tak jak poprzednio (14z, 70o) zabrzmiała mi z tej trójki najlepiej (ale jednak nie aż tak jak jeszcze kilka lat temu). To awangardowa, momentami nawet experymentalna muzyka, ale na tej płycie nie było udziwnień, które pojawiały się na kolejnych. Liderem jest Nils Frykdahl, który także później działał w awangardowych kapelach, a także wystąpił gościnnie na płycie naszego Indukti.

Post: #54

z tej strony dwie płyty jeszcze u mnie walczą o top 50.
a właściwie to jedna, bo już wiem, ze drugiej się to nie udało.

a Beverley? no nie pomyślałem
u mnie niestety trochę zabrakło. nie słuchało mi się jej tak dobrze jak jeszcze kilka lat temu.
z jakiego powodu? nie wiem.

Post: #55

A ja rozważałem Let Love In, ale wolę Ballady.

Post: #56

Yacy napisał(a):z tej strony dwie płyty jeszcze u mnie walczą o top 50

Czyli z miejsc 47-40? Pytam dlatego, że ja mam ustawione 40 postów na stronie, a podejrzewam, że Ty 25, ale pewności nie mam.

Yacy napisał(a):z jakiego powodu? nie wiem.

Z jakiego powodu tak dobrze mi zabrzmiała też nie wiem. Ale ważne, że świetnie mi się jej słuchało.

Miszon napisał(a):rozważałem Let Love In, ale wolę Ballady

No cóż, każdy ma inaczej.

Post: #57

Miszon napisał(a):można nawet strzelać, jak wysoko zajdą

Hey obstawiłbym może nawet na podium, a Kasię w pierwszej 10...

kajman napisał(a):51. Pearl Jam - Ten

Wielka szkoda!

Post: #58

Bardzo możliwe, że masz rację

Post: #59

39. Basia - London Warsaw New York
Polska artystka, która zrobiła całkiem sporą karierę na zachodzie śpiewając piosenki na pograniczu popu i jazzu ze szczególnym uwzględnieniem bossanovy. Zdecydowanie wyżej ceniona z jej dwóch płyt z tej dekady (drugiej nie rozważałem). Zawiera i lekkie, świetnie zaśpiewane piosenki i takie, które mnie nie przekonują (ale one są w mniejszości). W kilku utworach śpiewa fragmenty po polsku, które mają dużo uroku, szczególnie ten w moim ulubionym Copernicusie.
38. Talk Talk - Laughing Stock
To taka płyta, której nie wybrałem przeglądając notatki bo jakoś miałem wrażenie, że jest przekombinowana i znacznie słabsza niż Spirit Of Eden (ale zdecydowanie lepsza od wszystkich pozostałych), jednak 73 miejsce w topie płyt zagranicznych (w późniejszym łączonym żadna ich płyta się nie przebiła) zmieniło moją decyzję. I ostatecznie okazało się, że słusznie. Wprawdzie dwa utwory mnie nie przekonały, ale cztery pozostałe były na tyle mocne, żeby całą płytę pociągnąć w górę (zamykacz, który wcześniej mnie nie przekonywał tym razem zabrzmiał bardzo dobrze).
37. Hey - ?
Zdecydowanie moja ulubiona płyta zespołu. Zaczyna się od rewelacyjnej Wczesnej jesieni, od której nie będzie nic lepszego, ale jeszcze dwa kilery (Anioł i List)potem będą ciągnęły płytę w górę ustawiając ją bardzo wysoko. I niestety przychodzą nieszczęsne trzy ostatnie utwory i płyta ląduje na niskim 38 miejscu.
36. Red Hot Chili Peppers - Californication
Dla mnie najlepsza płyta zespołu. Odbieram ją jako najbardziej urozmaiconą w ich dorobku, a do tego bez ewidentnie słabych utworów. Ale takich, które by mi dały solidnego kopa znalazłem tylko trzy (dobrych sporo więcej): tytułowy, zamykacz i od pierwszego przesłuchaniu mój ulubiony w ich dorobku: Porcelain.
Płyty z miejsc 36-38 uzyskały we wstępnym przesłuchaniu taką samą ocenę i zostały wyprzedzone przez płyty z niższymi notami, a czwarta z takowych z kolei znalazła się kilkanaście miejsc wyżej wyprzedzając z kolei te lepiej notowane. Ot, tak się ułożyło.

Post: #60

39 - Basia jakoś mi nie przyszła do głowy żeby słuchać, a w sumie znam tylko single i lubię
38 - nie znam
37 - hej, ostatni numer na płycie jest przecież świetny! Zauważyłeś, że płyta zaczyna i kończy się wyciszeniem?
36 - wymieniłeś 3 także moje ulubione numery z tej płyty