Post: #45

Dyfeomorfizm napisał(a):Skoro obejmuje brzmienia nieograniczone do kilku pokrewnych gatunków, to znaczy że właśnie jest miarodajny.

Wniosek wyciągnięty na podstawie pewnego skrótu myślowego. Napiszę bardziej obrazowo: słuchaczy lubujących się w ciężkich brzmieniach jest jakiś procent - mniejszy czy większy, jest to jednak pewna nisza. Słuchaczy rapu, a już na pewno zagranicznego też jest z pewnością sporo mniej niż osób stojących gdzieś w centrum: sięgających po rzeczy typowo popowe, czasem trochę indie, czasem rocka, może łagodnej elektroniki, ale jednak nie wychylających się zbyt mocno poza "strefę komfortu". Ci ostatni słuchacze, stanowiący pewien mainstream wśród odbiorców muzyki raczej nie sięgną po płytę Mgły czy Lamara - ich ocen nie zobaczymy. Ocenią oni za to płyty popowe, indie czy rockowe, jednym będą się podobać bardziej, innym mniej - i dlatego pewnie te płyty "środka" nie zdominują tak rankingu (wydaje mi się, że też bardziej prawdopodobne jest, że np. wierni słuchacze rapu sięgną po album bliższy muzyce środka, aczkolwiek tutaj pewności nie mam). A Ci, którzy pozostają w swojej niszy wywindują najlepsze rzeczy ze swojego gatunku wysoko. Oczywiście nie zawsze musi tak być, ale jednak ta 20. pokazuje dość dobrze w moim mniemaniu to zjawisko.

Miszon napisał(a):Tak, wrzucałem tu swego czasu mapkę najwyżej ocenianych polskich płyt wg województw i nie można się tam do niczego przyczepić.

Nie dałbyś rady tego znaleźć? To chyba jeszcze ciekawsze