Post: #352

Posłuchałem. No i olśniło.

Artur.O napisał(a):Muzykę na msze, której sława opiera się całkowicie na trzech piosenkach

Mniemam, że chodzi o NLMDA, SL i BTW. Zgoda, to filary, ale również i to, co dzieje się w międzyczasie zbudowało jeszcze przed 'Violatorem' legendę zespołu. 'Never Let Me Down Again' jest najbardziej powalającym początkiem w ich całej twórczości. Po uderzeniu obuchem dostajemy niezwykle klimatyczne 'The Things You Said', którego eteryczność jeszcze bardziej wyostrza ożywcze pierwsze nuty 'Strangelove'. Ciekawy pomysł 'Sacred', w który wrzucono manieryzm Martina i ejtisową przebojowość już wtedy spod znaku DM. 'Little 15' zawsze wywołuje we mnie poczucie lęku, czy wręcz beznadziei. To na pewno dźwięki, których zawsze będę unikać i które w tym kontekście po prostu odrzucają, no ale paradoksalnie świadczą o sugestywności muzyki. W podobne rejony prowadzi 'Behind The Wheel', któremu nie pomaga bynajmniej impulsywny rytm. I wreszcie finał, który często decyduje o końcowym wrażeniu, jakie pozostawia w nas album. Udziwnione, lecz intrygujące 'I Want You Now' pełni w tym wszystkim rolę uwertury, 'To Have And To Hold' podniosłym nastrojem utrzymuje powagę sytuacji, 'Nothing' zaś jeszcze raz zaprasza na ostatni, być może zwodniczy taniec z Davem. No i na ostateczny koniec utwór, który w pełni jest mostem z tym co miało nastąpić za kilkanaście miesięcy - wyjęty żywcem z następcy MFTM 'Pimpf' dopełnia dzieła. Powiodła się sztuka doskonałej klamry, 'Mission Impossible'.
A mi udało się poczuć ducha najbardziej depeszowego z depeszowych. Zstąpił i dziś go poczułem, tu, na 'Music For The Masses', oby zwycięzcy naszej zabawy. Byliście tego świadkiem i nie mówcie, że nie warto wierzyć.

Artur.O napisał(a):Naprawdę "Muzyka na msze" jedną z trzech najlepszych płyt DM?

Mnie nie pytaj.

Stąd mój głos idzie na...

Black Celebration