Post: #10

Czemu przy dużych porywach? "Murmur" bardzo zgodnie jest uważane za nie tylko jedną z najważniejszych płyt alternatywno-rockowych, ale i za pierwszą (lub jedną z pierwszych) alt-rockową płytę w ogóle, a następne trzy, cztery są w zasadzie niewiele gorsze. To jeden z czołowych zespołów amerykańskiej alternatywy, który inspirował tysiące zespołów i wprowadził alternatywę na salony (jeszcze przed grunge'ową "rewolucją").
Właściwie działalność R.E.M. należy dzielić na trzy okresy. Pierwszy to oczywiście lata 1983-1987, czyli działalność w niezależnej wytwórni i stopniowe zdobywanie popularności. Drugi okres, czyli lata 1988-1996, przejście do Warnera, to gwałtowne "wygładzenie" stylu - znika żywiołowość dawnych nagrań i aura tajemniczości powodowana przez zderzenie niedoskonałej produkcji i stylu wokalnego Stipe'a. Oczywiście to z tego okresu pochodzą przeboje jak "Losing My Religion" czy "Shiny Happy People", przeurocza "Automatic for the People" - również klasyczna i wpływowa dla kolejnego pokolenia alternatywnych zespołów - i wreszcie grandżowa "Monster" - chyba ostatni raz, kiedy zespół miał w Stanach tak duże przeboje. Trzeci okres, zespół bez Berry'ego, to już okres hm... dość różnorodny - od niezbyt udanych eksperymentów na "Up", przez RMFo-lubne "Reveal", po typowe granie zespołów na późnym etapie kariery na "Accelerator" i "Collapse Into Now", i chyba tylko fani się zagłębiają w te płyty (no może "Imitation of Life" i "All the Way to Reno" z "Reveal" jeszcze przyciągnęły im jakąś nową publikę).