ANAVAE - NOT ENOUGH

Z Anavae byłem prawie od samego początku, tym bardziej się cieszę, że w końcu po wielu latach doczekaliśmy się debiutanckiego krążka zespołu „45”. Album zapowiada nagranie „Not Enough” i trzeba od razu uczciwie przyznać, że jest to najbardziej przebojowa piosenka Anavae od lat. Nie rozumiem dlaczego to wszystko musiało tak długo trwać? Od „World In A Bottle”, od którego przynajmniej dla mnie wszystko się zaczęło minęło już ponad siedem lat! Wiem zespół szukał swojej ścieżki, tożsamości, a między czasie stał się tak naprawdę duetem. Niemniej jednak już na samym początku w ich muzyce można było dostrzec iskrę, która przetrwała do dzisiaj. Niezależnie od tego czy grali szybko czy wolno, zawsze potrafili przemycić w swoich kompozycjach imponującą dojrzałość, dbałość o kompozycyjne i aranżacyjne szczegóły. Dziś kiedy spory sukces odniosło Pvris można śmiało powiedzieć, że Anavae znacznie szybciej mogli podrożyć tą ścieżką. Weźmy na przykład wczesne nagranie zespołu „Invaesion”, do dzisiaj imponuje swoją energią i pomysłowością. Myślę, że Lynn Gunn chętnie pożyczyłaby sobie taki kawałek. Wracając jednak do „Not Enough” można łatwo zauważyć, że zespół postawił po raz kolejny na to co wychodzi mu najlepiej, czyli jest szybko energicznie przebojowo, ale i z ciekawym pomysłem w postaci zapadającego z łatwości w pamięć gitarowego motywu Jamie Fincha. Kompozycja w pełni wykorzystuje też możliwości Rebecci Need-Menear. Koniec końców warto było czekać.


PROPHETS OF RAGE - POP GOES THE WEAPON

Tyle się na ten temat mówi, ale tak naprawdę nigdy nic z tego nie wynika. Swobodny dostęp do broni, jej kulturowe oraz społeczne znaczenie w amerykańskim narodzie to oczywiście temat rzeka. Inaczej sprawa się ma jeśli spojrzy się na liczby, a te są zatrważające. O nich też rzadko się wspomina, a więc Prophets Of Rage postanowili je dobitnie przypomnieć. W nowym kawałku „Pop Goes The Weapon” inspirowanym głównie strzelaninami w El Paso w stanie Texas oraz Dayton stanie Ohio. Liczby w tym obrazku przekuwają się jak napisy końcowe, a za nimi stoją przecież prawdziwe tragedie. Najsmutniejsze jest zaś to, że w trzyminutowym kawałku zespół odnotowuje tylko i wyłącznie zabitych i rannych z tego roku, czyli w sumie osiem miesięcy! Muzycznie, to raczej hiphopowa kompozycja z tradycyjnymi gitarowymi efektami Toma Morello.