Post: #69

8-tki

11 - Roosevelt - Under The Sun - 2018
10 - White Lies - Tokyo - 2019
9 - Fou De Toi – Only In My Head - 2016
8 - Möscow çlub - Celine Feat Amanda Akerman (Alpaca Sports) - 2015
7 - Ice Choir - Windsurf - 2017
6 - Gobble Gobble - Lawn Knives - 2010
5 - Phoenix - 1901 - 2009
5 - Arctic Monkeys - Knee Socks - 2013
4 - OK Go - Another Set of Issues - 2014
3 - Northeast Party House - Pascal Cavalier - 2012
2 - Swiss Lips – In The Water - 2012
1 - Chairlift - Amanaemonesia - 2011

Ad 6
Kompletne szaleństwo, od pierwszego przesłuchania wiedziałem, że będzie wysoko w rankingu. Pierwszy raz słyszałem go, gdy dowiedziałem się o katastrofie smoleńskiej , to dodaje jej dodatkowego, przewrotnego smaczku. Krótkie, kompletnie wymykajże się jakiejkolwiek klasyfikacji i szufladkom, zakręcone granie. Kapeli na płycie często zdarza się kłopotliwy autoplagiat, ale momenty są niesamowite. Hyperactive bedroom pop - tak ktoś to określi - nic dodać - nic ująć.

Ad 1
w kategorii niepozorna pieśń + kiepski teledysk - pierwsze miejsce. Pierwsza płyta - licha. Okazuje się, że Chairlift wyrastają na potęgę. Bo Sidewalk Safari ma spore szanse być sporym przebojem 2012 roku.
Amanaemonesia to magia. Bo Ten pochód basu, bo to co się dzieje na wysokości 3 minuty w tej piosence - AFERA. Absolutna ekstraklasa. Potężne WOW. Nie możecie tego przegapić.

Ad 2
Swiss lips, przedtem Ten bears złamali moje serducho dopiero tym kawałkiem. Po prostu padem na kolana i tańczyłem we własnej krwi. I nie było w tym ni krztyny przesady, bo widziałem jak ta przesympatyczny wirus spacerował dalej po innych duszyczkach, ewidentnie spragnionych takich brzmień i takiego fajnego, melodyjnego popu. Ta piosenka jest doskonale wykonana, wyśmienicie zaaranżowana. A do tego ultraprzebojowa i ultrachwytliwa. Nie bez znaczenia miał fakt, że ta melodia cały czas siedzi głowie i nie czuję przesytu. Dalej tak samo mi się podoba, jak na początku. Brawo dla tych młodych ludzi, że grają muzykę dla każdego, ale nie dla każdego. Dla popowców zbyt idie, dla Indie zbyt popowe, dla metalizbyt gówniane, dla dyskotekowców zbyt ciężkie, dla kierowców tirów zbyt skoczne, dla matek ciężarnych zbyt komercyjne. Można w nieskończoność.

Ad 3
Pascal Cavalier zrobił na mnie spore wrażenie i po pierwszym odsłuchu nawet nie myślałem, o ewidentnych zapożyczeniach od Bloc Party. Daj boże Kele i spółce taką piosenkę. Dla mnie zdecydowanie genialna piosenka, z bardzo chwytliwą melodią i udaną konstrukcją. Kawałek po prostu wymiata, nie oszukujmy się, nieważne kto pożyczył od kogo, Ale co z tym zrobił. Nie mam wątpliwości, że to jedno z lepszych nagrań, jakie w tym roku miałem okazję usłyszeć i żywię nadzieję, że usłyszę jeszcze sporo tak udanych, żywiołowych, przebojowych i szalonych kompozycji.

Ad 5
Jedna z lepszych piosenek Małp, jakie powstały. Doskonała i wspaniała. Forma małp jest dla mnie sporym szokiem.

Ad 4
Bardzo często pojawiająca się w moich uszach załoga, która raczej stroniła od elektroniki. Okazało się, że mariaż się bardzo opłacił. Nagrali genialną, eklektyczną płytę z wieloma chwytliwymi piosenkami. A do tego okrasili ją kilkoma takimi nerwusami, jak Another Set of Issues. Doprawdy nie mogli lepiej trafić do mojego serca, tylko stworzyć takie małe arcydzieło. I co dziwne wyczuwam taki sam luz jak w C-C-C –cinamon girl.

Ad 8
Japończycy też potrafią grać świetną muzykę i nie koniecznie to musi być jazgot w stylu Melt Banana. Möscow çlub działają na wyobraźnię sentymentalnego wychowanka lat 80/90. Celine bowiem uderzają w najpiękniejszą nutę przywołując najpiękniejsze noworomantyczne melodie. Wszyscy się pukali w czoło, gdy widzieli moje zachwyty nad biegnącą w stronę Jasona Kylie – tu mamy tę samą analogię. Gdy słucham takiej śliczności – aż chce mi się krzyczeć z radości. Przyznam się, że dawno nie słyszałem tak wzruszającej i ślicznej piosenki. Ne wiem jaka w tym zasługa Alpaca Sports ale wiem, że Japończycy na dobre zagościli w moim sercu.

Ad 9
Piosenka błyszczy niecodziennym urokiem. Już dawno nie słyszałem tak świetnej piosenki. Trochę szkoda, że Szwedzi przechodzą niezauważeni przez stacje radiowe. Skąd ten mój entuzjazm? Oczywiście Fou De Toi już kilkakrotnie pokazali, że potrafią pisać świetne piosenki, ale żadna nie była tak podniosła i autentyczna. Dotychczasowe, nawet jeśli doskonałe – zawsze miały w sobie pewną infantylność, która blokowała mnie przed postawieniem ich na piedestał. O ile słuchając Don't Know What to Do czy Dreams człowiek miał doskonały nastrój, o tyle po przesłuchaniu Only in My Head można przez cały dzień chadzać w chmurach. Dlaczego brzmienia w klimacie pop-rocka z przełomu 80 i 90 lat miałoby zachwycać? To podobne odczucie, jakie towarzyszyło mi przy słuchaniu np. The The Wonder Stuff. Niby nic wybitnego, ale czasem trafi się On The Ropes. Koniecznie.

Ad 7
Już w ubiegłym roku można było się rozkoszować cudownymi dźwiękami Ice Choir. Windsurf jest przeniesieniem tej fascynacji na rok 2017. Letnie cudo i znów flash back do lat 80 tych. Nie wiem, czy jest sens się rozpisywać. Po prostu słuchajmy.

Ad 11
Trudno uwierzyc w to, że Roosevelt pochodzi z Niemiec. Zachodni sąsiedzi kojarzą mi się raczej z dość toporną muzyką, a tymczasem kolejna odsłona bardzo wakacyjnego, lekkiego i bezpretensjonalnego grania. Trochę mniej w tym wszystkim klasycznego Chillwave, trochę więcej popu, ale klasa w tworzenu świetnych melodii nadal obecna.