dziobaseczek napisał(a):Co tydzień postaram się umieszczać 3 piosenki. Zestawienie skończy się z ostatnim tchnieniem, jaki wydam 
Gratuluję. Przedsięwzięcie prawdziwie godne podziwu. Trzymam kciuki i będę tu w miarę możliwości regularnie zaglądać. Ciekawi mnie jak podejdziesz do tematu, bo pojęcie hity mojego życia można różnie interpretować. Ja sam wśród moich ulubionych utworów mam wiele takich, do których musiałem dojrzeć, bo kiedyś gdy je pierwszy raz słyszałem nie robiły na mnie takiego wrażenia a z czasem się to zmieniło. A z drugiej strony są też inne, które w roku swojego debiutu podobały mi się bardzo, a teraz już nie robią na mnie większego wrażenia. Oczywiście są i takie, a tych jest większość, które stoją na piedestale przez cały czas.
3 piosenki na tydzień, do końca życia - cel ambitny. Wychodzi ponad 150 na rok.
Z tych trzech kawałków znany mi był tylko Weller. W dwóch pozostałych przypadkach nawet wykonawców nie znałem
. Najwyżej oceniam Hum.
dziobaseczek napisał(a):Pareset lat temu tak własnie się grało. Ściana dźwięku przykryta ścianą hałasu, no i obowiązkowo tapeta zrobiona z fajnej melodii. Zero elektroniki i innych upiększeń.
Jak przeczytałem ten opis to od razu przypomniał mi się inny utwór, który teraz jest już niemal stary jak świat. Był rok 1985 nagrywałem na kaseciaku z radia wszystko jak leci i nagrałem również ten utwór. Z początku nie mogłem go słuchać, był inny od wszystkich wcześniejszych, ogromnie hałaśliwy, ale i melodyjny. Chciałem go zmazać, ale to była taśma magnetofonowa i zapis sekwencyjny, siłą rzeczy słuchałem go między innymi kawałkami. I w końcu go polubiłem i lubię do dziś. A mowa o " Never Understand" The Jesus And Mary Chain. Nawet nie wiedziałem, że to shoegaze.
dziobaseczek napisał(a):a propos to początki shoegaze raczej sięgają głębiej, znacznie głebiej.
Jak widać z co najmniej 10 lat wcześniej.
dziobaseczek napisał(a):Jak wygląda Amy Adams bez makijażu, każdy widzi na Pudelku. Ale wystarczy siąść na chwilę obok takiej niewiasty, i wiadomo, że o2 kłamie.
Z początku nie załapałem tej dygresji. Oglądam teledysk Hum i się zastanawiam, gdzie tu wśród samych facetów jest jakaś Amy Adams i o jakie pudełko chodzi. Teledysk się kończy i nagłe olśnienie - to chodzi o aktorkę i o serwis internetowy.
Zboczenie zawodowe. Jak się od 15 lat czyta maile bez polskich znaków to z pudelka wychodzi pudełko
Mój kolega kiedyś zaprowadzając dziecko do przedszkola przeczytał, że będzie "wycieczka do sadu" i zastanawiał się po jaką cholerę zabierają takie małe dzieci do sądu
dziobaseczek napisał(a):Krytycy mówią o nich - przedstawiciele space rocka. H im W D.
Szczerze mówiąc, to szufladkowanie muzyki w jakieś szersze lub węższe kategorie jest dla mnie średnio zrozumiałe. Nie lubię tego. A już najbardziej dziwi mnie dawanie kilku nazw do tego samego stylu grania. Może to jest tak, że krytycy po prostu muszą tak robić, bo chcą być w jakiś sposób twórczy. Jednak różnie im to wychodzi. Ktoś kiedyś nazwał pewien styl muzyką poważną, nie wiem co miał na myśli, czy uznawał resztę muzyki za niepoważną.
dziobaseczek napisał(a):Paul Weller - Sunflower
Gdy chodziłem do technikum, to miałem problem, bo nie wiedziałem, czy zapuścić włosy, czy ściąć i postawić, bo słuchałem i punka i metalu. Ale ani wtedy ani później nie przepadałem za The Jam. Owszem lubiłem posłuchać, ale do miłości było daleko. Niestety przeniosło mi się to na solową karierę Wellera.
dziobaseczek napisał(a):Toad the Wet Sprocket - All I Want
Jak widać każdy ma swoją ulubioną piosenkę w nieco lżejszym klimacie.
Pierwsze przesłuchanie mam za sobą. W dywan mnie nie wbiło, ale może jest to ten typ utworu, do którego trzeba dojrzeć, tak jak do pizzy z oliwkami, kaparami i ostrą papryczką.
Pierwszy odcinek za nami. Jak na razie 3:0 dla Ciebie, żaden z utworów nie jest hitem mojego życia, więc będę intensywnie wypatrywać pierwszego, którego też będę mógł nazwać hitem mojego życia.
Dziobasowe kosze obfitości, czyli utwory życia
A mnie wychodzi tylko łukiem 