Post: #1

To mój 10. top wykonawcy. Dlatego tym razem wybrałem podmiot wykonawczy szczególnie dla mnie ważny i staram się, aby oprawa była choć trochę profesjonalna.

Tiësto to jeden z tych wykonawców, o którym powiedziało się naprawdę wiele. Ale warto by to uporządkować.

Przez lata był uważany przez fanów za "Króla Trance'u", gdyż w latach 2002-2004 trzy razy pod rząd został wybrany najlepszym DJ'em świata w słynnym plebiscycie DJ Mag. Kiedy trance zdobywał "głównonurtową" popularność pod koniec minionego tysiąclecia, gatunek został zdominowany przez styl i DJ'ów z Niskich Krajów takich jak Ferry Corsten czy właśnie Tiësto (zresztą Ishkur bardzo ładnie to wyjaśnił w swoim przewodniku po muzyce elektronicznej).

W dużej mierze wpłynął na imidż głównonurtowej sceny muzyki klubowej - może nie licząc Paula Oakenfolda, jest to pierwsza prawdziwa "DJ-megagwiazda" (pamiętajmy, że elektroniczna muzyka taneczna z reguły jest na wpół anonimowa, grana z winylów w klubach przez zmieniaczy płyt, z nawet co ważniejszymi producentami ukrywającymi się pod dziesiątkami aliasów) - potem z tego wzoru korzystali Armin van Buuren i całe to współczesne EDMowisko dla amerykańskiej dzieciarni. Jako pierwszy DJ grał na stadionach, organizował własne występy nie w klubach, pod nazwą Tiësto In Concert.

Oczywiście, bez kontrowersji się nie obywa. Jak na przykład, niekończące się zarzuty o "sprzedanie się" oraz "porzucenie korzeni / prawdziwego trance'u na rzecz komerchy". Czy to po wydaniu pierwszego długograja "In My Memory" (2001) w momencie kiedy w Wielkiej Brytanii głównonurtowa popularność trance'u spadała, a na samej płycie znalazł się trochę większy przekrój gatunkowy (jednocześnie nieco wcześniej pokończyły się wszystkie kolaboracyjne projekty Tiësto, jak Alibi/Major League z Arminem, Gouryella z Ferrym, Kamaya Painters z Benno, Allure z Corem), czy to po wydaniu "Adagio For Strings", no i wreszcie po wielkiej wolcie stylistycznej na "Kaleidoscope" w 2009, kiedy przerzucił się na pierdząco-hałaśliwy electro house i nigdy z niego nie wrócił. Oczywiście nikt nie pamięta, że już w 1997 roku Tiesto się "sprzedał", bo dotychczas wydawał... gabber, a przerzucił się na nieco bardziej melodyjne rzeczy. Kolejną kontrowersją jest oczywiście sprawa ghostproducerów - przez lata krążyły plotki, później potwierdzone, że wszystkie "solowe" rzeczy Tiësto (nie "znane" kolaboracje z Arminem, Ferrym, Benno itd) po 1998 roku miałyby być produkowane przez Dennisa Waakopa-Reijersa i kogoś jeszcze, dużo wkładu też - wymienianych w "creditsach" gdzie trzeba - Geerta Huinincka, BT czy Cora Fijnemana, a w dodatku sporo z "własnych" rzeczy to w rzeczywistości remiksy - jak np. "Traffic" będące remiksem "Psykofukk" Psykofuk.

Dla mnie Tiësto to było pierwsze zetknięcie z "poważną" muzyką trance (choć trzeba zaznaczyć, że z pierwotnym nurtem trance z pierwszej połowy lat 90. ma to bardzo, bardzo niewiele wspólnego), choćby i w wersji skrajnie sprzedajnej - "Traffic" i "Adagio for Strings", oczywiście, a potem single z "Elements of Life" (2007). Zapewne większość polskich fanów Tiësto przeszło taką samą drogę. Obecnie jednak nie cenię tych rzeczy zbyt wysoko. Co innego tzw. złota era trance'u, czyli mniej więcej lata 1998-2002. Serie DJ mixów takie jak Forbidden Paradise (wychodząca od 1994 roku!), Magik i In Search of Sunrise doskonale pokazywały ewolucję "melodic" trance'u, są istną wizytówką tamtego okresu - od wypadkowej techno, acid techno/trance i hard trance/hardcore, dalej przez erę wpływu progressive house i dream trance, do wyewoluowania pewnego schematu, z supersawami i długimi breakdownami, który w sumie do dzisiaj się nie zmienił. Chociaż po utracie popularności trance'u na Wyspach widać pewien odwrót i od tego, kiedy zaczyna się na tracklistach pojawiać więcej prog-podobnego trance'u, trance-podobnego prog house i czasem losowych popowych wokali. Widać też jak początkowo produkcje Tiësto są najczęściej "zapychaczami" tracklist (nawet bez własnych wydań na 12") i jest ich dość dużo, po czym w miarę zdobywania popularności Tiësto, stają się niemal głównymi punktami programu - jak na szóstym Magiku (najsłynniejszym), gdzie pojawia się remiks "Silence" i jest to wręcz punkt kulminacyjny setu. Po przełomie dekad ilość utworów Tiësto maleje do minimum. Kto i jak by nie tworzył utworów jako DJ Tiësto, Allure, Kamaya Painters itp., to były rzeczy przełomowe dla gatunku - takie "Silence" Delerium właśnie w remiksie Tiësto (choć czasem jednak w o rok starszym prog house'owym remiksie Fade'a) często się uważa za szczytowe osiągnięcie trance'u, a wiele innych cieszy się niewiele mniejszą renomą. Chociaż może nie wszystko dobrze się zestarzało i jest dość kiczowate nawet jak na epic trance. Mimo to, nawet do tego kiczu się przekonałem - często kontrastują ze sobą ciekawe pomysły, smaczki produkcyjne, piękne motywy i kiczowate, choć charakterystyczne melodie, wewnątrz jednego utworu. No i jednak dyskografia Tiësto ma coś do zaprezentowania muzycznie poza remiksami lepszych od siebie, choć na ile w tym Tiësto, a ile współpracowników, to było zawsze kontrowersyjne. Aha, no i "In My Memory" jest jednym z pierwszych 4 trance'owych albumów jakie słyszałem w całości ("Dreamland" Roberta Milesa, "76" Armina van Buurena, i nie pamiętam kolejności między tym a "Imagine" też Armina) - każdy z utworów na tamtej płycie budzi we mnie sentyment.

W top 50 zaprezentuję zarówno "własne" produkcje, wydane pod aliasami należącymi do Tiësto, koprodukcje gdzie Tiësto jest wymieniony w creditsach, jak i remiksy wykonane dla innych wykonawców. Tylko w taki sposób można najlepiej podsumować jego karierę.