Tryb drzewa | Tryb normalny

AKT! · 27.12.2013 03:09 PM

Michael Pisaro, Oswald Egger & Julia Holter
The Middle of Life (Die ganze Zeit)
Już w styczniu amerykański awangardzista (ale to tak naprawdę niezbyt fortunne słowo) Michael Pisaro zaprezentował światu swoje dwie nowe kompozycje -- oba nakładem Gravity Wave. Jedna z nich "The Middle of Life (Die ganze Zeit)" był rzeczą dość wyjątkową, nawet jak na szeroki katalog kompozytora. W jej nagraniu wzięli udział niemiecki pisarz Oswald Egger i doskonale znana w świecie indie piosenkarka Julia Holter. Przeniesienie tekstu Eggera w przestrzeń kompozycji szeroko wykorzystującej odgłosy natury dało wrażenie pełnego, wielopoziomowego doznania. Pisaro jak zwykle skrupulatnie i wytrwale zamienił tu obcą materię w koncepcyjnie uformowany muzyczny pejzaż.

[Obrazek: 4.png]

My Bloody Valentine
m b v
Po 22 latach oczekiwania, legenda shoegaze'u My Bloody Valentine nareszcie wydała swój trzeci studyjny album. Dziewięć nowych kompozycji, rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie grupa skończyła w 1991 roku. Album jednak stopniowo ewoluuje w kierunku, jaki niewielu sobie wyobrażało, przekształcając do tej pory senne brzmienie w elektroniczne, upbeatowe szaleństwo. To zupełnie nowy wymiar muzyki My Bloody Valentine i definitywne tchnienie życia przywracające statycznej scenie dawną dynamikę.

[Obrazek: 3.png]

Albin de La Simone
Un homme
To nie jest płyta na 2013 rok, ale taka moja słabość do wynajdywania rzeczy kompletnie nieprzystających do rzeczywistości. Albin de la Simone napisał 10 tak nieprawdopodobnie ładnych popowych piosenek, że w istocie trudno dojść do tego jak i dlaczego to zrobił. Wydaje się, że spłynęła na nie istota całego tradycyjnego francuskiego popu. Kameralne aranżacje, subtelne inspiracje miejską teraźniejszością i baśniowym słońcem, które kiedyś świeciło jakby jaśniej i mitycznym deszczem, który wydawał się jakiś bardziej mokry. Po tym jak Benjamin Biolay dramatycznie zleciał z pantałyku łamiąc sobie przy tym zmysły, de la Simone wydaje się adekwatnym, mniej progresywnym, ale równie ujmującym zastępstwem.

[Obrazek: 2.png]

Deafheaven
Sunbather
My Bloody Valentine zrzucili kamień, ale lawina spadła dopiero wraz z tym krążkiem. Deafheaven eksplorują gitarowe ekstrema łącząc dwie głośne stylistyki -- black metal i shoegaze, a jednocześnie jest w tej hałaśliwej, mocnej mieszance, pewna niekłamana subtelność. Sunbather jest ekstatyczny i wzniosły, ale nie popada przy tym w banał. Przez całą godzinę trwania, gdzieś pomiędzy wierszami mieni się muzyczną doskonałością. To złożone i prawdziwie piękne muzyczne doznanie.

[Obrazek: 1.png]

ホンタテドリ
「ホンタテドリ」
Ostatnio bez reszty zatopiłem się w niezwykłą kolaborację tria Taku Unami, Moe Kamura i Tetuzi Akiyama i nie potrafię znaleźć wyjścia. Państwo, na co dzień związani z japońską sceną onkyo-kei, grają ze sobą już od kilku dobrych lat i wreszcie postanowili zwieńczyć tę współpracę krążkiem. Cały projekt nazwali Hontatedori (czy jak kto woli ホンタテドリ, co w wolnym tłumaczeniu na polski znaczy tyle, co podpórki do książek, ale to nieważne). Ważna jest muzyka, która wynosi onkyo kei na zupełnie nowy poziom, a w zasadzie trochę mu daje, a trochę zabiera. Ciche, eksperymentalne, zazwyczaj improwizowane kompozycje tracą tu swój charakter i strukturę jedynie połowicznie, w drugiej części zamieniając się w regularne piosenki. Śpiewa, a w zasadzie szepcze, oczywiście Kamura, która odpowiedzialna jest też za teksty. Rzecz nie jest zupełnie losowa, co czasem bywa przy onkyo problematyczne, ale przemyślana i pieczołowicie zamknięta w sensownej formie. Ale przede wszystkim jest niesamowicie bajkowa i ujmująca.

cała lista

Podobne wątki
Wątek:		Autor	Odpowiedzi:	Wyświetleń:	Ostatni post
	2000-2013: PODSUMOWANIE 24 LAT LISTY (aktualizacja 2024)	AKT!	293	134 428	16.01.2024 10:47 PM Ostatni post: AKT!