Tryb drzewa | Tryb normalny

AKT! · 22.12.2013 07:23 PM

Czas na płyty.

[Obrazek: 20.png]

Billie Joe + Norah
Foreverly
Na okoliczność tej płyty najbardziej zaskakujący duet tego roku odkurzył dwanaście prostych piosenek z klasycznego albumu The Everly Brothers Songs Our Daddy Taught Us z 1958 roku. Kto by przypuszczał, że rezultat będzie aż tak wyśmienity? Billie Joe udowodnił, że ma w sobie równie dużo country, co jego imię, a Norah umocniła się na bezapelacyjnie należnej jej pozycji pierwszej damy współczesnej americany. Bo chociaż piosenki są stare i cudze, to mają w sobie ogromne pokłady staromodnego, ale w gruncie rzeczy ponadczasowego uroku, który ten duet doskonale zaakcentował. To album zrobiony z niedzisiejszą wrażliwością i nieocenionym wyczuciem.

[Obrazek: 19.png]

Antoine Beuger (composer); Greg Stuart (vibraphone)
Sixteen Stanzas on Stillness and Music Unheard
Są doskonałe płyty popowe i płyty mistyczne, które nawet jeśli z szeroko pojętą przebojowością mają do czynienia, nie to jest ich największym atutem. Sixteen Stanzas on Stillness and Music Unheard to siedemdziesięciotrzyipółminutowa kompozycja niderlandzkiego współczesnego kompozytora Antoine'a Beugera, który uwielbia eksponować ciszę i polemizować z nią za pomocą dźwięku. I właśnie w umijętnej polemice drzemie wielkość tej długiej, a jednocześnie przystępnej i kameralnej, bo zagranej wyłącznie na pojedynczym wibrafonie, kompozycji. Ostatecznie powoli ewoluujący, co jakiś czas przygasający mikrotonowy drone musi ustąpić miejsca wiecznej, mistycznej ciszy, która delikatnie go okala i tuli do snu.

[Obrazek: 18.png]

Julianna Barwick
Nepenthe
Julia Holter zapragnęła robić new wave'owe szlagiery, ale na szczęście Julianna Barwick pięknie zapełniła lukę. Tzn. niezupełnie, bo jej Nepenthe nie pokrywa w najmniejszym stopniu piosenkowości materiału Holter. Owszem, album podzielony jest na dziesięć elementów, ale dla mnie to bardziej poszczególne części niż utwory. Muszę przyznać, że dawno nie słyszałem tak angażującej ambientowej płyty, może to przez moją słabość do średniowiecznych kompozycji Hildegardy z Bingen, które przez zręczne wykorzystanie zwielokrotnionego wokali Julianny i pewien klasztorny pogłos, Nepenthe wydaje się momentami imitować. Ale poza tym gdzieś w tę atmosferę harmonijnego wyciszenia wdzierają się bardziej konwencjonalne i wyraziste z popowego punktu widzenia fragmenty, stawiając kropkę nad i tego nieziemskiego materiału.

[Obrazek: 17.png]

Annie
The A&R EP
Annie już wcześniej należała do ścisłej czołówki wysmakowanego electropopu, ale dopiero teraz, z pomocą Richarda X, udało jej się osiągnąć muzyczną doskonałość. Na tegoroczną epkę złożyło się pięć szalenie przebojowych, niezobowiązujących i urokliwych numerów, schludnie i przejrzyście wyprodukowanych, akcentujących najlepsze motywy w historii elektronicznego popu -- od złotej epoki syntezatorów, po dance'owo-house'owy boom w latach 90. Annie jednak nie tylko nie odgrzewa tu kotletów, ale serwuje pięć pierwszoligowych popowych numerów wyprodukowanych w zgodzie z przeszłością i teraźniejszością.

[Obrazek: 16.png]

Forest Swords
Engravings
Najlepsza okładka roku zaskakująco skrywa równie wartościowy album. Matt Barnes dał sobie sporo czasu i na swoim długogrającym debiucie dopiął wszystko do ostatniej nuty. To projekt tyle elektroniczny, co organiczny -- równie klaustrofobiczny, ile wyzwalający. Wewnątrz zapętlonych dubowych bitów zdają się żyć i oddychać duchy lasu, które nadają albumowi naturalne tempo i niepowtarzalną strukturę. Engravings nie jest ostentacyjny w swoich eksploracjach, ale absolutnie nie brakuje mu też wyrazistości.

Podobne wątki
Wątek:		Autor	Odpowiedzi:	Wyświetleń:	Ostatni post
	2000-2013: PODSUMOWANIE 24 LAT LISTY (aktualizacja 2024)	AKT!	293	134 439	16.01.2024 10:47 PM Ostatni post: AKT!