Post: #21

Przyznam, ze z tej trójki najbardziej mnie interesuje pozycja 10
Słyszałeś o nowym serialu na HBO? Nazywa się LUCK. Muszę go obejrzeć

Post: #22

Słyszałem. W grudniu HBO pokazało przedpremierowo pierwszy odcinek. Nie był jakoś super pasjonujący, ale sprawdzę następne. Regularna emisja rusza za dwa tygodnie.

Post: #23

7. Life's Too Short

Jedyna brytyjska pozycja w zestawieniu. Komedia skupia się na fikcyjnym życiu Warwicka Davisa, niegdyś grającym tu i tam aktorze, dziś w kryzysie nie tylko zawodowym. Davis jest człowiekiem "małym", lecz nie ze względu na wzrost. Uważa się za wielkiego, słynnego aktora. Szkoda tylko, że nikt nie podziela tej opinii. Brak mu honoru, a jego postawa jest często żałosna. Prowadzi agencję dla aktorów-karłów, której celem jest znajdowanie dla nich ról. Jednak gdy tylko taka się pojawi kradnie ją dla siebie. Głównie dlatego, że jest poważnie zadłużony, bo jego księgowy nie grzeszy mądrością. Dodatkowo jego żona postanawia od niego odejść. W serialu pojawiają się dość często jego twórcy - Ricky Gervais i Stephen Merchant, których Warwick niemal błaga o napisanie mu filmu lub czegokolwiek tak naprawdę.
O ile Modern Family to mockumentary, to ten serial reprezentuje wyższy level tej koncepcji. Life's Too Short jest zrealizowany niemal w pełni w formie dokumentu. Kamery podążają za Davisem i wyłącznie z takiej perspektywy kręcone są wszystkie ujęcia. W każdym odcinku pojawiają się gościnnie stosunkowo duże gwiazdy, m.in: Johnny Deep, Steve Carell, Sting czy Sophie Ellis-Bexor. Pierwsza seria emitowana w listopadzie i grudniu zawiera 7 odcinków. Powstanie drugiej zostało potwierdzone niedługo po zakończeniu emisji. Planowana jest na wiosnę 2013.

Post: #24

Life's Too Short jeszcze nie widziałem, ale ostatnio w poniedziałek gościem Conan'a był Stephen Merchant, a w piątek Ricky Gervais i gdy zobaczyłem tam zwiastuny to od razu postanowiłem obejrzeć. Ponadto fajnie, że Johnny Deep postanowił wystąpić u Rickiego. Gdy oglądałem galę Złotych Globów rok temu to po prostu spadłem z krzesła po tym co Ricki powiedział do Deep'a i Angeliny! Z resztą w tym roku też był w formie.

Post: #25

W tym roku trochę łagodniejszy był ten jego wstępniak, ale też dobry, prawda
Ricky i Johnny "wyjaśniają sobie" tamtą sytuację gdy się spotykają w Life's Too Short. Świetnie to zrobili "No one makes fun of Tim Allen on my watch"

Post: #26

Tego serialu nie znam, skoro to jedyna brytyjska propozycja czyli nie będzie mojego ulubionego nowego serialu The Fades nie mówiąc o innych serialach z UK.

Post: #27

Nie oglądałem The Fades, ale czytałem sporo pochlebnych opinii. Nawet chciałem się za to wziąć, ale jakoś nie wyszło.

Post: #28

6. United States of Tara
Wszystkie wcielenia Tary

Opowieść o kobiecie z rozszczepieniem jaźni, Tarze Gregson ujęta w formie komediodramatu. W jednej chwili, najczęściej w wyniku stresu, jej świadomość potrafi "przełączyć się" na zupełnie inną osobę. I tak na początku serialu mamy trzy nadprogramowe wcielenia Tary: krnąbrną, puszczalską nastolatkę T, twardego motocyklistę Bucka oraz moją faworytkę - gospodyni domową wyjętą wprost z połowy ubiegłego wieku Alice. Wraz z kolejnymi seriami pojawiają się kolejne twarze Tary. Rodzinę Gregsonów dopełniają jej mąż Max, zmagający się głównie z chorobą żony, syn Marshall, zmagający się z własną orientacją i córka Kate - zmagająca się tak naprawdę ze sobą. Jest również siostra - Charmaine, trzydziestolatka z charakterem nastolatki, która jest zazdrosna o uwagę, jaką przyciąga przypadłość Tary, niekoniecznie dowierzająca do końca w jej prawdziwość.
W trzeciej serii Tara decyduje się wrócić na studia. Dwadzieścia lat wcześniej przerwała je z powodu próby samobójczej po tym jak choroba zaczęła się ujawniać. Szybko się okazuje, że powrót do szkoły jest dla niej frustrujący. Po raz pierwszy próbuje przejąć kontrolę nad wszystkimi swoimi wcieleniami. Ten sezon przypadł mi do gustu najbardziej spośród wszystkich powstałych. Była to ogromna poprawa po poprzednim, moim zdaniem naprawdę słabym. Studia, następnie terapia z profesorem-sceptykiem i ostateczny, najbardziej mroczny alter - bardzo dobrze poprowadzona historia głównej postaci. Poza tym lepiej nakreślono pozostałe osoby. Pomyślano w końcu, że Marshall może mieć też inne problemy niż jego homoseksualność. Kate wreszcie dojrzała i porzuciła swoje naprawdę głupie i naiwne zajęcia z poprzednich serii.
United States of Tara zostało anulowane po trzeciej serii z powodu bardzo słabej oglądalności. Jednak lepszego zakończenia całego serialu nie mógłbym sobie wyobrazić. Nie ma cliffhangera, każdy wątek został doprowadzony do końca. W sumie po wydarzeniach z ostatnich odcinków nie jestem w stanie sobie wyobrazić kontynuacji serialu. Anulowanie akurat w tym momencie to chyba najlepsza decyzja jaka mogła spotkać Tarę.

Post: #29

widzę, że poruszamy się w innych serialowych światach czyżby się miało zakończyć tylko na jednym serialu który oglądam. Po cichu liczę jeszcze na Dextera, The Walking Dead i Game Of Thrones.

Post: #30

Toni Collette jest rewelacyjna w tym serialu. Poza tym świetna rola Brie Larson. Trochę szkoda, że się skończył, ale w sumie co za dużo to nie zdrowo.

Post: #31

marsvolta napisał(a):Toni Collette jest rewelacyjna w tym serialu.

W ogóle jest rewelacyjna.

Dobry serial. Jeden z moich ulubionych

Post: #32

Szymek79 napisał(a):widzę, że poruszamy się w innych serialowych światach czyżby się miało zakończyć tylko na jednym serialu który oglądam. Po cichu liczę jeszcze na Dextera, The Walking Dead i Game Of Thrones.

Nie zakończy się na jednym wspólnym serialu, z tego co widzę

marsvolta napisał(a):Poza tym świetna rola Brie Larson.

Ja właśnie w tym serialu najmniej lubiłem Kate. Zawsze miała jakie głupie i naiwne wątki. Dopiero w trzeciej serii było nieźle z jej postacią.

Post: #33

5. Homeland

Carrie Mathison, agentka CIA, dostaje w Iraku nieoficjalny cynk, że jeniec wojenny - amerykański żołnierz został przekabacony na stronę wroga. Zbiega się to w czasie z atakiem na jednostkę Al Kaidy i przypadkowym odnalezieniem Nicolasa Brody'ego, który osiem lat wcześniej zaginął w akcji i został uznany za zmarłego. Okazuje się, że był przetrzymywany i torturowany przez cały ten czas. Tak przynajmniej twierdzi. Carrie natychmiast identyfikuje zasłyszaną informację z uratowanym marine. Jest przekonana, że Brody po powrocie do ojczyzny zamierza zorganizować atak terrorystyczny. Organizuje nielegalną obserwację domu żołnierza w nadziei, że znajdzie jakieś dowody, wychwyci podejrzane zachowanie. Dość długo widz nie ma pewności kto tutaj jest patriotą, a kto zdrajcą. Kolejne odcinki w bardzo sprawny sposób przerzucają podejrzenie na kilka głównych postaci, ciągle zwracając uwagę na nietypowe zachowanie Brody'ego. Nie ma pewności, czy przeżywa traumę po wojnie i kilku latach niewoli oraz tortur czy może próbuje uporać się psychicznie z atakiem, który może planować. Dodatkowo Carrie ukrywa chorobę psychiczną, więc jej prawidłowy osąd również zostaje zakwestionowany. Akcja jest popychana stosunkowo wolno. Sporo czasu poświęcono psychice głównych bohaterów, co tylko dodaje wartości kolejnym odcinkom. Mi poza tym podobało się dość odważne podejście do tematu. Po 2001 roku, gdy podejmowano tematykę terroryzmu, najczęściej przedstawiano Amerykanów jako naród pełen patriotów bez skazy. Tutaj całkiem otwarcie kwestionuje się nawet w pewnym momencie dobre zamiary rządu USA. Zaciekawiła mnie też scena, w której CIA torturowało podejrzanego muzyką metalową. Z pewnością jest to obecnie najbardziej dojrzała produkcja Showtime. Nie sama bomba, a oczekiwanie na jej ewentualny wybuch jest bardzo pasjonujące.
Serial jest obładowany świetnymi aktorami z fantastyczną Claire Danes na czele, która tydzień temu otrzymała Złotego Globa za tę rolę. Poza tym Homeland okrzyknięto najlepszym serialem dramatycznym. Widzowie też docenili produkcję. Premierowy odcinek osiągnął najlepszy wynik oglądalności wśród debiutujących seriali Showtime od kilkunastu lat.

Post: #34

Homeland jest tak wciągający, że obejrzałem go od deski do deski w trzy dni. Wszystko oczywiście w ramach przygotowań od gali Globów. Claire Danes jest w roli agentki CIA rewelacyjna. I te jej zaburzenia psychiczne! Świetnie zagrane, tylko co ona teraz zrobi w nowym sezonie?

Post: #35

4. Community

Jeff Winger to wygadany prawnik, który każdy problem potrafi ominąć "na skróty" i bez większego wysiłku. W pewnym momencie wychodzi na jaw, że jego dyplom jest "trochę mniej niż legalny". Musi skończyć studia, by móc wrócić do zawodu. Wybiera Community College, możliwie najmniej prestiżową uczelnię pełną różnego rodzaju wyrzutków życiowych, w nadziei, że bez absolutnie żadnej pracy zdoła ją ukończyć. Już na początku roku akademickiego w ramach nieporozumienia zakłada grupę naukową, w której skład wchodzą najbardziej reprezentatywni ludzie dla całego uniwersytetu. Jest zaangażowana politycznie i społecznie Britta - kobieta przed trzydziestką, która dziesięć lat wcześniej porzuciła edukację, bo "myślała, że tak zaimponuje Radiohead" , przejawiający pewne symptomy zespołu Aspergera, wycofany społecznie Abed - wielki fan filmów i seriali, który całą otaczającą rzeczywistość tłumaczy sobie nieskończonymi odniesieniami popkulturowymi. Gwiazda futbolu za czasów liceum, Troy z dobrze malującą się przed nim przyszłością sportową, który w obawie przed nią świadomie zaprzepaścił na nią szanse. Sześćdziesięcioletni rasista i homofob Pierce, którego paleta wad zdaje się nie mieć końca. Rozwiedziona dewotka w średnim wieku Shirley oraz młoda i ambitna Annie, która ma za sobą załamanie nerwowe i odwyk. Warto wspomnieć też o uwielbiającym przebieranki, chorobliwie (a nawet patologicznie) tolerancyjnym dziekanie, który za wszelką cenę stara się podnieść renomę swojej uczelni. Grupa założona przypadkowo pomimo swoich wielu sprzeczności i problemów pojawiających się co jakiś czas okazuje się być najlepszą rzeczą jaka mogła spotkać każdą z postaci
Community posługuje się dość często tzw. metahumorem, czyli najprościej mówiąc żartami na temat żartów. Poza tym każdy odcinek po brzegi wypełniony jest odniesieniami kulturalnymi - zwłaszcza dotyczących kina i telewizji. Ogromnej wartości dodaje serialowi coraz częstsze eksperymentowanie z formą. Był już odcinek w klimacie filmu akcji, westernu, parodia filmów o mafii, seriali policyjno-detektywistycznych, Apollo 13, Gwiezdnych Wojen czy bezczelna parodia Glee (w ogóle Glee od pewnego czasu jest ich ulubionym obiektem żartów), odcinek noirowy, w formie mocumentary, a nawet odcinek o zombie w rytm hitów Abby Było anime i numer musicalowy, a jeden z odcinków w całości zrealizowany został w animacji poklatkowej. Nabijali się z debaty Obama-McCain, Mad Men, telewizji śniadaniowej czy Berta i Erniego. Były również wariacje na temat alternatywnych rzeczywistości. Wymieniać można by jeszcze długo. Najlepsze jest to że żadna z tych zabaw formą nie zaprzecza realizmowi opowieści.
Niezaprzeczalnie najlepsza komedia emitowana obecnie w telewizji.

Post: #36

Pierwszy raz słyszę o tym serialu a to chyba dlatego że oprócz Modern Family nie oglądam seriali komediowych, choć w sumie ostatnio zacząłem patrzeć na Happy Endings ale nie jestem fanem seriali komediowych zwłaszcza sitcomów.

Post: #37

"Community" nie oglądałem, ale zamierzam nadrobić tą zaległość po twojej rekomendacji bo skoro:

Szymek79 napisał(a):najlepsza komedia emitowana obecnie w telewizji.

to chyba warto Ja najbardziej obecnie lubię "Parks and Recreation" jeżeli chodzi o seriale komediowe.

Post: #38

O Tarze słyszałem. To chyba na TVN nawet emitują/wali?

Spora część tytułów jest mi nieznana, a pozycja "New Girl" trochę rozczarowuje, ale w sumie mnie sam serial też rozczarował, bo miałoby superfajnie, a wyszedł trochę taki zapychacz czasu do obiadu, na który fajnie popatrzeć, bo jest Zooey, ale ogólnie mnie nie porwał.

O "Homeland" i "Community" (plakat się nie wyświetla) pierwsze słyszę. Opis tego drugiego jest trochę szalony, ale intrygujący - może sprawdzę

W ogóle oglądanie aż tylu seriali naraz to wielka sztuka jak dla mnie!

Post: #39

Szymek79 napisał(a):Pierwszy raz słyszę o tym serialu

To w Polsce kompletnie nie jest znane. Nawet w USA ma bardzo bardzo małą oglądalność. I z tego również sobie zażartowali. http://www.youtube.com/watch?v=NLA5qBZw9ic Uwielbiam ich za takie rzeczy

Szymek79 napisał(a):choć w sumie ostatnio zacząłem patrzeć na Happy Endings

Znam i lubię. Taki mix Przyjaciół i Cougar Town.

marsvolta napisał(a):to chyba warto

Warto, warto. Ja obejrzałem dotychczasowe odcinki w ciągu kilku dni w przerwie poświątecznej. Ciężko się oderwać, jak już zaczną się te wielkie odcinki stylizowane na gatunki filmowe.

marsvolta napisał(a):Ja najbardziej obecnie lubię "Parks and Recreation" jeżeli chodzi o seriale komediowe.

Ja mam zamiar zacząć. Widziałem pierwszy odcinek i był bardzo obiecujący.

aaktt napisał(a):O Tarze słyszałem. To chyba na TVN nawet emitują/wali?

Ponoć, ale jak zawsze o nieludzkiej porze.

aaktt napisał(a):pozycja "New Girl" trochę rozczarowuje, ale w sumie mnie sam serial też rozczarował, bo miałoby superfajnie, a wyszedł trochę taki zapychacz czasu do obiadu, na który fajnie popatrzeć, bo jest Zooey, ale ogólnie mnie nie porwał.

A ja nadal utrzymuję, że to najlepszy debiut komediowy Amerykanów w tym sezonie, choć realnej konkurencji tak naprawdę nie miał - w większości bardzo słabe komedie w tym roku.

aaktt napisał(a):plakat się nie wyświetla

U mnie się wyświetla, ale spróbuję podmienić.

aaktt napisał(a):Opis tego drugiego jest trochę szalony, ale intrygujący - może sprawdzę

Chyba nie muszę pisać, że bardzo polecam, że najlepsza komedia, prawda? :icon_razz:

aaktt napisał(a):W ogóle oglądanie aż tylu seriali naraz to wielka sztuka jak dla mnie!

Pod względem czasu czy pod względem ogarnięcia wszystkich wątków? ;P
Taka forma 20- lub 40-minutowców bardzo mi odpowiada. Nie trzeba sobie organizować dwóch godzin, jak w przypadku filmu. Poza tym kompletnie porzuciłem oglądanie filmów. W zeszłym roku widziałem dosłownie dwa. No i raczej tematy głośnych filmów, o których ciężko nie słyszeć raczej mnie nie porywają. W produkcjach telewizyjnych jest wystarczająco ciekawie.

Post: #40

Czasu. Jeszcze jak się ogląda jedną czy dwie produkcje na bieżąco to te 20/40 minut w tygodniu to nie jest taki problem, ale mam koleżankę, która robi sobie wręcz rozpiski, jaki odcinek czego będzie kiedy oglądać, bo tyle rzeczy śledzi, że nie nadąża.

Forma serialu jest kusząca, ale ja zdecydowanie wolę jednak formę filmu pełnometrażowego