"I think of all the days in my life,
Where I could have done something more.
‘cause I remember the days in my life,
Where I could have done something more.
There is never a day that goes by,
That's a good day to die.
Please open your eyes,
To the millions of lives,
That will senselessly die in our wars."
okoliczności
Wkraczam do pierwszej sześćdziesiątki, w której wszystkie utwory przekroczyły próg 900 punktów. Pierwszym z nich jest drugi w tym zestawieniu utwór zespołu Hurt.
"Wars" debiutował na liście, kiedy jeszcze przebywał na niej "Summers Lost" z poprzedniej płyty, która z kolei zlała się trochę z poprzednią. Dlatego Hurt na liście był praktycznie przez całe trzy lata non stop.
Debiut był bardzo efektowny. Uzależniłem się od tego utworu bardzo szybko, zarówno za sprawą tekstu, jak i muzyki. Jednak musiał on przeczekać lutowy napór Comy spowodowany koncertem. Ale wraz z początkiem marca wszedł na pierwsze miejsce i utrzymywał się na nim w dość szczególnym dla mnie czasie. Luty był dla mnie bardzo ważnym miesiącem. Załatwiłem wtedy mnóstwo spraw, które na mnie ciążyły i nowy semestr rozpocząłem zupełnie "na świeżo". W szczegóły nie będę się wdawał, w każdym razie przez 6 tygodni trwała bezwzględna dominacja Hurt (na tydzień "Wars" oddał pałeczkę "World Ain't Right", który tylko raz był na pierwszym miejscu, ale fakt, że akurat w tamtym tygodniu, z perspektywy czasu dużo dla mnie znaczy).
Później nastąpiło odświeżenie w postaci wejścia na pierwsze miejsce "Columbo" The Verve, a następnie rozpoczęła się era Archive.
Ciężko mi teraz opisywać tamten okres, gdyż do dziś do końca nie wiem co się wtedy we mnie działo i jakie były tego konsekwencje, ale w każdym razie do dziś czuję ile znaczyła dla mnie wtedy muzyka.
I być może bardziej niż te słowa, które przytoczyłem na początku, pasowały by tutaj te rozpoczynające utwór:
Show me a smile on your silly face.
‘cause I'm getting tired of this human race,
My darling...
The eyes of a child as I went away,
And how many heroes have we killed today?
I can fly higher than an aeroplane,
And I have the voice of a thousand hurricanes,
My darling...
To niestety już ostatni prezentowany przeze mnie utwór z tej płyty, ale bynajmniej nie ostatni tego zespołu
okoliczności
Data wydania singla wskazuje na to, że był to świetny prezent na moje 19-te urodziny, ale oczywiście tę datę poznałem dopiero teraz, a utwór pojawił się na mojej liście ponad rok wcześniej. Już wcześniej słyszałem o tym zespole entuzjastyczne opinie, ale z początku nie podobała mi się ta muzyka. Dopiero w wakacje 2006 postanowiłem zapoznać się z tą muzyką bliżej i efekt był porażający. To kolejny spośród prezentowanych utworów, który kojarzy mi się z sierpniową podróżą do Londynu w 2006 roku. Zresztą po dacie wyraźnie widać, że utwór zadebiutował właśnie wtedy na liście. I tydzień później był już w pierwszej dziesiątce (w pierwszym notowaniu prezentowanym przeze mnie w internecie, na forum mycharts). Spędził w niej prawie 4 miesiące, ale nigdy nie dotarł do pierwszego miejsca, na którym były w tym okresie zespoły: Muse, Coma, The Killers, Breaking Benjamin, My Chemical Romance i Incubus. Jednak tamte wszystkie single przemijały, a "This Suffering" niezmiennie utrzymywał się w tej dziesiątce. Jest to zasługa tego, że w tym utworze drzemie niesamowita energia, która połączona z wielką siłą przekazu powodowała, że każde przesłuchanie tego utworu było czynnością niemalże mistyczną.
Po wyszumieniu się tego kawałka dałem na liście szansę innym, ale dopiero po maturze udało się jednemu z utworów z tej znakomitej płyty nawiązać do sukcesów "This Suffering" (chodzi o utwór "Surrender", kóry dokonał tego, czego wielkiemu poprzednikowi się nie udało - dotarł do pierwszego miejsca, ale znalazł się dopiero pod koniec drugiej setki podsumowania). Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że sukcesy Billy Talent były pewnego rodzaju klamrą obejmującą pewien beztroski i bardzo liryczny okres w moim życiu, o którym już chyba miałem okazję wspomnieć.
Jeśli mowa o Billy Talent, nie sposób nie wspomnieć o ich koncercie w Proximie w czerwcu 2008, na którym miałem przyjemność być. Był to chyba jeden z najbardziej tętniących życiem koncertów w moim życiu (zarówno jeśli chodzi o zachowanie zespołu na scenie, jak i o reakcję publiczności). No i oczywiście "This Suffering" na nim nie zabrakło.
58. THE FEELING OF LOSING EVERYTHING - Archive
płyta: "Controlling Crowds, pt. IV" (2006)
data wydania singla: utwór nie wydany na singlu
debiut: notowanie 330 (28.03.2010)
staż: 24 tygodnie
max: 1 (3 razy)
902 punkty
kariera: 26 - 8 - 2 - 1 - 3 - 3 - 1 - 1 - 5 - 7 - 12 - 13 - 10 - 6 - 12 - 15 - 17 - 17 - 19 - 20 - 25 - 27 - 36 - 36
okoliczności
Długo zabierałem się do poznania płyty "Controlling Crowds, pt. IV". Po ogromnym sukcesie jej poprzedniczki, oczekiwania były ogromne. Kiedy wreszcie zdecydowałem się na odsłuchanie, z początku wśród nastrojów dominowało lekkie rozczarowanie. Przede wszystkim problem był ze wskazaniem utworów, które mogłyby nawiązać do sukcesów utworów z poprzedniej płyty. Jednak z czasem udało się taki utwór znaleźć. "The Feeling Of Losing Everything" bardzo szybko wspiął się na szczyt i zapewne byłby w stanie osiągnąć jeszcze więcej, gdyby nie Open'er, na którym miał zagrać... Archive. Być może była to kwestia sesji, być może mistrzostw świata w piłce nożnej, a być może efektu świeżości jaki dotknął kilka innych zespołów open'erowych... Sam Open'er też nie przyniósł gwałtownej poprawy sytuacji, z tego powodu, że "The Feeling Of Losing Everything" nie znalazło się w programie koncertu. Mimo tych wszystkich przeciwności losu, udało się osiągnąć rewelacyjny wynik. Duża w tym zasługa refleksyjnego charakteru wakacji (tak, to jest taki utwór, który potrafi wejść do głowy i pozostawać w niej przez długi czas, gdzieś w tle, często w podświadomości). "The Feeling Of Losing Everything" dotrwało do końca sierpnia i opuściło listę dopiero wtedy, gdy udało się to "everything" odzyskać na całe 10 dni
okoliczności
"Save Me" to jedyny utwór Shinedown w pierwszej setce tego podsumowania. Gdybym poznał płytę "Leave A Whisper" trochę wcześniej, to zapewne byłoby inaczej. Nie zmienia to jednak faktu, że "Save Me" jest jednym z moich ulubionych utworów w ich dorobku. Z początku ciężko było mi się do niego przekonać, podobnie jak do całej płyty "Us And Them", ale z czasem "Save Me" stał się jednym z największych przebojów tamtego okresu na mojej liście. Czas pokazał, że nie była to pomyłka, bo do dziś często sięgam po ten utwór i to bynajmniej nie z sentymentalnych pobudek.
56. TRASHED AND SCATTERED - Avenged Sevenfold
płyta: "City Of Evil" (2005)
data wydania singla: utwór nie wydany na singlu
debiut: notowanie 125 (24.04.2006)
staż: 28 tygodni
max: 1 (2 razy)
906 punktów
kariera: 45 - 41 - 32 - 25 - 17 - 12 - 13 - 11 - 7 - 3 - 2 - 1 - 2 - 2 - 1 - 2 - 5 - 10 - 14 - 20 - 22 - 26 - 31 - 35 - 25 - 34 - 41 - 43
okoliczności
Pierwszy numer jeden zespołu Avenged Sevenfold na mojej liście. Na Active Rock Liście wcześniej triumfy święciły "Bat Country" i "Beast And The Harlot". Do obydwu przekonywałem się bardzo powoli. Zarówno jeden, jak i drugi, docierały do pierwszej dziesiątki dopiero po 13 tygodniach. "Trashed And Scattered" potrzebował "zaledwie" dziewięciu. Jego sukces u mnie (przypadający na lato 2006) był wtedy ogromną sensacją, a jednocześnie zwiastunem gruntownych zmian. Po wielu miesiącach dominacji muzyki w stylistyce Active Rock, przyszedł czas na zwiększenie różnorodności. Różnorodność ta przejawiała się nie tylko otwarciem wrót listy dla utworów w języku polskim, ale przede wszystkim sukcesami takich utworów jak trwający prawie 6 minut "Trashed And Scattered". Nie był to sukces przypadkowy. Z czasem płyta "City Of Evil" zyskiwała coraz więcej. Z pewnością wymieniłbym ją w gronie najlepszych płyt ubiegłej dekady. O jej wielkości może świadczyć choćby fakt, że to nie jest ostatni prezentowany przeze mnie utwór z tej płyty.
55. THE LOVE OF RICHARD NIXON - Manic Street Preachers
okoliczności
Pomimo, że na mojej liście triumfy święciły utwory z płyt "Send Away The Tigers" i "Journal For Plague Lovers", to jednak utwór z mniej docenianej płyty - "Lifeblood" - przez bardzo długi okres czasu był bezdyskusyjnie największym przebojem Manic Street Preachers na mojej liście. Sukces osiągnął w sposób dziś niespotykany. Jedynie 7 tygodni spędził poza pierwszą dziesiątką i zaledwie 22 tygodnie w pięćdziesiątce.
"The Love Of Richard Nixon" z pewnością można zaliczyć do grona największych hitów tego wyjątkowego zespołu, który mimo wszystko największe triumfy święcił jeszcze zanim powstała lista. Nie sposób nie wspomnieć tutaj o ich największym dziele - "If You Tolerate This Then Your Children Will Be Next" - które to zajęło drugie miejsce w prezentowanym przeze mnie kilka lat temu plebiscycie "10 Lat z Listą Przebojów Trójki".
I tylko żal, że tak mało utworów MSP załapało się do tego podsumowania... Ten drugi zostanie zaprezentowany już niebawem.
okoliczności
Debiut tego utworu przypadł na jeden z pierwszych tygodni studiów. Jakże szybko ten okres zleciał. Kto by wtedy pomyślał, że 3,5 roku później Alter Bridge wystąpi w Warszawie na Juwenaliach? Wtedy wydawało się to abstrakcją. Tym większą, że mniej więcej wtedy, gdy ten utwór pojawiał się na liście, ja zaliczałem swój pierwszy klubowy koncert (happysad w Stodole). O tym wszystkim co się wydarzyło pomiędzy tamtym koncertem a występem Alter Bridge na Ursynaliach nie będę wspominać, bo musiałbym streścić te kilkanaście, albo nawet kilkadziesiąt koncertów klubowych, trzy Open'ery i wiele innych imprez. I aż trudno uwierzyć, że od czasu Juwenaliów nie byłem na żadnym koncercie rockowym... [od wczoraj nieaktualne ]
Ale miało być o "Ties That Bind". Bez wątpienia jeden z najbardziej energicznych kawałków w dyskografii zespołu. Od początku jeden z moich faworytów z "Blackbird". Droga na szczyt nie była jednak wcale taka łatwa. Konkurencję stanowiły m.in. Blackfield i Coma (jeszcze z "Zaprzepaszczonych sił wielkiej armii świętych znaków") uskrzydlona wówczas listopadowym koncertem w Stodole. Ale udało się w końcu, tuż przed świętami. Później byłoby już ciężko, bo wtedy zaczął dominować utwór będący dziś współrekordzistą w stażu na pierwszym miejscu.
Być może to 54 miejsce to za mało jak na tak wybitny utwór. Należy jednak wspomnieć, że jest to najwyżej notowany utwór Alter Bridge nie licząc utworów z debiutanckiej płyty "One Day Remains".
okoliczności
Co ciekawe, utwór ten pojawił się na liście dokładnie w tym samym notowaniu co ulokowany dwa miejsca niżej "The Love Of Richard Nixon". W zasadzie wszystkie utwory, który przedostały się z tamtego okresu do podsumowania, były wielkimi hitami o zasięgu globalnym. W zasadzie bez tego ciężko było cokolwiek osiągnąć na mojej liście, a wynikało to z tego, że miałem wówczas nieustanną styczność z tym, co akurat było na topie i to właśnie z różnych list przebojów oraz z telewizji muzycznych wybierałem utwory na listę.
Niemniej jednak obecność "Vertigo" tutaj nie świadczy jedynie o tym, że wtedy był na topie. Utwór pochodzi prawdopodobnie z ostatniej płyty U2, na której zespół miał coś ciekawego do powiedzenia (choć oczywiście niczego nie można przesądzać). Jego sukces na mojej liście jest też niewątpliwie efektem wyczekiwania, jaki często - zwłaszcza wtedy - dotykał single zapowiadające nowe płyty, na które się długo czeka.
Niewykluczone, że jest to najsłabszy utwór całego podsumowania, choć o to miano mógłby rywalizować z kilkoma innymi utworami z tamtego okresu.
It's the end of the world
The end of the world
It's a prison for dreams and for hopes
And still we believe there is God
I od razu chciałoby się zapytać: czemu tak nisko? Bez wątpienia jest to jeden z najważniejszych dla mnie utworów ostatnich lat (bez wątpienia jeden z najważniejszych tekstów). Jedna z najważniejszych płyt. Płyta, którą słuchałem podczas wieczornego spaceru na dzień przed maturą ustną z polskiego (i bez znaczenia jest tu, że ledwo ją zdałem).
Każde słowo wdziera się gdzieś głębiej i wyciąga na wierzch wspomnienia. I tak jak wtedy, chce się słuchać tego w kółko...
If you wake up in hell or in heaven
Tell the angels we're here
Waiting below for a dream
Here in the garden of sin
Pewnie mógłbym tutaj przywołać wiele różnych wspomnień, ale poprzestanę na tych kilku zdaniach i przytoczonych fragmentach tekstu.
okoliczności
Utwór dość mocno kontrastuje z jego poprzednikiem. Praktycznie przez całe lato 2004 na topie. Zapewne dało się usłyszeć ten utwór w co drugim barze, ale ja zapamiętałem tylko ten jeden jedyny raz (patrząc na przebieg kariery, mogę wnioskować, że wiązał się on z awansem na 4 miejsce w 18 tygodniu pobytu na liście). Mój pierwszy wyjazd w Beskid Niski. Autobus z Barwinka do Tylawy. Siedzieliśmy z przodu autobusu i skupialiśmy się na tym, żeby wysiąść w odpowiednim miejscu. Chwilę później moja noga po raz pierwszy w historii stanęła w tamtej miejscowości. Kto by przypuszczał, że w kolejnych latach stawać będzie aż tak często...?
To chyba ostatni tak bardzo mainstreamowy utwór w tym podsumowaniu.
Podsumowanie 400 notowań
