okoliczności
Ta sama epoka co "Little Sister". Okoliczności są podobne. Z tym że dodatkowo dochodzi fakt pojawienia się na LP3 dwa tygodnie po debiucie u mnie, a więc już jako mój numer jeden. W czerwcu również tam "Be Yourself" był na szczycie.
"Be Yourself" to jeden z nielicznych utworów, którym już w drugim tygodniu pobytu na mojej liście udało się wejść na szczyt. Przez 8 tygodni utrzymywał się w pierwszej dwójce listy.
W związku z pobytem na LP3 w wakacje, utwór ten kojarzy mi się z kilkoma wyjazdowymi notowaniami, a przede wszystkim z pewnym pobytem nad morzem (dużo więcej wyjazdów w tamte wakacje nie było), ale też z jednym wyjazdem w góry, podczas którego m.in. w myślach toppowałem płytę "Out Of Exile". "Be Yourself" wypadł z mojej listy wraz z końcem tamtych wakacji.
Bezdyskusyjnie był to największy przebój nieistniejącej już grupy Audioslave na mojej liście, a płyta "Out Of Exile" jest moją ulubioną ich płytą (zresztą ona również - podobnie jak kilka płyt, o których pisałem wcześniej, stoi u mnie na półce).
okoliczności
Mój ulubiony utwór z płyty "AB III" nie miał łatwego zadania. Natrafił na czasy, kiedy na liście rządziły Myśli i kilka innych zespołów z tego nurtu (co ciekawe, wśród siedmiu prezentowanych dotychczas utworów, trzy pochodzą właśnie z tych czasów). "Fallout" dokonał rzeczy niebywałej. Dość szybko wdrapał się do pierwszej dziesiątki, ale za sprawą fatalnego stycznia spadł nawet poza pierwszą trzydziestkę. Kiedy wydawało się, że już wszystko jest pozamiatane, nastąpił drugi zryw - w lutym, za sprawą sesji. Najwyższą, trzecią pozycję, udało się osiągnąć w notowaniu wyjazdowym (do Włoch na narty). Od czasu Yapy rozpoczął się powolny spadek. I nie była ratunkiem nawet informacja o czerwcowym koncercie w Warszawie, która spłynęła na mnie w połowie marca. Paradoksalnie, na tydzień przed koncertem "Fallout" opuścił listę i już na nią nie wrócił. Może byłoby inaczej, gdybym usłyszał ten utwór na koncercie.
okoliczności
Co ciekawe, ten utwór kojarzy mi się z zupełnie innymi czasami niż te, w których był na liście (z czasami nieco późniejszymi). Ale skupię się przede wszystkim na tym, co się działo na przełomie lat 2006 i 2007. Debiut był wynikiem pojawienia się na Active Rock Liście, ale ponieważ "Megalomaniac" był swego czasu na szczycie mojej listy, można było spodziewać się sukcesu nowego singla. Po raz pierwszy wskoczył na szczyt w grudniu, przerywając na tydzień dominację "Welcome To The Black Parade". Za drugim razem, już w połowie stycznia, udało się zdetronizować "House Carpenter". Z tego co pamiętam było to notowanie studniówkowe, albo bezpośrednio ją poprzedzające.
Druga młodość "Anna Molly" wiąże się z poznawaniem płyty "Light Grenades", pewną osobą, pewnym wydarzeniem i... to w zasadzie wszystko co mogę napisać na ten temat.
92. DANCE OF THE MANATEE - Fair To Midland
płyta: "Fables from a Mayfly: What I Tell You Three Times Is True" (2007)
data wydania singla: 2007
debiut: notowanie 179 (6.05.2007)
staż: 24 tygodnie
max: 1 (3 razy)
830 punktów
kariera: 47 - 46 - 33 - 20 - 6 - 1 - 3 - 1 - 2 - 1 - 2 - 4 - 3 - 7 - 8 - 9 - 15 - 17 - 21 - 22 - 25 - 28 - 33 - 40
okoliczności
Utwór pojawił się jeszcze w czasie maturalnym, ale dopiero po jego zakończeniu rozwinął skrzydła. Bezpośrednim i w tym przypadku jedynym czynnikiem była Active Rock Lista, na której "Dance Of The Manatee" również był wielkim przebojem.
Na szczycie był u mnie trzykrotnie: 10 i 24 czerwca oraz 8 lipca. Nigdy nie udało się tej pierwszej pozycji utrzymać, ale to oczywiście nie pomniejsza zasług. W pierwszej dziesiątce udało się utrzymać prawie do samego końca sierpnia. W trzydziestce - aż do końca wakacji, co czyni ten utwór jednym z największych przebojów tamtych najdłuższych w życiu wakacji.
Do zeszłego tygodnia był to jedyny numer jeden Fair To Midland na mojej liście. Teraz są dwa, a wkrótce mogą być już trzy.
91. PARDON ME - Staind
płyta: "The Illusion Of Progress" (2008)
utwór nie wydany na singlu
debiut: notowanie 250 (14.09.2008)
staż: 21 tygodnie
max: 1 (3 razy)
832 punktów
kariera: 18 - 4 - 3 - 1 - 1 - 3 - 4 - 1 - 2 - 4 - 9 - 7 - 6 - 8 - 10 - 16 - 16 - 21 - 28 - 33 - 44
okoliczności
To chyba jak do tej pory moje największe odkrycie tego podsumowania. Zupełnie zapomniałem o istnieniu tego utworu, a płytę "The Illusion Of Progress" kojarzyłem przede wszystkim z "Believe", "Rainy Day Parade" i "This Is It", a więc innymi utworami z tej płyty, które były na mojej liście. Jednak żaden z nich nie osiągnął sukcesu, który mógłby się równać sukcesowi "Pardon me".
To była jesień chyba najbardziej jesienna spośród wszystkich jesieni mojego życia. Nie mam tu oczywiście na myśli złotej jesieni, tylko tę nieco późniejszą. Jesień 2008 to również ogromne zagęszczenie smutnych piosenek na mojej liście. Ale tak to jest, jak się człowiek wyprowadza od rodziców i zaczyna organizować sobie życie w wielkim mieście. Chyba zawsze na początku musi być taka jesień, kiedy po głowie krąży mnóstwo różnych przemyśleń, a pusty pokój zaczyna doskwierać tak mocno, jak nigdy wcześniej. Wtedy muzyka wysuwa się na pierwszy plan, teksty zaczynają stanowić z życiem jedność, a wszystko zaczyna podlegać pod jakiś większy, bliżej nieokreślony plan wszech rzeczy.
W takich to właśnie okolicznościach, po wrześniu należącym do "Summers Lost", w październiku na szczyt wchodzi "Pardon me" i zmienia się tam z "Zero osiem wojna" i "Sit And Wonder", by dopuścić wreszcie do głosu "The Day That Never Comes". Wszystko to zatarło na tyle trwały ślad, że wiele utworów z tej epoki pojawi się w podsumowaniu na znacznie wyższych miejscach.
Za każdym przesłuchaniem tekst "Pardon me" bardzo mocno wbija mi się do głowy. Kusiło mnie, żeby go tutaj zacytować, ale... przecież można po prostu posłuchać
Podsumowanie 400 notowań
