ARCTIC MONKEYS - BODY PAINT

Ja tych małpek to już naprawdę nie rozumiem. Przecież mogli nagrać kolejne hity, a tu takie „Body Paint”. Tak powiedziałem to, bo w głębi serca żałuje, że nie jestem już taki młody, a Arctic Monkeys nie grają przynajmniej „Teddy Picker’a”. To uczucie jest normalne, ale biorąc pod uwagę ambicje największego obecnie angielskiego bandu nie można mieć im za złe, że szukają swojej drogi zamiast odcinać kupony od sławy. Zresztą „Body Paint” to taki trochę pomost między tym co jest i tym co było, bo pierwsza część piosenki jest jak z „Tranquility”, a ta druga mocniejsza to już w sumie takie typowe Arctic Monkeys z bardzo fajną dynamiką i świetną solówką. Cała piosenka jest niewątpliwie zwycięstwem zespołu, bo oryginalny sposób łączą tutaj różnego rodzaju inspiracje kłaniając się chociażby „Life on Mars” Bowiego, ale na koniec dokładnie wiemy koto gra i czuje się, że ta nowa odsłona muzyki zespołu odciśnie piętno na historii muzyki ogólnie.


OZZY OSBOURNE - DEGRADATION RULES FT. TONY IOMMI

Szkoda, że nie możemy usłyszeć kolejnych płyt Black Sabbath z Ozzym. Trzynastka była świetna, a takie utwory jak „Degradation Rules” udowadniają, że pomimo upływu lat Ci dwaj Panowie razem brzmią świetnie. Tak wiem pomiędzy „Never Say Die!”, a „13” zdarzyła się cała historia muzyki, ale przynajmniej od końca lat dziewięćdziesiątych fani nieustanie żyją nadzieją. W „Degradation Rules” trochę mniej klasycznego surowego brzmienia Sabbath, bo cała realizacja nagrania jest bardzo żywa i soniczna. To pozwala stwierdzić, że to zdecydowanie solowa droga Osbourne’a. Niemniej jednak gitara Iommy’go jest ciężka jak zawsze i to jest wspaniałe, tym bardziej, że jest podbijana przez równie mięsista i ciężką linie basu samego Roberta Trujillo.

(Ten post był ostatnio modyfikowany: 28.10.2022 11:05 PM przez marsvolta.)