Post: #93

05 - Lorelei (Treasure)

Nie mam pojęcia czemu nikt z Was nie wytypował do czołowej piątki tego numeru. Wszak to nie ''Pandora'' czy też ''Blue Bell Knoll'' jest najbardziej znanym motywem od
CT. To właśnie ''Lorelei'' dzierży tytuł piosenki, ''o której się słyszało'', nawet jeśli Cocteau Twins pozostaje ogólnie skrytą tajemnicą. Co pociągającego jest w tej piosence?
Nieco industrialny charakter przełamany jak zwykle popowo-rozczulającym wokalem Fraser, która wręcz dyszy do mikrofonu, hehe. Ciekawy kontrast. Produkcja nieco niedbała, ale to chyba też kolejna urocza cecha tego 25 letniego nagrania. Co więcej, ''Lorelei'' to jedyny utwór zespołu, który słyszałem na żywo...na koncercie Mercury Rev

04 - Ivo (Treasure)

Piosenka z dedykacją dla wszystkich tych, którzy nie moga odżałować braku ''Persephone'' i słabego miejsca ''Pandory''. ''Ivo, peach blow, Pandora, Pompadour/Pale leaf, Pink sweet, Persephone, we all adore Ivo'' - tak zaczyna się Ivo. Mały alien na ''Treasure''. Podejrzanie przejrzysty jak na materiał tamtego okresu, z brawurowym opracowaniem gitarowego motywu przewodniego, kościelnymi dzwonami, zanurzony w nieco Dead Can Dance'owym klimacie. Rzecz hymnalna, ale nie przeszkadza jej to w rozkołysaniu słuchacza. Noga chodzi sama....A kto jest sprawcą tego zamieszania? Być może sam szef wytwórni 4Ad, który nazywa się Ivo.

03 - Pale Clouded White (Lullabies To Violaine)

Bardzo ''Head-Over-Heels'owe'' nagranie, ale nie znalazło się na płycie. Występuje na jednej z licznych EP-ek wydanych przez CT w latach 80. Teraz nabija punkty pod banderą boxu ''Lullabies To Violaine''. ''Pale Clouded White'' to absolutne odkrycie w moich uszach. Nie znałem go przed ułożeniem topu. Ani to b-side, ani jakiś odrzut z sesji. Po prostu egzystował sobie cichy i schowany (no nie do końca, w końcu nie tylko ja go doceniłem - kompozycja trafiła na wydane w 2000 roku the best of pod tytułem ''Stars And Topsoil''), a ja go wygrzebałem. To typ nagrania jakie kocham najbardziej. Mroczne, zimne, stojąca zapewne po ''ciemnej stronie mocy''. Z mantrycznym rytmem, ludowym zaśpiewem i spowijającym marszowe brzmienie ''gitarowym brudem'' dochodzącym gdzieś z boku, z tyłu, w ogóle ze wszystkich stron...Uczucie jakim go obdarzyłem pozwoliło wyprzedzić nawet klasyki z płyty ''Treasure'', ale dwa pierwsze miejsca okazały się być zbyt trudne do obalenia....

02/01 (Czytaj - drugie pierwsze miejsce) - Cherry-Coloured Funk (Heaven Or Las Vegas)

Od początku zakochałem się w tej kompozycji, od kiedy tylko ją usłyszałem. To, co przede wszystkim przykuwa uwagę to niezwykłe napięcie jakie panuje tu od pierwszej sekundy.
Motoryczny beat i falujące dźwięki układające się w szum, taki jak słychać w momencie, gdy przystawi się do ucha muszlę. Jest to hipnotyzujące, niezwykle pobudzające wyobraźnie oraz pobrzmiewa pewnym rodzajem nostalgii. Gitara trzyma się wyznaczonego schematu, ale idzie jej to dosyć topornie. Wydaję się, że zaraz zleje się w całość z klawiszowym tłem, podda się magii muzyki, a na otwartym polu pozostanie sama Fraser. Wokalistka pozwala sobie na swój anielski śpiew tylko w refrenie, po za tym brzmi wyjątkowo zimnie i zagadkowo zrozumiale jak na siebie. Jakby chciała, by przesłanie piosenki tym razem było jasne i w pełni przyswajalne. I tu pojawia się ZONK! Nie mam pojęcia o czym jest utwór. Mogę wyrwać kilka pojedynczych myśli, kilka wersów zapisanych w miarę poprawnym i logicznym językiem, natomiast całość nadal jest dla mnie nieco zagmatwana i trudna do przejścia. Potrzebuję czasu, by na porządnie prześledzić ten tekst linijka po linijce. To będzie wyzwanie, ale sama fraza ''Beetles and eggs and blues and bells and eggs and then blues'' wystarczająco mnie do tego zachęca

01 - Heaven Or Las Vegas (Heaven Or Las Vegas)

A więc na sam koniec topu pozostawiłem sobie odpowiedź na kluczowe pytanie związane z Cocteau Twins. Niebo czy Las Vegas? Cokolwiek wybiorę i tak poczuję się szczęśliwy. Przy ''Heaven Or Las Vegas'' nie można odczuwać negatywnych emocji, a nawet jeśli, to sam utwór na pewno wyssie je co do ostatniej i pozostawi człowieka z wrażeniem absolutnego zaspokojenia. Dosyć ponurych gotyckich pejzaży i ballad-dreszczowców, które może i są głębokie i piękne, ale nie pozwalają poczuć tej najprostszej radości ze słuchanej muzyki. Radości wywołanej przez rzeczy z natury pozytywne, takie właśnie jest ''Heaven Or Las Vegas''. Jest w nim miejsce i na pulsujący bas, tak typowy dla muzyki z tej płyty, są przenikliwe ściany gitar oraz pełen życia wokal Elizabeth Fraser. Wszystkie składniki, aby powstał mój osobisty numer 1 Cocteau Twins.

Singing on the famous street
I want to love me
Am I just in heaven or las vegas
Its so much more brighter than the sun is to me

PS - Szkoda, że klipu nie nakręcili w Las Vegas, ale i tak jest ładny

Klasyfikacja płyt:

01. Heaven Or Las Vegas - 199 pkt.
02. Treasure - 134 pkt.
03. Four Calendar Café - 107 pkt.
03. Lullabies To Violaine - 107 pkt.

04. Milk And Kisses - 98 pkt.
05. Blue Bell Knoll - 84 pkt.
06. Head Over Heels - 57 pkt.
07. Garlands - 6 pkt.
08. Victorialand - 2 pkt.

Faktyczna kolejność:

01. Heaven Or Las Vegas
02. Treasure
03. Blue Bell Knoll

04. Head Over Heels
05. Four Calendar Café
06. Milk And Kisses
07. Garlands
08. Victorialand

Nie biorę pod uwagę kompilacji ''Lullabie To Violaine''

Jak widać ostatecznie różnice są, to pewnie dlatego, że chociaż ''Four'' i ''Milk'' mają lepsze pojedyncze ''hity'', to jednak ''Blue Bell Knoll'' z ''Head Over Heels'' są mocniejsze jako całość