Post: #25

Abstrahując od moich poglądów co do dosyć przeciętnej siły muzycznej tej płyty, to na pewno jest to ważny popkulturowo album, który musiał doczekać się takiej jubileuszowej edycji w jakimś punkcie w czasie. To, co jednak mnie bije po oczach (po uszach niekoniecznie - słuchać nie zamierzam), to podejście. Płyty obchodzące swoje 20-te, 30-te czy 40-te urodziny, nagrywane przez artystów uznanych w nieco innych pod względem kulturowym czy społecznym czasach, wychodzą dopieszczone licznymi bonusami - strony b, dema, wersje alternatywne, wersje koncertowe, projekcje obrazujące ewolucje nagrań (świetnie zrobił to Peter Gabriel z "So") etc. Natomiast Lady Gaga w zasadzie nie ma z czego nalać. Prosi kilku artystów o przygotowanie sześciu coverów i na tym wkład Anniversary Edition się kończy. Nie trudno przyznać, że jest to bardzo ubogi i mało spektakularny prezent rocznicowy. Do tego głównym kryterium doboru gości jest, szeroko podkreślane w mediach, ich powiązanie ze społecznością LGBT. Zupełnie inna bajka niż "stare, dobre reedycje", których na szczęście z mojego punktu widzenia pewnie i tak nie zabraknie. Ale cóż, taki to urok manufactured pop music, która uderza w inne tony.