Na dobry początek rzeczy, które w tym tygodniu załapały się do ''saferłel poleca''. Nie wiem ile będzie w przyszłym tygodniu, myślę że można spodziewać się zbliżonej liczby, w każdym razie spróbuję już ubrać to wtedy w mniej długaśną formę, bo jednak zajmuje to zbyt dużo czasu
The Drums - Forever And Ever
Warsztat: budka z lodami na jednej z plaż Stanów Zjednoczonych.
Last fm: > 1 000 000
Bezczelni naśladowcy: MGMT, Vampire Weekend, The Pains Of Being Pure At Heart, Washed Out.
Cechy charakterystyczne: pomazańcy pitchforka, typowani do przejęcia kontroli
nad światem w okresie wakacyjnym; grzywka wokalisty a la Gracjan Roztoczki; urocze teledyski.
''Forever And Ever, Amen'' to murowany hit tegorocznego lata, ponieważ tutaj po prostu nic nie może nawalić. Kogo nie porwie ten balearyczny motyw gitarowy? Kto oprze się rytmicznemu ''klaskaniu'' przejmującemu kontrolę nad bezwładnie pląsającymi się po parkiecie nogami? Syndrom tupiącej nóżki pasuje tu jak ulał. To jeszcze nieokrzesany, ale prawdziwie ujmujący indie pop, który kiedyś uprawiałoby pewnie Beach Boys. Zresztą nowa terminologia tzw. ''beach popu'' już wchodzi do obiegu i wygląda na to, że młodzieńcy z The Drums staną się sztandarowym przykładem tej nowej fali.
Heats - Kamp!
Warsztat: stolica polskiej muzyki niezależnej - Łódź
Bezczelni naśladowcy: Junior Boys
Last fm: > 100 000
Cechy charakterystyczne: swoje nagrania udostępniają za darmo w nadziei, że zwrócą uwagę nie tylko portali społecznościowych; mają sztamę z The Loveliers
Główną zaletą ''Kamp!'' jest niewątpliwie jego bardzo dojrzały charakter. Heats wiedzą co robią. Nie pracują jedynie nad suchą kompozycją, nadając jej jedynie coraz to więcej aranżacyjnego bogactwa, lecz tworzą klimat, tak istotny przy space-elektronicznej muzyce. Progresywnie wkręcające ''Kamp!'' bezpośrednio odnosi się do twórczości
Kanadyjczyków z Junior Boys, tak że nie musiałem nawet wysilać się na inne porównania. Tu wszystko jest jasne. Syntezatorowe plamy, delikatne dudnienie na horyzoncie, harmonijne wokale czy też kojący fortepian. Piękna sprawa, tym bardziej że Heats nie kopiują bezmyślnie swoich idoli....tylko nagrywają im kolejny numer
Suckers - Black Sheep
Warsztat: kultowy Brooklyn i jego podziemia
Bezczelni naśladowcy: The Morning Benders, Yeasayer, Modest Mouse
Last fm: > 100 000
Cechy charakterystyczne: ryzykowna nazwa grupy; wielki Mandyl na okładce debiutanckiej płyty; nazwani nowoczesnym pomostem między Madness, a Tears For Fears.
Suckers - brzmi mocno. Na szczęście ta zależność nie gorzej wypada w przypadku singla ''Black Sheep''. Amerykanie lubią bawić się konwencjami, łącząc elektroniczne przestery i gorzkie beaty z typowo gitarową formułą, która momentami może skojarzyć się z bardzo odległymi rejonami sceny post-punk revival. Monotonia nie wchodzi więc w grę tym bardziej, że zachowując całkiem przebojowy fundament skutecznie opierają się stereotypowym wyobrażeniom na temat piosenki pop. No i jeszcze ten wokalista.....niczym Isaac Brooks, niczym gość, który nie powinien mieć nic wspólnego z psychodeliczną zabawą w piaskownicy.
Holy Ghost! - I Will Come
Warsztat: sąsiad The Drums, mieszkający w przyczepie obok budki z lodami.
Last fm: > 1 000 000
Bezczelni naśladowcy: Neon Indian, Passion Pit, trochę Washed Out
Cechy charekterystyczne: status autentycznego gwiazdorstwa po wydaniu krążka ''Causers Of This; podręcznikowy przykład
hajpowania w sieci; człowiek-orkiestra.
Przyznam, że najbardziej z repertuaru Bundicka kręcą mnie kawałki z ''Causers Of This'', lecz do tej pory żaden z nich nie zapukał do drzwi mojej listy. Może więc warto dać szansę samotnemu singlowi ''Leave Everywhere''? To już jednak zupełnie inna bajka, chociaż plakietka ''retro 70's'' nadal jak bardziej na miejscu. Zamiast oceanu dźwięków, psychodelicznego popu i klawiszowego dryfowania od brzegu do brzegu dostajemy gitarowy numer z całkiem sympatycznym riffem, przybliżający nas do klimatów letniego lo-fi. Ostatnio polecałem Wam pewne nagranie grupy Mitchel Museum i można powiedzieć, że Toro osiągnął podobny efekt jak jego młodsi koledzy po fachu.
Warsztat: Tropikalny Nowy Jork
Last fm: > 100 000
Bezczelni naśladowcy: Daft Punk, Tigercity, New Order, AIR
Cechy charakterystyczne: uważają, że najlepiej na basie wymiatał Peter Hook; bywalcy elitarnych imprez; sprawiają, że aż chce się używać zapomnianego tagu ''space disco''.
Holy Ghost! to jakby bardziej śmiałe i intensywne rozwinięcie w/w Heats. Grają w stylu lat 80., preferując francuską szkołę elektroniczną i skutecznie odświeżając pewne patenty sprzed lat. Nie boją się przy tym burzyć raz wypracowanego stylu, ponieważ rozsypane wkoło klocki zawsze mogą przydać się do stworzenia jeszcze efektowniejszej formy. Polecam przesłuchać ich EP-kę ''Static On The Wire''. ''I Will Come'' to propozycja ''z ostatniej chwili'' i tak na dobrą sprawę każda z pochodzących ze wspomnianej EP-ki kompozycji mogłaby się tu znaleźć. Pokazuje to równy poziom tej ekipy.
