Post: #1

Jest! Nowy album szwedzkiej grupy Kent ukazał się 6 listopada (ja mam go od wczoraj).
Przynosi 11 piosenek (powiedziałbym, że 10, bo pierwszy utwór to jakiś psalm śpiewany przez chór, nagrany w kościele). Kierunek? Chyba jeszcze bardziej elektroniczny niż "Tillbaka Till Samtiden", poprzednia płyta. I bardzo tanecznie! Muzyka gdzieś gna i nie daje się zatrzymać. Pewnie będzie świetnie się słuchało w pociągu lub samolocie!

Jak zawsze u Kent, zachwycają melodie. Zupełnie nie-oczywiste i zaskakujące.
Szkoda jedynie, że ostatni numer znowu najsłabszy - podobnie jak na "Tillbaka". Szkoda, bo zespołowi chyba zależy, by ostatnie numery były wyjątkowe (to zwykle najdłuższe kawałki na ich płytach). Takie były "747" z "Isola" (1997), "The Whistle Song" z "Hagnesta Hill" (1999) i mój ulubiony "zamykacz" "Mannen I Den Vita Hatten (16 ĂĽr Senare)" z "Du & Jag Döden" (2005).

Moje ulubione numery to jak na razie: 2, 3, 6, 9 i 10.


1. "18:29-4"
2. "Taxmannen" (The Dachshund Man)
3. "Krossa allt" (Crush Everything)
4. "Hjärta" (Heart)
5. "Sjukhus" (Hospital)
6. "Vals för Satan (Din vän pessimisten)" (Waltz for Satan (Your Friend the Pessimist))
7. "Idioter" (Idiots)
8. "Svarta linjer" (Black Lines)
9. "Ensamheten" (The Loneliness)
10. "Töntarna" (The Dorks)
11. "Det finns inga ord" (There Are No Words)