dziś do sprzedaży trafił siódmy solowy krążek studyjny billa calahana; wydane kilka tygodni temu "coyotes" zwiastowało ciekawy materiał i nie okazało się fałszywym prorokiem, mało tego, to być może najlepsza płyta pochodzącego z marylandu songwritera; a w każdym razie pierwsze przesłuchanie pozwala dojść do takiej konkluzji - jest tu sporo nicka drake'a, ale też cohena i, co najbardziej zaskakujące, nicka cave'a (no ale ciężko mieć inne skojarzenie z tym cudnym cichutkim brzmieniem klawiszy w "everyway"); a zresztą nawet jeśli mój wewnętrzny hajp jest przesadzony (a nie jest), to tej jesieni nie pojawi się wiele lepszych i bardziej klimatycznych płyt, więc polecam!