Post: #141

Miszon napisał(a):Dopiero po kilku latach zaczął grać albumową.

Ale on grał The Night, składające się z dwóch utworów. A ten drugi to takie pogaduszki i popiskiwania (czyli jak napisałeś coda i wiersz). Wersja albumowa (5:38) zaczyna i kończy się orkiestrą.

Post: #142

Mam ten album. To jest wersja albumowa:



I najlepszy fragment to jest ten od 4:30 wzwyż.

Post: #143

To nie jest tak, że NIGHT składa się z dwóch utworów: ta płyta była podzielona na części dnia i to jest część nocna, której tytuł to Nights in White Satin
https://images.app.goo.gl/kBsvVzrYMjy2n13H8
Jak widać, to popołudnie i wieczór, choć są jedną ścieżką, mają wydzielone 2 części. Noc składa się z jednego utworu.
Można rzec, że pełny tytuł to "The Night: Nights In White Satin"

Post: #144

Dopóki gra orkiestra jest świetnie. Te pogaduszki niszczą wszystko.

Post: #145

A jak zapatrujesz się na pogaduszki w Forever Autumn?

Post: #146

Nie znam albo nie pamiętam. A tak ogólnie to Moody Blues lubię bardzo średnio (poza tym utworem), a to co robili w l. 80-tych to jakaś katastrofa.

Post: #147

Tamto to Jeff Wayne. Było na NL.

Post: #148

Taki utwór śpiewał też Moody Blues. A tego Wayna nie kojarzę z NL. Ale skoro nie mam go w notatkach to raczej mi nie podszedł.

Post: #149

Wokalista Moody Blues faktycznie był zamieszany w ten projekt:

Post: #150

Ho ho ho! Ile komentarzy! Chyba rzeczywiście mój zalążek budzi większe emocje, niż się spodziewałem, co w sumie jest bardzo przyjemnym zaskoczeniem. Bardzo dziękuję za pochlebne opinie o utworach, za niepochlebne w sumie też, nadmierna zbieżność gustów nie byłaby niczym dobrym. Niektóre znałem, niektóre są dla mnie pewnym (ciekawym) zakoczeniem.

Miszon napisał(a):4:26 to jest ta wersja, którą grał Niedźwiedź w pierwszych trójkowych Topach, czyli ta najbardziej znana

To właśnie ją biorę do przesłuchań, ta dłuższa byłaby zapewne nieco niżej, wydaje mi się nieco przeorkiestrowana (co być może jest efektem przyzwyczajenia do tamtej), a recytacja na końcu niezmiennie kojarzy mi się z tą z "Thrillera", za każdym razem czekam na śmiech na końcu "Forever Autumn" też przesłuchiwałem w wersji bez "pogaduszek".

Miszon napisał(a):Więc można kochać to jest ten wiersz "więc można kochać i nie wiedzieć tego?"?

"o tym" zamiast "tego", ale tak, to jest ten sonet Staffa.

kajman napisał(a):Mam wrażenie, że to w jakiejś NL było.

Było, ale jeszcze przed moim debiutem w tej zabawie. Poznałem go, kiedy po tamtejszym sukcesie znalazł się w zestawie do głosowania na TWC i od początku kojarzył mi się wszechczasowo.

kajman napisał(a):Blackfield zawsze się ze mną mijał

Sądząc po tym, jakie emocje wzbudziło moje zgłoszenie tego wykonawcy do tutejszych topów, nie tylko z Tobą. A szkoda...

kajman napisał(a):ogólnie jest to chyba najlepszy z komentowanych przez mnie Wilsonów.

Sprawdziłem, podczas topowania płyty kojeność między tymi Wilsonami była u Ciebie odwrotna (i oba w ogonie )

kajman napisał(a):Wkurzająca gitara, marny wokal, piano, które nic do utworu nie wnosi, chyba gdzieś tam nieśmiało i nijako próbuje wedrzeć się flet.

Tutaj z kolei sprawdziłem, że w NL XV dostało od Ciebie notę 7/10 i uplasowało się w połowie stawki. Rozumiem, że teraz by tak dobrze nie było. (A fletu w tym utworze nie nazwałbym nieśmiałym).

kajman napisał(a):Smyczki jak dla mnie to niebezpieczna rzecz. Częściej psują utwór niż mu pomagają.

To mnie dziwi. Ja przyznam, że na ogół bardzo lubię i nie potrafię podać z głowy przykładu, kiedy mi przeszkadzają (może ewentualnie w jakimś utworze, za którym i tak nie przepadam).

AKT! napisał(a):była u nas ta płyta w domu, pamiętam, że okładka miała logo plusa w rogu

Z logo plusa kojarzy mi się wspomniana wcześniej płyta kolędowa. Tej dla odmiany nie miałem i w ogóle o jej istnieniu dowiedziałem się kilkanaście lat po wydaniu (a wydawałoby się, że o utworach Turnaua powinienem wiedzieć wszystko...)

AKT! napisał(a):dwie piosenki z jednej płyty dupka w dupkę, no no

Wizualnie nie najlepiej to wygląda i gdyby to był top polegający na ręcznym ustawianiu utworów, a nie podliczaniu wyników przesłuchań, raczej bym do tego nie dopuścił. W ogóle zauważyłem tu pewną tendencję do trzymania się utworów jednego wykonawcy stosunkowo blisko siebie, chyba nawet wiem, z czego to może wynikać, miałem nawet pewien pomysł, jak z tym walczyć, ale okazało się, że nie bardzo pomaga.

AKT! napisał(a):a była jakaś marketa solo tu u Ciebie?

"Without a Map" na 135

AKT! napisał(a):dzisiaj akurat wyszła jej nowa płyta i rano słuchałem singla -- wydaje się niezły

No proszę, trzeba będzie posłuchać. Tylko niestety interesujących płyt pojawia się więcej, niż jestem w stanie przetworzyć, a trochę starych do nadrobienia też nadal mam...

AKT! napisał(a):była jakaś norah jones?

"Come Away with Me" było na 606, czyli o włos... Też żałuję, co zresztą mogę powiedzieć o wielu utworach, którym niewiele zabrakło.

AKT! napisał(a):skojarzyło mi się trochę przez aranż z "moi moi" albina de la simone i emiliany torrini; ogólnie jest coś i angielskiego, i francuskiego w tym utworze ane brun

A norweskiego nie? Faktycznie jakieś tam niezbyt oczywiste podobieństwo między tymi utworami jest, choć nie wiem, czy doszedłbym do takiego wniosku bez nakierowania. A ten francuski nawet mi się całkiem podoba, choć może niekoniecznie na top (ale jak już wspomniałem, zdarzały się podczas eliminacji większe niespodzianki...)

AKT! napisał(a):jakoś nie chwyciło -- to chyba sprawa pokoleniowa

Poczułem się staro

AKT! napisał(a):okejkowa kowalska, ale nigdy nie byłem fanem

Też nigdy nie byłem, ten utwór, aczkolwiek trudno go nazwać nietypowym dla niej, trochę się wyróżnia na tle dyskografii; mimo to i tak byłem bardzo zaskoczony, kiedy niespodziewanie zaczął się wspinać (też bym się spodziewał tak ze 100 pozycji niżej). Raczej jednak w następnych edycjach masowego napływu Kowalskich do czołówki nie przewiduję.

AKT! napisał(a):zawisłem między "chodźmy" a "chcę cię uchronić"

Dla mnie właśnie odrobinę za bardzo dynamiczne I jest to dość specyficzny rodzaj dynamiki, który mi nie do końca leży.

ku3a napisał(a):czyli Ty poznałeś Damiena dopiero przy MFFF?

Wcześniej znałem tylko jeden utwór. Swoją drogą po raz pierwszy usłyszałem go (a właściwie tylko refren) w wykonaniu... mojego brata (zawsze był bardziej muzykalny niż ja ), przy czym dopiero parę lat potem dowiedziałem się, kto jest jego wykonawcą, i że jest to inny utwór niż "Can't Take My Eyes Off You" Frankiego Valli

ku3a napisał(a):duży spadek "Murów", a z drugiej strony pojawia się kilku kandydatów do zaatakowania pierwszej dziesiątki w kolejnej edycji. choć niekoniecznie ich trend musi się utrzymać.

Dość częste są u mnie trendy oscylacyjne, więc całkiem prawdopodobne, że utwory, które teraz awansowały, następnym razem zaliczą spadek. Przy okazji ciekawostka: sprawdziłem, że w poprzedniej edycji miałem w top 10 łącznie 4 nowości i powroty i wszystkie one są teraz poza, z kolei pozostała szóstka melduje się w komplecie

AKT! napisał(a):czekam na top dyszkę

Wobec tego nie każę Ci już dłużej czekać, oto ona:

Post: #151

Cytat:"Forever Autumn" też przesłuchiwałem w wersji bez "pogaduszek".

Przyznam, że nie znam takiej.

Post: #152

Post: #153

i jest "The Blower's Daughter" . wspaniałe miejsce!! u mnie w 3. dziesiątce, a wiem jak ten utwór gigantycznie uwielbiam. pierwsza dziesiątka to już kosmos!
a przypomnisz na którym miejscu było najwyżej? bo dziewiątka nie jest na czerwono.

ależ skok - z jedenastego na drugie!! z moim topie takie coś by było nie do pomyślenia, wszystko jest przez wiele lat zbyt utrwalone.

dzięki za tę prezentację, śledziłem z wielkim zainteresowaniem!

Post: #154

Top się już zakończył, a ja w czwartej dziesiątce. No ale będąc konsekwentnym komentarzy nie porzucę.

wwas napisał(a):33. 19. 80. 7 Marek Grechuta – Na szarość naszych nocy

W topie Grechuty to było miejsce drugie, ale już w PTWC to jego nr 5 (wyprzedziły go 3, 4 i 15). No ale w całym topie to miejsce 32. Nota bene pierwotna wersja tego utworu śpiewana przez Haremzę mnie niezbyt przekonuje.

wwas napisał(a):32. 28. 130. 7 Ane Brun – Words

Bardzo dobrze na pierwszy rzut ucha, bo drugie wnikliwszy czeka mnie w najbliższym czasie.

wwas napisał(a):31. 7. 78. 5 Katie Melua – The House

W pierwszym topie Katie tego jeszcze nie było, ale w drugim to miejsce szóste. Kapitalny utwór, cudowny klimat.

wwas napisał(a):30. 38. 38. 7 Fish – Cliché

Piękny utwór. Ale u mnie w topie płyty dopiero szósty. No ale co to za płyta. Same perełki i kapitalne Vigil jako ukoronowanie.

wwas napisał(a):29. 48. 22. 7 John Lennon – Jealous Guy

Ładny utwór. Swoją drogą znacznie wcześniej poznałem wersję Roxy Music i ona bardziej mi podchodzi. Nota bene to zdecydowanie nr 1 zespołu. Ale jeszcze później poznałem pierwowzór czyli Child Of Nature (mój nr 36 w topie Beatlesów) i on podchodzi mi najbardziej (chociaż tylko w części ze sporej liczby wersji).

wwas napisał(a):28. 40. 55. 6 Von Hertzen Brothers – The Willing Victim

Kolejny pozytyw, chociaż nie oddziałuje na mnie tak mocno jak kiedyś.

wwas napisał(a):27. 37. 56. 6 Grzegorz Turnau i Dorota Miśkiewicz – Tyniec (Wszystko płynie)

Seria bardzo dobrych utworów trwa.

wwas napisał(a):26. 57. 39. 7 Alcest – Sur l'océan couleur de fer

Albo tego nie znałem albo słyszałem kiedyś i mnie nie przekonało. Teraz oceniam na plus, ale słabiej niż wszystko powyżej.

wwas napisał(a):25. 20. 68. 7 Led Zeppelin – Stairway to Heaven

To nie jest mój ulubiony utwór Zeppelinów, ale uważam, że zasługuje na miano utworu wszechczasów. Po prostu tam mi pasuje.

wwas napisał(a):24. 31. 15. 7 Jacques Brel – Ne me quitte pas

No cóż, zawsze gdzieś musi być ta łyżka dziegciu. I nawet francuski mi tak tu nie przeszkadza, ale ogólnie dla mnie to jest totalnie niestrawne.

wwas napisał(a):23. 23. 14. 7 Grzegorz Turnau – Więc można kochać

Tego utworu w moim topie Grzegorza nie było i w tej chwili nie rozumiem tego faktu. Dorzucam utwór do swojej playlisty.

wwas napisał(a):22. 16. 31. 7 Stare Dobre Małżeństwo – Czarny blues o czwartej nad ranem

71 miejsce w moim topie SDM, ale pewnie w topie utworów z poprzedniego stulecia top 20. Ale jak dla mnie utwór z niewykorzystanym potencjałem. Ogólnie uważam, że nagrania koncertowe nie mają startu do studyjnym, a w tym przypadku wersja z Łowicza bije studyjną na głowę.
Jedna z najlepszych w porcji mimo jednej (w moim odczuciu) poważnej wpadki.

Post: #155

wwas napisał(a):21. 21. 8. 7 Pallas – Blood & Roses

No cóż, nie mogę przecież napisać źle o utworze, który sam zgłosiłem do listy. Ale co ciekawe była to jedna z nielicznych edycji, w której podobał mi się jakiś utwór bardziej niż moje propozycje.

wwas napisał(a):20. 27. 97. 7 Kasia Kowalska – A to co mam

Było w moim topie, ale bardzo daleko. Z własnych utworów Kasi trzecie miejsce.

wwas napisał(a):19. 30. 7. 7 Stare Dobre Małżeństwo – Nie brooklyński most

Tutaj zdecydowanie nie. Nawet jak na stare SDM dla mnie brzmi słabiutko.

wwas napisał(a):18. 36. 88. 7 Dżem – Modlitwa III (Pozwól mi)

Na plus. Przy okazji dodam, że dla mnie wersja z Kasią Kowalską to pomyłka.

wwas napisał(a):17. 13. 24. 7 Julee Cruise – Falling

Piękne nagranie. Być może nawet pasowałoby do mojego topu. Swoją drogą z tym utworem zawsze kojarzy mi się inny (ten z kolei z filmu).

wwas napisał(a):16. 22. 9. 7 Simon & Garfunkel – Scarborough Fair

Nr 1 S&G. Pewniak do mojego topu. Dodam jeszcze, że lubię inne wersje tego utworu, ale jednak mniej.

wwas napisał(a):15. 14. 11. 7 Grzegorz Turnau – Piosenka dla ptaka

Odbieram to jako przeciętny utwór. Chyba przez perkusję i gitarę, bo kapitalnie brzmi mi w tym utworze Beata Rybotycka (z płyty z piosenkami Kantego).

wwas napisał(a):14. 8. 18. 7 Grzegorz Turnau – Bracka

W polskim topie miejsce 126 i trzecie Turnaua, w topie Grzegorza miejsce siódme (co ciekawe nry 5 i 6 do PTWC mi się nie załapały).

wwas napisał(a):13. 5. 3. 7 Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski i Zbigniew Łapiński – Mury

W moim PTWC miejsce 456 (12 Jacka i 11 Przemka), w topie Jacka 8, ale u Przemka byłoby 9. Ciekawie jak by to wyglądało gdybym znał więcej niż 3 utwory Gintrowskiego.

wwas napisał(a):12. 18. 5. 7 Marek Grechuta – Świecie nasz

Do tej pory nie mogę odżałować, że piękny początek nie jest końcówką Chodźmy (tam mi zdecydowanie bardziej pasuje). Ale gdyby nie on to ten utwór byłby niżej w topie Grechuty niż to 36 miejsce.

wwas napisał(a):10. 26. 21. 7 Zbigniew Preisner i Anna Szałapak – Betlejem polskie

Były już dwa utwory, które stały się moimi odkryciami tego topu, lecz to jest zdecydowanie największe. Przepiękna rzecz i jeżeli będzie drugie wydanie mojego PTWC to prawie na się do niego załapie.

wwas napisał(a):9. 15. 13. 7 Damien Rice – The Blower's Daughter

Najlepszy z Damienów, którego przy okazji tego topu słuchałem.

Post: #156

wwas napisał(a):Damien Rice – The Blower's Daughter

ojej, faktycznie totalnie najlepszy ten rice z tych trzech, którzy znaleźli się w pięćdziesiątce -- najmniej patetyczny (choć na pierwszej płycie wcale go nie unikał); przede wszystkim dotknął mnie emocjonalnie, czego nie udało mu się wcześniej; dodałem sobie na plejlistę i będę jeszcze wracał, myślę

wwas napisał(a):Zbigniew Preisner i Anna Szałapak – Betlejem polskie

kolęda w ogólnorocznej dyszce, bardzo szanuję lubię ekspresję wokalną szałapak, doskonale współgra zresztą z instrumentalizacją preisnera; trochę mi się kojarzy z "pieśnią kroniką" grechuta i "groszkami i różami" demarczyk jednocześnie, co było dosyć nieoczekiwane, ale zrobiło na mnie wrażenie

wwas napisał(a):Krystyna Janda – Na zakręcie

znakomita janda, świetny tekst i interpretacja

wwas napisał(a):Josh Ritter – Another New World

nie spodziewałem się tu rittera, słuchałem go kiedyś trochę, czy raczej podsłuchiwałem, ale nie udało mu się mnie zaciekawić; raz go tylko miałem na liście i akurat z tej właśnie płyty z 2010 roku, choć lepiej kojarzyłem wcześniejszą z koniem na okładce z 2006 roku; tym razem, mimo że był trochę bardziej "widowiskowy" czy też progresywny, też jakoś mnie nie ujął; chyba się już tak będziemy mijać, cóż

wwas napisał(a):Ewa Demarczyk – Pocałunki
Ewa Demarczyk – Taki pejzaż

nie spodziewałbym się aż dwóch demarczyk w dziesiątce, ale obie są niesamowite; ja zresztą nie potrafiłbym określić żadnego utworu z tamtej płyty inaczej; ja sam nie wiem już, który lubię najbardziej -- może jednak coś nieco bardziej konwencjonalnego jak "grande valse brillante"?

wwas napisał(a):Pink Floyd – Echoes

nawet tym floydom przyklasnę! byli u mnie w dyszce do plebiscytu tutaj na mysze i "meddle" ogólnie chyba najbardziej lubię z ich dyskografii obecnie

wwas napisał(a):The Beatles – The Fool on the Hill

bitelsi z rodzaju tych bardziej transcendentalnych, zawsze gdy słyszę to nagranie, zastanawiam się, dlaczego się bliżej z nim nie zaprzyjaźniłem i w sumie nie wiem, bo to zdecydowanie beatlesowa topka

wwas napisał(a):Grzegorz Turnau – Wszystko co piękne

odrobinę zbyt ckliwy za mnie, obawiam się, ale tylko odrobinę, bo poza tym jasny, prawdziwy, elegancki, nieudziwniony, takiego turnau'a lubię

wwas napisał(a):Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski i Zbigniew Łapiński – Źródło

originalna wersja w trio spodobała mi się bardziej niż solo kaczmarskiego, ale sam utwór nie odpowiada mojej wrażliwości -- nie będę teraz wyliczał powodów, bo nie o to chodzi -- a słuchałem trzykrotnie na wszelki wypadek; to adekwatna korona tego topu miło się było zanurzyć w nieco inne uniwersum, odkryć coś dla siebie, wrócić po dłużej przerwie do wcale nie tak oczywistej klasyki dzięki!

Post: #157

ku3a napisał(a):a przypomnisz na którym miejscu było najwyżej? bo dziewiątka nie jest na czerwono.

Co prawda odpowiedziałem już na żywo, ale żeby nie sprawiać wrażenia, że nie odpowiadam na pytania, zrobię to jeszcze raz: na 7., w edycji 4.

ku3a napisał(a):ależ skok - z jedenastego na drugie!! Icon_eekIcon_eek z moim topie takie coś by było nie do pomyślenia, wszystko jest przez wiele lat zbyt utrwalone.

To drugi taki przypadek w historii, jako pierwszy dokonał tego obecny zwycięzca w edycji 3. Mam zresztą nadzieję, że jest to też przypadek ostatni i że też czołówka mi się w końcu też trochę utrwali.

kajman napisał(a):Tego utworu w moim topie Grzegorza nie było i w tej chwili nie rozumiem tego faktu. Dorzucam utwór do swojej playlisty.

O, nie spodziewałem się, zwłaszcza że do tej pory zwykle wypowiadałeś się o nim mało entuzjastycznie. Poza tym sporo tam smyczków w różnych konfiguracjach.

kajman napisał(a):Ale co ciekawe była to jedna z nielicznych edycji, w której podobał mi się jakiś utwór bardziej niż moje propozycje.

Tak, pamiętam, jak bardzo Ci się podobał. Pamiętam też, że moja ówczesna propozycja (i moja pierwsza propozycja do NL w ogóle) była Twoim numerem 2.

kajman napisał(a):Chyba przez perkusję i gitarę

Jakoś tak mam, że do perkusji przywiązuję nie za dużą wagę (chyba że jest jednocześnie bardzo jednostajna i wybijająca się, wtedy potrafi popsuć odbiór), za to tego typu solówki gitarowe bardzo lubię (i tu się różnimy).

kajman napisał(a):Były już dwa utwory, które stały się moimi odkryciami tego topu, lecz to jest zdecydowanie największe. Przepiękna rzecz i jeżeli będzie drugie wydanie mojego PTWC to prawie na się do niego załapie.

A to mnie bardzo dziwi, po tym jak wielokrotnie pisałeś, jak bardzo nie zrobiła na Tobie wrażenia ta płyta. Jeżeli jednak zmieniłeś zdanie, bardzo mnie to cieszy.

AKT! napisał(a):ojej, faktycznie totalnie najlepszy ten rice z tych trzech, którzy znaleźli się w pięćdziesiątce

W sumie największy jego przebój, więc nie jesteś osamotniony w tym odczuciu Ale bardzo mnie cieszy, że Ci się spodobał.

AKT! napisał(a):nie spodziewałem się tu rittera

Ciekawostka: to moja trzecia prezentacja tego typu i we wszystkich trzech w Twoim komentarzu pojawiło się takie zdanie

AKT! napisał(a):nie spodziewałbym się aż dwóch demarczyk w dziesiątce

Do momentu finałowego rozstrzygnięcia też nie bardzo się spodziewałem, zwłaszcza że w poprzedniej edycji obie były w drugiej. Ogólnie są utwory, w których to w jaki sposób je odbieram, kiedy właśnie brzmią, nieco odbiega od tego, jak o nich myślę, kiedy ich nie słyszę. W zalążkach dużo większe znaczenie ma ta pierwsza konkurencja, a w niej Demarczyk jest zdecydowanie silniejsza.

AKT! napisał(a):nawet tym floydom przyklasnę!

AKT! przyklaskujący Floydom? To musi być przywidzenie

AKT! napisał(a):miło się było zanurzyć w nieco inne uniwersum, odkryć coś dla siebie, wrócić po dłużej przerwie do wcale nie tak oczywistej klasyki

Bardzo się cieszę, że mogłem Cię zainspirować i że wrażenia wbrew moim obawom miałeś jednak pozytywne. Dzięki!

I dzięki wszystkim za śledzenie i za bardzo liczne i obszerne komentarze, a także za pojawiające się raz po raz wskazówki, na co zwrócić uwagę w kontekście przyszłych edycji. Skorzystam na pewno i bardzo chętnie zaprezentuję kiedyś jeszcze którąś edycję, żeby pokazać, co osiągnęły

Post: #158

wwas napisał(a):Ciekawostka: to moja trzecia prezentacja tego typu i we wszystkich trzech w Twoim komentarzu pojawiło się takie zdanie Icon_wink

haha <3 jestem totalnie przewidywalny i mam potworną sklerozę nie zakodowałem tej informacji poprawnie najwyraźniej, wybacz, ale tym razem naprawdę się postaram i zobaczymy następnym razem, skontroluj mnie w razie czego, proszę

wwas napisał(a):Ogólnie są utwory, w których to w jaki sposób je odbieram, kiedy właśnie brzmią, nieco odbiega od tego, jak o nich myślę, kiedy ich nie słyszę.

mam tak samo! jak wczoraj słuchałem to zupełnie inaczej do nich podszedłem w trakcie odsłuchu, aniżeli wcześniej
zresztą jest taka kategoria utworów, nie wiem, czy można ją jeszcze jakoś scharakteryzować niż przez tę specyficzną cechę i właśnie dlatego w tym roku nie będę układał kolejności na sucho (zwykle najpierw słucham propozycji w całości), a potem jedynie we fragmentach, a to robi różnicę -- zobaczymy, jak wyjdzie

Post: #159

wwas napisał(a):zwłaszcza że do tej pory zwykle wypowiadałeś się o nim mało entuzjastycznie

Nic w tym dziwnego, skoro nie był w moim topie.

wwas napisał(a):Poza tym sporo tam smyczków w różnych konfiguracjach.

Jak już pisałem przy Fismollu są i takie sytuacje, kiedy pomagają. Na przykład we wspomnianej Piosence dla ptaka Rybotyckiej wpisują się świetnie.

wwas napisał(a):wielokrotnie pisałeś, jak bardzo nie zrobiła na Tobie wrażenia ta płyta

Nie wiem czy słuchałem wówczas fragmentów wszystkich utworów. Mogłem posłuchać kilku z nich i mieć dosyć. W całości na pewno słyszałem Piotra i zrobiła zdecydowanie złe wrażenie.