Post: #152

Z góry przepraszam, że taką wagę przywiązuję tu do nich, ale myślę, że w przeszłości żyły one jednak bardziej swoim życiem. Kiedyś ktoś przy mnie powiedział, że lubi winyle, bo ma taki duży format przed oczami. Oczywiście miał na myśli między innymi dzieła zespołów artrockowych, które przecież lubowały się w quasi obrazach na okładkach. Jakby mniej przywiązuje się teraz roli do nich, owszem, nieraz ściągają one wzrok wpatrzonych oczu czekających na koncert fanów, fajnie też prezentują się w tle grającego zespołu, ale rzadko o emocje na sam ich widok. Tu, w tych paru przypadkach, z lubością mogę wpatrywać się w nie, bo natychmiast niosą ze sobą wspomnienia.