Post: #52

Dwie godziny temu wróciłem z koncertu Razorlight. Jeszcze pół roku temu wiele bym dał, żeby znaleźć się na ich koncercie. Świetna płyta "Slipway Fires", tak na prawdę pierwsza ich płyta, która mnie w całości przekonała. Kilka znakomitych fragmentów i dwa wielkie przeboje na mojej liście ("Wire To Wire", "Stinger").
W tej sprawie nic się od tego czasu nie zmieniło. Mimo to wcale nie poszedłem na ich koncert niesiony jakąś szczególną ekscytacją. I chyba dobrze na tym wyszedłem.

Ludzi co prawda nie było tyle, ile przyszłoby zobaczyć ich grających koncert na Open'erze. Stojąc z tyłu można było odnieść wrażenie, że ludzi jest zaledwie garstka (zachowując odpowiednie, festiwalowe proporcje). Idąc na koncert mijałem duże rzesze ludzi przemieszczające się w przeciwną stronę. Może więc trafionym pomysłem była późna pora tego koncertu. Pozostali tylko ci, którzy naprawdę chcieli ich zobaczyć.

Zaczęło się od półgodzinnego opóźnienia. Widać jednak podejście do darmowej imprezy jest nieco inne niż np. do takiego Open'era, gdzie większość koncertów rozpoczyna się zgodnie z planem.
Kiedy wreszcie wyszli, pierwsze co rzuciło się w oczy to... oczy Johnny'ego Borrella, które wyglądały tak, jakby muzyk dosyć ostro zabawił się przed koncertem. Zresztą podobnie było z jego głosem. Wokalista nie był w stanie wyciągnąć niektórych partii wokalnych, a kilkakrotnie zdarzało mu się nawet zafałszować.

Pewien niesmak pozostał, ale mimo wszystko całość wypadła pozytywnie. Zabrakło "Stinger", ale tak poza tym usłyszałem wszystkie moje ulubione kawałki. Zespół był w stanie przelać ten niesamowity nastrój z płyt na scenę. Szczególnie podobała mi się druga połowa koncertu, kiedy to po kolei wybrzmiały: "Wire To Wire", "Blood For Wild Blood", "Hostage Of Love" i "America" (być może coś jeszcze było pomiędzy, ale tego już niestety nie pamiętam).

Na pewno warto było pójść na ten koncert. I to bynajmniej nie z tego powodu, że nie trzeba było za niego płacić.
Zorganizowanie takiego koncertu w samym centrum stolicy było trafionym pomysłem. To niesamowite, że miejsce, które na co dzień wywołuje niesmak, nagle zamienia się w festiwalową scenę - coś zupełnie oderwanego od codzienności. Oby ta magia pozostała tam jak najdłużej.