Przesłuchałem album z ciekawości. To ważna premiera z punktu widzenia pop-kultury.
1. I Still Have Faith In You (4/10) - drewniany singiel, który niespodziewanie dobrze radzi sobie na forum, uderzając chyba w romantyczne tony tutejszych 50-latków i przypominając im dzieciństwo. Piosenka jak z filmu, pełna błahego patosu. Bardzo mnie rozczarował ten utwór, a wokale potwierdziły obawy, że ciężko uciec od "babcinego" nastroju
2. When You Danced With Me (5/10) - oryginalnie zaaranżowany utwór, który kojarzyć się może z tradycyjną muzyką ze Szkocji. Zdaję sobie sprawę, że o ile na płycie Abby, nowej Abby, takie nagranie wypada nietuzinkowo, to dla wielu wyda się....hmmm... kiczowate. Jak muzyka lecąca w tle jakiejś historycznej rekonstrukcji. Mam z nim problem, ale niestety złe emocje dominują chyba, bo faktycznie to dosyć karykaturalna rzecz.
3. Little Things (3/10) - kolejna ballada, zaśpiewana i przyozdobiona w taki sposób, że łatwo poczuć klimat Świąt Bożego Narodzenia. Zresztą warstwa tekstowa też nie pozostawia złudzeń. Dla mnie to niestety kolejny "babciny" prezent dla wnusia i wnusi, nagranie jak z jakiejś płyty z supermarketu, która ma przeciętnej brytyjskiej rodzinie umilać ten czas i wypchać czymś przestrzeń. Zbyt słodkie, zbyt łzawe.
4. Don't Shut Me Down (6/10) - moim zdaniem najbardziej klasyczna Abba z tego, co do tej pory przesłuchałem. Eleganckie disco, gdzie energię słychać nie tylko w muzyce, ale w i wokalnie panie dają w końcu nie poznać, że są już grubo po 70tce. Jednocześnie jest to utwór brzmiący być może brzmiący najbardziej old-schoolowo na całym Voyage. Coś za coś. Dla mnie utwór na plus.
5. Just A Notion (9/10) - to właściwie, z tego co czytałem, podrasowane demo, gdzie nawet wokale zostały w wersji z lat 70. Nie ukrywam, że słucham bez przerwy, bo to jedna z najlepszych piosenek grupy jakie słyszałem. Bardzo przebojowa, harmonijna, żywa, frywolna. Super
No tak.... ale właściwie nie jest to dzisiejsza ABBA. Odkopane wspomnienie.
6. I Can Be That Woman (5/10) - raczej dosyć przeciętna ballada, ale przynajmniej nie posiada denerwujących i ocierających się o parodię lub poczucie "taniości" momentów. Wszystko znów jest wymuskane, a wrażenie, że ta płyta jest skierowana do dzisiejszych 60-latków zostaje spotęgowane - tak jakby Abba nie pamiętała, że ci ludzie też mieli kiedyś 20-30 lat i nie byli zamkniecie w domach opieki od początku swojego życia.
7. Keep An Eye On Dan (7/10) - tam, gdzie Abba przyśpiesza na Voyage, tam robi się przynajmniej intrygująco. Keep An Eye On Dan wita bardzo długim, niemal electropopowym intro. Potem grupa rusza na parkiet w takiej masce i myślę, że udaje im się to dobrze. Bardzo prominentnie zaznaczony główny motyw przewodni, pełen żaru (jak na standardy uniesień tej płyty) refren. Wszystko brzmi świeżo i nowocześnie.
8. Bumblebee (3/10) - coś w rodzaju bajki dla dzieci? Staroświeckie klawisze i znów ta świąteczno-babcina aura. Nie wiem dlaczego, ale pewnie przez te klawisze i marszowy rytm skojarzyło mi się to z Vangelisem i jego Podbojem raju
. Utwór sam w sobie jest zupełnie nijaki, nic w nim nie ma. Wszystko zostało osiągnięcie wrzucaniem tam jakichś ozdobników (to ten marszowy rytm, to jakaś gitarka, jakieś pastorałki pod koniec). Naprawdę złe.
9. No Doubt About It (7/10) - a tutaj utwór z "rodziny" Just A Notion. Czyli Abba po raz ostatni dostaje pankowego kopa
, ale bez ożycia elektroniki. To raczej nawiązanie do ich klasycznego brzmienia, głównie z pierwszej połowy lat 70. Słychać korozję na wokalach, ale ma to wszystko ręce i nogi. Jest zwinne, składne, melodyjne, solidnie wyprodukowane. Przeboik.
10. Ode To Freedom (5/10) - Oda mająca silne momenty w postaci wysmakowanych aranżacji, ale sam utwór jest raczej nijaki, chociaż.... Mam wrażenie, że jestem na jakimś koncercie muzyki klasycznej, gdzie nagle postanowiono jakiś fragment dać do zaśpiewania grupie pop. A może to znów nie pasuje do charakteru grupy? Myślę, że instrumentalna wersja byłaby ładniejsza o wiele.
Ok, tak więc na płycie jest kilka fajnych numerów - szczególne oklaski dla Just A Notion
. W wielu miejscach jest niestety momentami nawet bardzo źle - wszystkie ballady niemal równo skopane. Abbo! Wasi słuchacze jeszcze nie umierają!
Natomiast problemem tej płyty jest to, że łatwo wyczuć, że nie jest to materiał spójny i godny bycia płytą Abby. Wszystko brzmi, niezależnie od intencji, jakby miało być tylko skromną przystawką, zbieraniną jakichś szkiców, przed tymi koncertami z przyszłego roku, gdzie nawet nie będzie prawdziwego zespołu. Hmmmm.
Nie mogę tej płyty ocenić pozytywnie. Jest w dużej mierze nieudana, ale są tam utwory, do których wrócę. I szkoda, że fenomenalne Just A Notion najbardziej boleśnie przypomniało o upływie czasu i fakcie, że ten zespół MIAŁ swoje miejsce w historii muzyki. Bo jeżeli ma go teraz, to głównie za sprawą wrzawy medialnej. Ale posłuchajcie i podzielcie się opiniami. Jestem ciekawy
