Post: #17

Tak patrzę na dotychczasowe wyniki 2013, to był naprawdę dobry rok.

20. The Black Keys - El Camino [2011]

Znów podobna sytuacja jak w poprzednich kilku przypadkach. Nie znałem The Black Keys przed tym albumem, a "El Camino" otworzyło mi drzwi do ich twórczości. Praktyki z geodezji w 2012 roku to głównie "Varsovie" Brodki i właśnie ta płyta.

19. Born Blonde - What the Desert Taught You [2012]

Przesłuchałem tę płytę kilka razy w ubiegłym tygodniu, żeby sprawdzić, czy naprawdę było się czym zachwycać tę parę lat temu i... stwierdzam, że tak. Debiutancki album chłopaków z Born Blonde to był kawał dobrego brytyjskiego gitarowego psychodelicznego grania z kilkoma perełkami. Ten album to też wspomnienia związane z Mycharts. Mam wrażenie, że było to jedno z niewielu miejsc w internecie, które wiedziało o tej płycie. Co ciekawe, chłopaki kontynuują teraz swoje kariery w grupach HAELOS i Jungle.

18. Kings of Leon - Mechanical Bull [2013]

Lubię tę płytę mimo krytyki, która pojawiła się w mediach w stosunku do niej. Ta płyta ma wszystko, za co lubię Kings of Leon - trochę gitar, dobre i wpadające w ucho refreny oraz energię.

17. Benjamin Francis Leftwich - After the Rain [2016]

Zastanawiam się, czy ta płyta nie powinna być nieco wyżej, bo Benjamin stworzył akustyczną perełkę - płytę, z której wylewają się emocje. Czuć na tej płycie stratę, ale i nadzieję. Długie wieczory z nią spędziłem, ale i podczas letnich spacerów pasowała idealnie.

16. Ben Howard - Every Kingdom [2011]

Najbardziej komercyjna płyta Bena, najbardziej rozpoznawalna i wypakowania piosenkami, które po czasie zyskały miano przebojów. Koncert Bena był jednym z moich marzeń i zagrał na nim jedną piosenkę z tego krążka. A mimo to, nie byłem rozczarowany (ale o tym później).

15. Coldplay - Everyday Life [2019]

To chyba najlepsza płyta Coldplay od czasów "Viva la Vida...". Być może brakuje w niej spójności i ze dwa muzyczne szkice podmieniłbym na coś bardziej wyrazistego, ale wtedy pewnie znalazłaby się na podium tego podsumowania. "Everyday Life" było dla mnie pozytywnym zaskoczeniem, bo spodziewałem się totalnej komercji. Dostałem za to ambitne, choć nie do końca uporządkowane dzieło, z którego jako fan Coldplay, jestem zadowolony.

14. Sam Fender - Hypersonic Missiles [2019]

To chyba najlepszy debiut ostatnich lat - jest typowo brytyjskie gitarowe granie, są przeboje, saksofon i nutka Bruce'a Springsteena. Ma ten chopak talent. Czekam na więcej.

13. Nothing But Thieves - Broken Machine [2017]

Nie zapomnę, gdy na koncercie NBT jedna z dziewczynek mierzących na oko 150cm zapytała mnie "robimy pogo?". A ta płyta zasłużyła na więcej niż pogo "Broken Machine" utwierdziło mnie w przekonaniu, że Nothing But Thieves są zespołem mądrym, nie bojącym się eksperymentować i że warto mieć na nich oko. "Amsterdam" na żywo to istna petarda.

12. Lianne La Havas - Is Your Love Big Enough? [2012]

Debiutancki krążek Lianne... eh Lianne. Nie ma tutaj Katie, ale jest ona. Zachwycałem się nią i będę zachwycał dalej. Ta płyta to wspomnienie studiów, odkrywania nowej muzyki, wieczorów przy zgaszonym świetle. "Lost & Found" zachwyca do dziś.

11. The Vaccines - What Did You Expect from the Vaccines? [2011]

A to jeden z tych gitarowych albumów, o których mówi się teraz "ear-worm". Wszedł do głowy bardzo szybko, bo melodie na nim były bardzo przystępne i przebojowe. Został na dłużej.