Kiedy rok temu snułem plany na ten następny to… No tak, ale to już wiemy. Tak czy inaczej rok przeleciał, było dużo nowej muzyki, aczkolwiek czuło się, że niektórzy artyści celowo trochę opóźniają wydanie swoich albumów. Prawdopodobnie większość tej zachomikowanej muzyki poznamy w tym roku, a więc już teraz zacieram ręce. Na ten moment trzeba jednak pochwalić tych artystów, którzy nie wystraszyli się pandemii i chociaż w ten sposób pomogli nam przetrwać ten szalony czas. U mnie zawsze najlepsi The Strokes mogę powiedzieć z uśmiechem, ale tym razem przebojowość singli z „The New Abnormal” naprawdę wybijała się ponad innych artystów.

W Polsce rządził zaś niepodzielnie Kazik. Jego piosenka wywróciła nam radiowy krajobraz. Ci co jeszcze się łudzili w końcu się dowiedzieli jakimi szujami są obecnie rządzący. Dowidzieliśmy się też jaki typ człowieka zrobi w tym świecie karierę. Kto to widział, aby z sprawy jednej piosenki zrobić takie zamieszanie. Mi najbardziej odpowiada opis tej sytuacji przedstawiony przez Wojciecha Mana. Dziękujemy za wspomnienia. Może tak musiało się stać, no naprawdę cholernie szkoda, to radio było naprawdę wyjątkowe. Nie potrafię słuchać na razie niczego innego.

Album „Zaraza” pozostanie niewątpliwie mocną pamiątką po tej całej kwarantannie.

Świetną płytę nagrała też Julia Marcell. I to w dwóch wersjach językowych, co zaznaczyłem na swojej liście.

Warto też wspomnieć o doskonałych singlach Bring Me The Horizon, które jeden po drugim docierały do pierwszego miejsca mojej listy. Nie zapominam oczywiście o The Killers, Pearl Jam, Grimes, debiucie Hayley Williams i System of A Down!

Przyszły rok musi być lepszy, ale czy będą jakieś koncerty. No już wiadomo, że System nie przyjedzie, a co z Pearl Jam, Billy Talent, RATM? Czy odbędą się jakieś festiwale? Ile można tak żyć i kto na to pozwolił? Ja się na to nie godziłem. Niby coś tam rozumiem, ale po roku powtarzam wszystkim, że władza musi się teraz z obywatelem liczyć, bo przecież wszystko to zostało zrobione bez naszej zgody. Teraz wypadałoby o tą zgodę poprosić. I w końcu przeprosić. Bo pokory w tych ludziach to ja nie widzę.