Post: #81

neo01 napisał(a):teraz pewnie mógłbym na nich nawet zarobić

żartujesz?

możesz dać jakiś przykład co i za ile jest pożądane?

ku3a napisał(a):jak czasem jestem w jakimś mieszkaniu gdzie nie ma książek, płyt, to czuję się jak w jakimś hotelu

ładnie napisane

Post: #82

thestranglers napisał(a):żartujesz?
możesz dać jakiś przykład co i za ile jest pożądane?

Dlaczego? Nie słyszałeś o powrocie mody na kasety?
Raczej nie są to żadne kokosy (chyba że masz jakiś unikat, to może).
Wpisałem z ciekawości Metę na allegro i wyszło mi tak: https://www.youtube.com/watch?v=fmOmlOGfx7c

Post: #83

słyszałem, tyle że nie widziałem nigdy kaset na allegro, no ale nie zaglądam swoją drogą tam często, a wyskoczył mi Kajko tak w ogóle

Post: #84

Rzadkie kasety mogą mieć wartość kolekcjonerską, tak jak rzadkie gry na stare konsole. Przy czym pierwsze PlayStation to już stara konsola.

Post: #85

10. Kazik & Kwartet ProForma – Tata Kazika kontra Hedora (2017)
Cóż, wygląda na to, że chyba tylko ja doceniłem to wydawnictwo. A jest ono w mojej opinii najbardziej udanym z Kazikowych od czasu "OKSK", czyli wychodzi na to, że od blisko 20 lat! Świetne teksty to wiadoma rzecz, ale muzycznie odwalili panowie kawał naprawdę dobrej roboty. No i sam Kazik wokalnie brzmi najlepiej od lat (podczas gdy na ostatnich płytach Kultu nierzadko ciężko go słuchać). Ta muzyka niesie, wzrusza, daje do myślenia - jest różnorodnie, a jednak bardzo spójnie.

9. Coma – Coma (2011)
A tu ostatnia naprawdę dobra płyta jednego z moich ulubieńców. Zmienili nieco styl, co wyszło im na dobre. Jest mocno, gitarowo i melodyjnie. I są tu przede wszystkim kawałki, które zostaną już ze mną na zawsze...

8. Joe Bonamassa - Blues of Desperation (2016)
A tu niespodzianka, że aż tak wysoko... Jakoś tak wyszło, że - w moim odczuciu - Joe zgromadził na tym albumie najwięcej naprawdę wyśmienitych blues-rockowych rzeczy, po prostu. Co kawałek, to petarda (no może prawie). Dla mnie to najlepszy blues-rockowy album wydany jak do tej pory w tym wieku. Ale życzę oczywiście autorowi, żeby pobił ten wynik

Post: #86

O! Jak wysoko ta Coma!
Proformę przyznam nie słuchałem w całości, ale co słyszałem to mi się podobało.
Bonamassa nagrywa tak dużo, że ja nie jestem zarejestrować co jest co, w związku z tym nie potrafię się odnieść.

Post: #87

Hedora mi też się bardzo podoba, bo inaczej na zaplecze pięćdziesiątki by się nie załapała, no ale jak widać wyraźnie mnie niż Tobie. więc teraz już wiem czemu się tak zdziwiłeś, że u mnie tylko na 66.
Coma faktycznie bardzo wysoko. ale to dobra płyta, więc się cieszę .

Post: #88

24, 21, 18 czyli środkowe płyty najlepsze z trójek

Lao, Kortez i SnL na duży plus! chociaż z Kortezem spóźniłem się kilka lat... no niestety nie od razu mnie do siebie przekonał.

(03.02.2021 12:09 PM)neo01 napisał(a):  Ostatnia trójka przed pierwszą dziesiątką:

[b][color=#0000CD] Nie jestem jakimś specjalnym fanem Republiki i Obywatela

może dlatego? ja nie mogłem się jakoś mocniej przekonać do tych wersji...

(03.02.2021 09:32 PM)ku3a napisał(a):  a poza tym ja raczej się nie pozbywam hobbystycznych rzeczy, które są już za mną - przeczytanych książek czy komiksów, obejrzanych filmów, płyt, które już niekoniecznie mi się podobają.
tak już mam .

a można mieć inaczej? w każdym razie też tak mam/y

czekam na top 7

Post: #89

Dzięki za wszystkie komentarze, fajnie, że trochę tych płyt wspólnych będziemy mieli
Cd. wkrótce

Post: #90

7. Waglewski Fisz Emade – Matka, syn, Bóg (2013)
To dopiero pewnie będzie zaskoczenie - i przyznam, że dla mnie trochę też. Ale jakoś wyjątkowo ujęło mnie to odwołujące się do bluesowych i rockendrollowych tradycji wydawnictwo. Wszystko tu gra jak należy: instrumentarium, wykonanie, wokale, teksty - po prostu świetnie mi się tego słucha.

6. Opeth – Sorceress (2016)
A o tej płycie gdzieniegdzie już wspominałem, więc niektórzy się pewnie spodziewali... Moje odkrycie tak naprawdę 2019 roku, kiedy po rewelacyjnym koncercie sięgnąłem do dyskografii szwedzkiej grupy i okazało się, że ta płyta to prawdziwa perełka. Zestawienie progresywnego rocka, folku i doom-metalu tworzy zaskakująco dobrą mieszankę. Mroczne, ciężkie momenty przeplatają się z delikatnymi, zwiewnymi dźwiękami i progresywną jazdą. No i wokal Akerfeldta jest naprawdę świetny.

5. Voo Voo – Nowa płyta (2012)
Jeszcze jedno (czy ostatnie? ) dzieło Waglewskiego i spółki. Płyta nagrana w trudnym momencie, po śmierci Stopy, okazała się wybuchem talentu dobrze znanej trójki muzyków oraz nowego perkusisty - Michała Bryndala. Jest tu - o dziwo - dużo muzycznych i tekstowych "wariacji", ale też sporo liryki i zadumy - jak dla mnie: mieszanka idealna.

Post: #91

ku3a napisał(a):zgadza się. ale to wszystko czym się otaczam w mieszkaniu niejako tworzy mnie.
jak czasem jestem w jakimś mieszkaniu gdzie nie ma książek, płyt, to czuję się jak w jakimś hotelu.

w punkt, podpisuję się pod tym obiema łapkami!

Post: #92

OK, nie ma co się czaić, kończymy odliczanie:

4. Crippled Black Phoenix – I, Vigilante (2010)
Okazało się, że jest jeszcze jeden album brytyjskiej formacji, który cenię bardziej. Może dlatego, że jest na nim jedynie pięć utworów (poprzednie były bardzo długie i zdarzały się wyraźnie słabsze kompozycje), za to na pewno są to dla mnie rzeczy wybitne (może "On a Lifetime" tylko bardzo dobre).

3. Riverside – Wasteland (2018)
Nie chce być inaczej - to zdecydowanie moja ulubiona płyta zespołu. Koncept-album, którego od początku do końca słucha mi się świetnie. Uwielbiam ten album za niepowtarzalny klimat, piękne dźwięki gitar, pianina, urzekający wokal - i tylko żałuję, że nie było mi (jeszcze?) dane posmakować go zagranego na żywo.

2. Tool – Fear Inoculum (2019)
Tu już zapewne oczywista oczywistość. Nie ma co się rozwodzić specjalnie, bo wszystko o tym wydawnictwie zostało już chyba napisane. To generalnie najlepsze, co zespół mógł wydać i warto było czekać na ten album tyle lat (choć mam nadzieję, że na kolejny już sporo mniej ).

1. Voo Voo – Dobry wieczór (2014)
I wreszcie zwycięzca. Choć było tu już sporo rzeczy od Wagla, to z pewnością nigdzie jego macierzysty zespół nie wspiął się na takie wyżyny. Dodam tylko, że płyta bez gości byłaby już świetna, a jeszcze ten powiew orientalizmu czyni ją absolutnie wyjątkową. I tylko można żałować, że nie ma większych szans na zaistnienie wśród słuchaczy spoza naszego kraju, choć pewnie tylko tutaj może być do końca zrozumiana.

Dziękuję bardzo za uwagę i komentarze

Post: #93

No tak, Voo Voo, bez zaskończeń.
4 nie dla mnie, 3 to już kompletna lipa, 2 wspólne.

Post: #94

trafiłem jedną na podium

Post: #95

Tak, pamiętam, a kajman pozostałe dwie (zresztą spodziewam się także u niego na podium tej dwójki).

Post: #96

U mnie nie będzie tylu Wagli, ale generalnie Twój top/typ jest jednym z bliższych mojemu gustowi.
O NMA, nawet nie wiedziałem, że to moja zasługa - u mnie jest inny album.
Pewien wykonawca moim zdaniem jednak bardzo nisko, ale może ja się nie znam.
Za to inny pewien wykonawca ma tutaj 2 płyty obok siebie, co mnie bardzo ucieszyło.

Dziękuję za prezentację wyników. Miło się to czytało.

Post: #97

adameria napisał(a):Pewien wykonawca moim zdaniem jednak bardzo nisko, ale może ja się nie znam.

Jeśli chodzi o miejsce 39. to nie dziwi mnie, że może budzić to zdziwienie Ale cóż, nie do końca ta płyta mi podeszła, nie ma chemii między nami, mimo że kilka momentów z niej jest super.

adameria napisał(a):Za to inny pewien wykonawca ma tutaj 2 płyty obok siebie, co mnie bardzo ucieszyło.

Jakoś tak wyszło... Nawet myślałem, że będzie jeszcze debiut, ale niestety znacznie stracił z czasem na sile rażenia. Natomiast najnowszy album mógłby się bić nawet o pierwszą dychę tu...

Post: #98

wiedziałem, że Tool będzie wysoko, ale nie że aż tak wysoko . z tego miejsca najbardziej się cieszę w tej ścisłej czołówce.
dzięki za prezentację .

Post: #99

No cóż, właściwie to od początku wiedziałem, że to będzie jedna z najważniejszych dla mnie płyt ostatnich lat... Od początku zaznajamiania się z nią

Post: #100

Rocznikami u mnie wygląda to tak:
2010 – 6
2011 – 3
2012 – 6
2013 – 5
2014 – 6
2015 – 3
2016 – 4
2017 – 4
2018 – 7
2019 – 6

Płyty polskie/zagraniczne: 28:22

Wyniki konkursiku:
thestranglers: 1+1+1+1/2 = 3 1/2 pkt.
kajman: 2+1/2+1/2 = 3 pkt.
Miszon: 1+1/2 = 1 1/2 pkt.
EVENo: bez punktów

Proszę zwycięzcę na priv o zaproponowanie mi topu. Z tym że proszę albo o zespół z małą dyskografią albo o płytę (a najlepiej obydwie opcje).