Post: #26

Teraz trzy miejsca przed Wielką Siódemką (przy czym dwa z nich już zajęły swoje miejsca, a z pięcioma ostatnimi będę się jeszcze zmagał). Przy okazji zaraz wyjdzie, co trafił Aro (nie zdradzę jeszcze czy tylko to) poza swoją pierwszą dwójką.
10. Hang On To Your Life (OV)
I jeszcze raz Początek w klimatach podobnych do Ship of soul. Wszystko się opiera na bębenkach, które napędzają cały utwór. Reszta instrumentów jest w cieniu, ale poczynają sobie tam nader dzielnie. Całość utrzymana jest w pogodnym nastroju, kiedy w czwartej minucie zaczyna się zdrowa zadyma, gdzie wszystkie instrumenty walczą o dominację. Ale ta walka jest całkowicie uporządkowana. W drugiej części wokal pojawia się dopiero w końcówce, ale na kilka sekund on przejmuje prowadzenie.
9. Little Red Rooster (ASC)
Znowu blues, znowu cover i znowu utwór Willie Dixona. Ale za to jaki. Znany tylko w wersji koncertowej. I znowu Doorsi pokazują, że w bluesie czują się znakomicie. Wszystko tutaj brzmi perfekcyjnie, a Morrison jeszcze lepiej. Śpiewa, pokrzykuje, wtóruje mu gitara, klawiszae podkładają tło, a sekcja nabija rytm i nic więcej już nie trzeba.
...a mimo to...
8. Who Do You Love? (AL)
Najwyżej przeze mnie ocenionym nagraniem koncertowym zostało jednak WDYL (ale przyznam, że do ostatniej chwili się wahałem). Zupełnie inne w stylu niż poprzednie. Szybsze tempo, dużo mocniej zaakcentowana perkusja, zdecydowanie inaczej zaśpiewane. Gitara, która tam dialoguje z wokalem i często wysuwa się na dalszy plan, tutaj ma rolę znacznie bardziej podrzędną. Zresztą i wokal, jak zwykle świetny nie gra tutaj głównej roli. Wydaje, że ten utwór został wykonany, żeby pokazać klasę Densmore'a i zadanie to spełnia znakomicie, nie tracąc wewnętrznej spoistości.