Kupiłem sobie w przedsprzedaży najnowszy album Luxtorpedy „Anno Domini MMXX” i właśnie dzisiaj dostałem świeżutkie CD.
Odpaliłem więc płytkę w moim odtwarzaczu i na początku usłyszałem „Progres nie problem” i faktycznie nie ma problemu w tym utworze. Drugi kawałek traktuje nas „Instrumentalnie" i bardzo dobrze. „Bonędza City” rusza w świat, to taki swojski ale country and westernowy kawałek z gościnnym udziałem… A niech to jeszcze przez chwilę będzie niespodzianką. „Ekoplan” jest następnym utworem i tu już chyba nic mnie nie zaskoczyło. W piątej piosence na płycie wreszcie pobrzmiewają echa starych nagrań Luxtorpedy i to na pewno nie jest zarzut, bo przecież taki był ich zamierzony „Cel”…
No i znowu, a raczej dopiero pierwszy raz mamy „Hołd” dla poznańskiego czerwca ‘56 roku. Nr siedem jest komentarzem do dzisiejszej sytuacji na świecie, powiedzmy zatem że pozycja „Na czworakach” jest najbezpieczniejsza, żeby przeżyć. Wciąż jesteśmy w świecie zdominowanym przez pandemię, a może zupełnie gdzie indziej? Koniecznie więc trzeba posłuchać „Kod genetyczny DDA” żeby się o tym przekonać. „Matarapatytaparatam” i wszystko jasne. „Opty Pesy” to takie luźne improwizacje w stylu… no dobra, sam jeszcze nie wiem jakie skojarzenie we mnie wywołuje ten kawałek? „List” jest z pewnością nawiązaniem (chociaż to tylko być może takie moje pierwsze skojarzenie) do kapitalnej piosenki „44 dni”.
Na zakończenie poleciał „Sęk”, kawałek godnie zamykający świetny krążek, za który warto było zapłacić najpierw, przed całym światem…
Moja ocena po pierwszym przesłuchaniu ^ 8,5/10
Gdybym to ja wybierał single zespołowi, to na pierwszy ogień posłałbym w bój - "Hołd".