Post: #15

A teraz sam Sopot.

Czemu przegapiłem? Mało mnie to pociąga, przyznam. Z roku na rok poziom się obniża. Zabawne, bo przecież festiwal został przejęty przez komercyjną stację, która mogłaby tam władować ładne pieniądze zamiast kręcić dwunastą serię ''Nigdy w życiu!'', ale jak widać Polska to nie Zachód. A i kryzysem też nie można wszystkie usprawiedliwiać.

Pamiętam jeszcze bardzo udane początku. Simply Red, Haskell, Tyler. Taki kojący koktajl artystyczny tamtej publiczności się podobał. Z wiekiem Sopot zaczął stawiać na klasyków, ale nie wybrednych gwiazdorów, a raczej na sympatyczne i ciepłe postacie świata muzyki. Niezła oglądalność (pewnie mniejsza niż w TVP, ale nie każdy ma TVN) i perspektywa rozwoju na dalsze lata. Kto by pomyślał, że highest-point nadejdzie tak szybko. Rok 2006 - Elton John i Katie Melua. Słono opłacony strzał w samą 10-tkę. Pod koniec roku okazało się, że traktowany przez wielu z przymrużeniem oka rodzinny festiwal, okazał się być świadkiem być może najważniejszego koncertu roku w naszym kraju. Ja byłem zachwycony! I co się wtedy dalej stało? Ciężko było oczekiwać artysty, który by przebił sir. Eltona Johna, ale nikt nie spodziewałby się, że to wszystko tak się posypie. Na kolejną edycję przyjechała Norah Jones. Nie zachwyciła i zagrała dosyć toporne widowisko. Ok, nie jestem jej fanem, ale czasami nie trzeba kogoś kochać, by uczciwie ocenić jego słabą formę. Czar prysł, a jego nikłą łunę próbowali podtrzymać ściągnięci z emerytury Village People i Gloria Gaynor. Życzyłem sobie wtedy jakiejś innowacyjności w następnej edychi, wprowadzenia czegoś absolutnie świeżego, co pozwoliłoby wypełnić lukę między prastarym disco, a sennymi balladami. I wtedy padł najboleśniejszy cios. Hiobowa wieść. TVN wyczuł łatwy kąsek we wskrzeszeniu ery lat 80. Moda oczywiście na takie granie wróciło, ale należy z takiego zwrotu akcji korzystać raczej z umiarem. Tu zaczyna się też trochę inny poziom, bo wchodzę na teren swoich własnych, osobistych przekonań. Nie mówię głosem ludu, który przecież szalał w 2008 przy dźwiękach ''You're My Heart , You're My Soul'' i ''Never Ending Story''.

Postawiono na ilość, a nie jakość. Wspomnienia i sentymenty odżyły zapewniając wysoką oglądalność (chociaż połowa odbiorców włączyła się w momencie, gdy Sabrinie opadł stanik), ale ja poczułem się oszukany. Oczekiwałem imprezy bez tak drastycznego oglądania się za siebie, bez marnych imitacji gwiazd pop i na poziomie dostosowanym do potrzeb bardziej wymagającego słuchacza. Czegoś światowego, ale nie tak niedostępnego masom jak letnie festiwale pokroju Openera. W końcu zapowiadano, że Sopot Festival ma się za rządów TVN zmienić w imprezę najwyższych lotów. Mam jednak smutne przeczucie, że jednym wcale nie zależy tak naprawdę na tym, by poziom był wyśrubowany, a drugim taki teatrzyk wystarczy do szczęścia. Sami to zaakceptowali.
To różnica gustów, różnica charakterów - a ja może po prostu wierzyłem przez moment, że ten festiwal ma być pod takich ludzi jak ja. Co więcej, może być imprezą uniwersalną, która każdego dnia będzie potrafiła przyciągnąć do siebie różne osoby.

Abstrahując od powyższego tekstu, należy zwrócić uwagę na tegoroczną edycję. Grupa niezadowolonych wydaje się być większa. Na początku znów marnie obsadzony konkurs o kilka bezwartościowych statuetek, a drugiego dnia rozpaczliwe załatanie dziury piosenkami Czesława Niemena. Tylko, że za rok może paść na zespół Breakout, Czerwone Gitary, Republikę....Gdzie gwiazdy do cholery? Przynajmniej ktoś na miarę Gabrieli Cilmi, która występuje przez 5 minut pierwszego dnia, zamiast dać pełnoprawny koncert finałowy. Gdzie wyczekiwana przez wielu możliwość obejrzenia w telewizji koncertów, które by przyciągały samym faktem swojego istnienia? TVN chyba na koniec swojego kontaktu z władzami miasta postanowił zrobić nam mały psikus.

Wczoraj rano w programie TVN24 był wywiad z Piotrem Metzem. Miał chyba ochotę jak najszybciej uciec z wizji, przestać odpowiadać na wydawałoby się banalne, ale jednocześnie prawdziwie skomplikowane dla niego pytania.....i włożyć jakiś lepszy podkoszulek (tamten był idealny pod standardy imprezy) . Spytany o brak gwiazd odpowiedział, żeby się nie martwić, bo BYĆ MOŻE prawdziwa gwiazda rodzi się tu i teraz na deskach Opery Leśnej. W końcu tu karierę zaczynała...Doda i zespół Feel. Odnieśli sukces, bla bla bla..... - Szkoda, że nie widzieliście jego miny, gdy mówił te słowa. Sam chyba w niej nie wierzył.

Nie wiem kto i co za tym stoi (akurat Metz mógłby sprowadzić kogo trzeba, czyżby więc siła wyższa uniemożliwiała pewne posunięcia?). W sumie mało mnie to interesuje, bo Sopootu nie oglądam już drugi rok z rzędu. Zastanawiam się tylko, po co znów była ta cała fikcja, która towarzyszyła jego wątpliwej reinkarnacji kilka lat temu. Ostatnie miesiące to bez wątpienia mało ciekawe czasy dla Sopotu. Dzisiaj zapoznałem się z podobnie krytycznym jak mój, tekstem w Rzeczpospolitej. Stamtąd mam informacje, że nawet nie wiadomo czy kolejna edycja się odbędzie. Wszystkiemu winna jest oczywiście szeroko pojęta polityka biznesowa.