Post: #117

15 - Until The End Of The World (Achtung Baby)
Najpierw bawią się sprzętem, stąd te odgłosy z pogranicza zoo i science-fiction w pierwszych sekundach, potem rytm trochę jak z ''Mysterious Ways'' i wspaniała ''unosząca się'' gitara wygrywająca główny motyw w tej piosence. U2 chyba nigdy tak kolorowo nie śpiewali o tematyce religijnej, o Jezusie, ostatniej wieczerzy etc. Ma to swój styl i charakter, a na koncertach podobno wymiata.

14 - Sometimes You Can't Make It On Your Own (How To Dismantle An Atomic Bomb?)
Najlepszy z ''Bomby'' i w dodatku wydany na singlu. U2 znów korzysta z pomysłu na piosenkę-hymn, tworząc bardzo rozbudowany, monumentalny pomnik ich przed ostatniej studyjnej płyty. Opiera się znów na mocnym basie, swobodnie prowadzonej linii gitary i swoich najbardziej charakterystycznych elementach, tym razem wyjątkowo soczyście brzmiących z prawdziwym duchem dawnego U2. Trochę na pokaz, ale bardziej ''na serio''. Karolina już napisał jak ważny w tym utworze jest tekst. Ja dodać mogę tylko, że nie było mowy o tym by nie wsłuchać się w ten kawałek skoro: ''Listen to me now, i need to let you know''.

13 - With Or Without You (The Joshua Tree)
Sam jestem zaskoczony, że to tak wysoko zaszło Nie ma sensu jakoś dogłębniej się rozdrabniać nad tym nagraniem. Kochane, mimo bardzo wyraźnych popowych akcentów ze strony nieźle ''wyciąganych'' klawiszy. Oparte na tym motorycznym i banalnym rytmie, ''With Or Without You'' co chwila pojawia się w rankingach najważniejszych utworów w historii. I kto zgadnie dlaczego? Czy wystarczyło napisać idealny utwór o miłości z przybijającym wyznaniem w tekście i wielkim płaczem w moście? Chyba tak. Na mnie podziałało.

12 - Please (Pop)
Nagranie bez większej przynależności do konkretnych szufladek, chyba dlatego tak uwielbiane. Elektroniczne z trochę pokraczną sekcją rytmiczną z wybitym poza ''klucz'' wokalem. Leci, płynie, mija i zachwyca z każdą sekundą. W refrenie spotyka się w dobijająca swoją rozpaczliwą i beznamiętną grą gitarą. I znów powtarza się ten sam motyw. Smyki jakby niedostrojone, tak jak głos Bono, który nie potrafi nawet dobrze falsetem pojechać tytułowe ''Proszę''. Poczucie ogarniającej człowieka beznadziejności i gorzki wydźwięk tego nagrania paradoksalnie powodują, że jest tak cenione i uwielbiane. Ja musiałem trochę tego posłuchać by ''Please'' wylądowało tak wysoko. Pierwotnie startowało z miejsce 30.

11 - Even Better Than The Real Thing (Achtung Baby)
Ten numer był nawet w top 3 tego topu! Ostatecznie na 11. miejscu. Singlowy, krótki, sycący. Buja we wszystkie strony, a Bono uwodzi swoim szarmanckim wokalem, gitara co chwila wygrywa ten krótki - znów niezwykle egzotyczny i ulotny - dźwięk, by wydobyć z siebie to co trzeba dopiero w solówce, która sama w sobie jest 50% siły tego nagrania. Co za technika! i kowbojski sound made in USA. A po za tym wiem, że mało kto lubi to nagranie.

OSTATNIA 10-TKA W LAGWAFIMIE ZA NIECO PONAD GODZINĘ!

Płyty:

Achtung Baby - 150 pkt.
Pop - 170 pkt.
The Joshua Tree - 124 pkt.
The Unforgettable Fire - 96 pkt.
Zooropa - 95 pkt.

Rattle And Hum - 49 pkt.
War - 29 pkt.
How To Dismantle An Atomic Bomb - 63 pkt.
All That You Can't Leave Behind - 21 pkt.
Boy - 19 pkt.
No Line On The Horizon - 11 pkt.
October - 0 pkt.


''U2 came out ''