Post: #11

#20
In This Moment - Black Wedding (ft. Rob Halford)


Przyznam się szczerze, że po tym zespole nie spodziewałem się tak przebojowego i wpadającego w ucho nagrania, a tu proszę, zaskoczyli mnie. Co prawda zainteresowałem się nim ponad pół roku po premierze, ale patrząc na pasmo sukcesów, jakie na moich notowaniach zaliczył, myślę że było warto. Sam utwór jest wariacją na temat przeboju Billy'ego Idola o białym weselu w trochę... mroczniejszej wersji. Dodatkowym atutem jest gościnny występ Roba Halforda, wokalisty Judas Priest, za którym nigdy specjalnie nie przepadałem, ale jego partie, w połączeniu z wokalem Marii, idealnie się zgrywają i tworzą spójną, kompozycyjną całość. Te wszystkie czynniki złożyły się na wielki przebój, który otwiera tegoroczną drugą dziesiątkę zestawienia.



#19
Reni Jusis - Aureola


Bez dwóch zdań jeden z najlepszych i najbardziej przebojowych utworów w języku polskim w tym roku. Reni Jusis po raz kolejny udowadnia, że pomimo lat dalej jest jedyną królową elektreniki na polskim rynku muzycznym, a "Aureola" może stanąć na jednym poziomie z takimi wielkimi przebojami Reni jak "Kiedyś Cię Znajdę" czy "Mikstura". Żałuję, że nagranie nie dostało tak wielkiego wsparcia ze strony stacji radiowych na jakie zasługiwało, bo z pewnością obie strony mogłyby na tym skorzystać. A tymczasem idę włożyć tęczową aureolę i lecę na parkiet.



#18
Within Temptation - Trophy Hunter


W mojej opinii jeden z najmocniejszych momentów najnowszego albumu najnowszego albumu Within Temptation i prawdopodobnie najcięższy pod względem brzmienia. Umieszczenie go na samym końcu tracklisty i powierzenie roli zamknięcia całości jest genialnym rozwiązaniem - zarówno jego intro jak i outro brzmią po prostu epicko - nie ma chyba innego słowa, które mogłoby to opisać. Samo nagranie ma w sobie coś niesamowitego, jakąś magię, która sprawia, że można go słuchać w kółko i w kółko, a ono i tak za każdym razem zaskakuje czymś nowym. Bardzo bym chciał usłyszeć ten utwór kiedyś jako soundtrack w jakimś filmie science-fiction, w którego klimat wpisałby się idealnie - głównie ze względu na futurystyczny charakter całego albumu.



#17
Indila - Parle à Ta Tête


Jeden z powrotów na który wyczekiwałem najbardziej niecierpliwie. I oto nagle, w pewien sierpniowy poranek, zaskakuje mnie informacja o tym, że Indila, moja ulubiona francuskojęzyczna wokalistka, wydała nowy singiel. Trochę niepokoiłem się o jakość nowego materiału, ale już po pierwszym odsłuchu mogłem odetchnąć spokojnie, mistrzowski poziom został utrzymany. Nie było to do końca to, czego się spodziewałem i bardzo się z tego cieszę i niecierpliwie wyczekuję drugiego albumu Francuzki o prawdziwie światowym pochodzeniu. Coś czuję, że może to być jeden z najlepszych krążków przyszłego roku.



#16
Daria Zawiałow - Szarówka


Moim skromnym zdaniem absolutny majstersztyk, najlepsze nagranie w karierze Darii i utwór, którym mnie do siebie przyciągnęła tak bardzo, że dzisiaj spokojnie mogę nazwać się jej fanem. Fenomenalnie napisana, wyśpiewana i zagrana kompozycja o niezwykle nostalgicznym i melancholijnym klimacie, która idealnie wpisuje się w stylistykę jesiennej ulewy lub zimowej pluchy. Innym olbrzymim plusem jest teledysk, poruszający niezwykle poważny problem porzucania "niepotrzebnych" psów. Bardzo się również cieszę z tego, że sama Daria bardzo zaangażowała się w kampanię mającą na celu zapobieganie takim przejawom okrucieństwa oraz zachęcającą do adopcji bezpańskich psów ze schroniska. We współczesnym społeczeństwie takich właśnie artystów nam potrzeba.



#15
The Struts - Dancing In the Street


Sam utwór obchodził w tym roku 55 urodziny, a jego oryginalne wykonanie należy do grupy Martha and the Vandellas. Przez ponad 5 kolejnych dekad utwór przeszedł przez ręce The Mamas and the Papas, Grateful Dead, Van Halen, Davida Bowiego i Micka Jaggera, Nikki Webster po to aby w tym roku zostać wykonanym po raz kolejny przez jeden z moich ulubionych obecnie rockowych zespołów czyli bezbłędnych The Struts. Jestem pod wrażenia jak energetyczny, porywający i niesamowicie żywiołowy jest ten cover, podczas którego nogi aż same rwą się do tańca - czy to na ulicy czy nawet w domu. Dodatkowym atutem jest sam wokalista zespołu, Luke Spiller, który nie dość że wygląda jak nieślubne dziecko Joan Jett i Frieddego Mercury'ego to swoim wokalem i charyzmą może spokojnie do nich równać.



#14
Stand Atlantic - Skinny Dipping (ft. Alex Lahey)


Tytułowy singiel z debiutanckiego albumu australijskiego zespołu Stand Atlantic, dodatkowo wzbogacony o wokal również australijskiej rockmanki Alex Lahey. Głosy obu wokalistek doskonale się uzupełniają i tworzą bardzo spójną całość, która wciąga słuchacza już od pierwszych sekund, a refren jest jednym z najmocniejszych momentów w całej dyskografii zespołu. Jeden z hitów tegorocznego lata, do którego po dziś dzień bardzo chętnie wracam i z pewnością będę to robił jeszcze przez długi czas. Niecierpliwie czekam na kolejny album grupy i wprost nie mogę się doczekać kolejnych niesamowitych przebojów ich autorstwa.



#13
Maria Jose - Prefiero Ser Su Amante (En Vivo)


Pisałem już wcześniej o tym, że wydanie przez Marię Jose albumu nagranego podczas jednego z jej koncertów było strzałem w dziesiątkę. Wokalistka dzięki swojemu niezwykle mocnemu wokalowi, świetnej charyzmie i wciągającej choreografii stworzyła małe arcydzieło, które wciąga już przy pierwszych odsłuchu, a oglądanie specjalnie zarejestrowanego podczas koncertu klipu to czysta przyjemność dla oczu. Dodatkowo, Jose jest pierwszą artystką, której udało się dwukrotnie obsadzić jeden utwór na szczycie w dwóch różnych wersjach.



#12
The Struts - Somebody New


Sam utwór bardzo mi się spodobał już przy pierwszym odsłuchu albumu. Jest czymś zupełnie innym od reszty utworów - nieco bardziej wyciszone, spokojne nagranie przepełnione melancholią i żywymi emocjami, które stopniowo rozkręca się by przy ostatnim refrenie wybuchnąć ze zdwojoną siłą. Utwór zdecydowanie wart polecenia, do którego z pewnością będę wielokrotnie wracał.



#11
Camila Cabello - Shameless


Po Camili Cabello, która przekonała mnie do siebie już swoim debiutanckim singlem (który aż do niedawna był moim ulubionym nagraniem jej autorstwa), ale takiej perełki jak ten utwór się po niej nie spodziewałem. Podobnie jak wspominany przed chwilą "Crying In the Club", "Shameless" jest genialną elektroballadą, która wzbogacona pięknym klipem, atakuje słuchacza ze wszystkich stron swoją perfekcją i uzależnia go od siebie na długie godziny. Do dzisiaj praktycznie co chwilę maltretuję to nagranie i minie jeszcze wiele czasu zanim mi się znudzi.